Opnieuw opschudding over rol Open VLD’er Chevalier in omstreden bedrijf

Het zit Pierre Chevalier niet mee. Zowat een jaar nadat hij “spontaan” ontslag moest nemen uit zijn functies, blijkt nu dat hij eind januari al opnieuw werd aangesteld bij het omstreden bedrijf George Forrest International (GFI). Tegelijk ligt hij ook nog onder vuur via een andere klant die hij als advocaat verdedigde. Daarvoor wordt hij in verdenking gesteld wegens witwassen, schriftvervalsing en heling. Nu heeft hij opnieuw ontslag moeten nemen, ditmaals als VN-correspondent. Eerder nam hij reeds twee maal ontslag als staatssecretaris.

Begin 2007 moest Chevalier ontslag nemen als bestuurder bij de groep-Forrest. Dat was volgens zijn partij immers niet te verenigen met zijn functie als speciaal gezant voor de VN-Veiligheidsraad. Het bedrijf van George Forrest werd immers in VN-rapporten vermeld omwille van haar rol in het conflict in Congo. Chevalier verdedigde zich toen door te stellen dat hij zich als speciaal gezant voor de VN-Veiligheidsraad niet zou inlaten met Congo, maar hij nam – onder lichte druk – toch ontslag bij de groep-Forrest. Minder dan een jaar later nam hij echter gewoon opnieuw een functie op in dat bedrijf. Wellicht hopend dat niemand het zou opmerken. De Gucht reageert furieus, een jaar geleden stelde hij reeds dat Chevalier ontslag moest nemen als gedelegeerd bestuurder van George Forrest International (GFI) om “elke zweem van twijfel over mogelijke belangenvermenging weg te nemen.”

Bij het uitbouwen van een imperium in Congo ging de groep-Forrest naar verluidt niet bepaald zachtaardig te werk. De groep zou concurrenten de toegang tot mijnen verhinderen, de winst van mijnen afromen, dubieuze contracten sluiten,… De plundering van Congo droeg bij tot de spanningen in die regio die gepaard gingen met heel wat dodelijke slachtoffers. George Forrest geniet echter bescherming door zijn nauwe banden met president Kabila (Forrest is de belangrijkste geldschieter van de partij van Kabila) en hij geniet ook politieke steun in België.

Tot eind jaren 1980 was Pierre Chevalier (toen nog SP.a’er, thans VLD’er) de advocaat van George Forrest. Er kwam slechts een einde aan de samenwerking toen Chevalier de balie verliet om zich voltijds bezig te houden met zijn politieke carrière. Blijkbaar werden de banden echter nooit volledig doorgesneden, want nadien werd Chevalier aangesteld als gedelegeerd bestuurder van George Forrest International (GFI).

Het ontslag vorig jaar was zeker niet van harte. Chevalier trapte daarbij nog na naar enkele collega-politici: “CD&V’er Jean-Luc Dehaene mocht vice-voorzitter zijn van de Europese Conventie en bestuurder bij Interbrew en L&H. Maar daarover hoor ik niemand. Terwijl Interbrew delokaliseert en iedereen weet wat er met L&H is gebeurd. Karel Van Miert (SP.A) is trouwens bestuurder bij De Beers, bekend van de bloeddiamanten.” Allemaal terechte opmerkingen van Chevalier, maar dat neemt niet weg dat George Forrest op zijn minst omstreden is omwille van zijn rol in Congo.

Het politieke parkoers van Chevalier omvat heel wat schandalen en problematische situaties. De voormalige rijzende ster van de sociaal-democraten in Brugge stapte bij de oprichting van de VLD over naar die partij. Chevalier was een belangrijk pronkstuk voor de vernieuwing van Verhofstadt en de omvorming van de PVV naar de VLD. Maar op dat ogenblik was Chevalier reeds een betwist figuur. In 1990 moest hij ontslag nemen als staatssecretaris (namens de SP) toen bleek dat hij op gemeenschapskosten private uitstapjes maakte in Parijs. In dezelfde periode werd hij ook geschorst als advocaat omdat hij geld laattijdig of onvolledig doorstortte aan cliënten.

Dat vormde geen probleem voor Verhofstadt en co die Chevalier met open armen ontvingen in de nieuwe VLD. Na enkele jaren werd hij zelfs opnieuw staatssecretaris. Een mooie beloning voor zijn overstap, maar opnieuw kwam het tot een gedwongen ontslag in 2000 wegens een Zwitsers onderzoek naar medeplichtigheid aan oplichting. Uiteindelijk werd hij geparkeerd als speciaal gezant van de VN. Vanuit die functie moest hij van zijn partij ontslag nemen bij GFI. Dat dit niet van harte gebeurde, blijkt uit het feit dat het nauwelijks enkele maanden duurde vooraleer hij die functie terug opnam, nu in naam van een bvba die zijn eigen naam draagt. In tussentijd werd hij ook meermaals in Congo opgemerkt in het gezelschap van George Forrest. Een personeelslid van Buitenlandse Zaken moest erkennen dat dit “erg gênant” was, “Zeker als we in Congo een topdiplomaat zoals Johan Verbeke als ambassadeur zetten, die maar hamert op democratie en een eerlijke aanpak van de delfstoffenindustrie.”

GFI steunde op verschillende politici om de belangen van het bedrijf te verdedigen, ook de Waalse PS’er Marcourt was jarenlang actief bij de groep (als ondervoorzitter). In 2004 nam hij ontslag toen hij minister van economie werd in de Waalse regering. Voorheen was Marcourt actief op de kabinetten van verschillende PS-kopstukken en zijn advocatenkantoor verdedigde de belangen van George Forrest in ons land. De goede banden met de politieke elite van ons land hebben ervoor gezorgd dat de dubieuze activiteiten van GFI in Congo nooit als een probleem werden gezien.

Het parcours van een politicus als Pierre Chevalier doet vragen opwerpen. Hoe is het mogelijk dat iemand met dergelijke nauwe banden met dubieuze zakenlui (of zelfs vrij openlijke criminelen – de grens is soms moeilijk te trekken) al die jaren gesteund werd door verschillende partijen? SP.a had het makkelijk om nu het ontslag van Chevalier te eisen, maar heeft als partij zelf jarenlang de carrière van de Bruggeling gesteund. Toen de SP-carrière in het slop zat, koos Chevalier voor de VLD waar hij de steun genoot van onder meer Verhofstadt. Ook in deze periode waren er regelmatig “incidenten” met gerechtelijke onderzoeken en dubieuze contacten.

Deze historie maakt veel duidelijk over de vrienden van de traditionele politici. Dat zijn niet de gewone werkmensen op straat, maar zakenlui als George Forrest die Congo leegplunderen om de eigen zakken te vullen. En dan maar klagen dat er vluchtelingen uit Congo naar hier komen of moralistische opmerkingen maken ten aanzien van het regime van Kabila. De liberale hypocrisie kent geen grenzen.