De Standaard komt tot opvallende conclusie: “De arbeidersklasse bestaat nog”

In De Standaard van vandaag stond een opvallende titel op de economiepagina’s: “De arbeidersklasse bestaat nog”. De auteur van het artikel lijkt er zelf van te schrikken en maakt er meteen de titel van het artikel van. Alleen slaat hij de bal mis over de inhoud van de term “arbeidersklasse”. Het artikel handelt immers over het onderscheid tussen arbeiders en bedienden.

Een studie wijst uit dat er grote verschillen blijven bestaan tussen werklieden en bedienden op het vlak van werkinhoud, werkbeleving en arbeidscultuur. Zo is er meer stress onder bedienden, maar is de fysieke inspanning van werklieden groter dan bij bedienden. De jobonzekerheid bij arbeiders is heel wat groter dan bij kaderleden of ambtenaren en de betrokkenheid bij het bedrijf is lager dan bij kaderleden. Daar worden nu cijfers op geplakt, maar er worden vooral een aantal open deuren ingetrapt.

Een studie aan de Leuvense universiteit zette een reeks verschillen op een rij en komt tot de conclusie dat de stelling dat er op de moderne werkvloer geen fundamenteel verschil is tussen bedienden en werklieden, niet correct is.

De Standaard gebruikt het woord “arbeider” ten onrechte enkel voor werklieden en komt aldus tot de voor haar verrassende vaststelling dat de arbeidersklasse nog bestaat. Wij vinden dat een te enge invulling van het woord “arbeider”. Zowel werklieden als bedienden zijn arbeiders: ze verkopen hun arbeid in ruil voor een loon.

Natuurlijk zijn er onderscheiden tussen handwerk en bureauwerk. In sommige werkplaatsen is dat onderscheid soms minder sterk aanwezig, maar het blijft natuurlijk bestaan. Alleen is dat geen argument om pakweg te pleiten tegen een eenheidsstatuut voor werklieden en bedienden. Nu zijn er grote verschillen, onder meer op het vlak van ontslagpremie.

Wij zijn voorstander van een eenheidsstatuut van werklieden en bedienden, maar dan wel indien dit eenheidsstatuut wordt aangegrepen om de positie van de werklieden te verbeteren zonder te raken aan de positie van de bedienden. Zoniet wordt een eenheidsstatuut vooral een besparingsoperatie om het statuut van de bedienden te ondermijnen. Wij zijn voor een eenmaking, maar dan wel met de toepassing van de meest sociale regels op elk terrein en voor iedereen.