China’s superrijken nu nog rijker. China telt tweede grootste aantal miljardairs (na de VS)

Het Chinese dagblad “China Daily” meldde trots dat het land voortaan meer miljardairs telt dan gelijk welk land, met uitzondering van de VS. De Chinese heersende “communisten” houden momenteel hun 17de partijcongres, terwijl de rijke kapitalisten hun lustige leventje verder zetten. De nieuwe lijst van miljardairs werd gepubliceerd in Hurun en werd samengesteld door Rupert Hoogeperf in Shanghai.

Vincent Kolo, Shanghai

Uit de lijst blijkt dat er 106 dollar-miljardairs zijn in China, tegenover 15 vorig jaar en in 2002 waren er zelfs nog geen miljardairs.

De 26-jarige Yang Huiyan uit Guangdong is de rijkste Chinees met een fortuin dat geschat wordt op 17,5 miljard dollar. Yang erfde van haar vader een vastgoedimperium. Ze is zeven keer rijker dan de rijkste Chinees in 2006: Huang Guangyu, actief op de elektriciteitsmarkt en in de distributiesector. Huang viel terug naar de tiende plaats op de lijst. Maar hij kan niet echt klagen: zijn fortuin nam op een jaar tijd met 50% toe tot 3,6 miljard dollar.

Vorige week publiceerde Forbes eveneens een lijst van de rijkste 40 Chinezen. Zowat een derde van de miljardairs op deze lijst (12 individuen) zijn actief in de bouw- en vastgoedsector. “Hun opkomst weerspiegelt de sterke stijging van de vastgoedprijzen in China het afgelopen jaar”, stelde China Daily (9 oktober).

De lijsten van Forbes en Hurun zijn altijd controversieel, maar de richting van het proces is duidelijk. De toename van rijkdom onder een kleine toplaag staat in een sterk contrast met de armoede onder honderden miljoenen arbeiders en boeren in China die soms letterlijk moeten vechten om te overleven. De Chinese armoedecijfers zijn wellicht de meest bewerkte statistieken die de regering publiceert. Volgens de Chinese overheidscijfers leven er meer Amerikanen in armoede (36,5 miljoen) dan Chinezen (23,6 miljoen). Dat is absurd.

De reden moet gezocht worden bij een erg lage armoedegrens die in China wordt gehanteerd: 683 yuan (of 64 euro) per jaar… Volgens deze definitie is er enkel nood aan voedsel en kledij, kosten voor gezondheidszorg, onderwijs of huisvesting worden niet meegerekend. De normale definitie van “absolute armoede” zoals door de Wereldbank wordt gebruikt, legt de grens op 1 VS-dollar per dag. Als dat cijfer wordt genomen zijn er 200 miljoen armen in China. Een ander cijfer, dat eveneens minder aandacht kreeg dan de miljardairscijfers, is dat van het bestaan van 1 miljoen dakloze kinderen in de Chinese steden.

In de lijsten van de rijksten vinden we niet alleen vastgoedspeculanten, maar ook heel wat bankiers en verzekeraars. Negen mensen van de lijst in Hurun raakten op de lijst door hun aandelen in de Mingsheng Banking Corp. Deze bank verworf op maandag 8 oktober als eerste Chinese bank een strategisch aandeel in een Amerikaanse bank: het kocht 9,9% van UCBH Holdings, een Californische bank. Misheng is de eerste belangrijke Chinese private bank en is sinds 2000 op de beurs van Shanghai genoteerd. Minsheng is de zevende grootste Chinese bank en zag haar winsten in de eerste helft van het jaar met 65,8% toenemen. De bank is vooral gespecialiseerd in leningen aan de snel groeiende private sector in het land.

China Daily stelde dat het succes van Minsheng op de Amerikaanse markt een uitdrukking is van de vooruitgang van de Chinese banken in hun omvorming tot belangrijke commerciële kredietmaatschappijen. Het blad stelde dat de bank “fenomenale winsten” boekte door de buitenlandse investeerders.

Zeven van de rijkste miljardairs in China zijn verbonden aan de verzekeringsgroep Ping An, een privaat bedrijf dat nu de tweede grootste verzekeraar van het land is. Ping An combineert volgens Asiaweek “Confuciaanse waarden” (traditioneel-Chinese waarden) met een agressief Westers management. Het was een trendsetter in de hervorming van de financiële sector, onder meer door haar samenwerking met Amerikaanse maatschappijen als Morgan Stanley en Goldman Sachs. Het staatsbedrijf China Merchants Bank heeft nog steeds een meerderheid van Ping An in handen.

China wordt steeds meer een ongelijke samenleving als gevolg van het pro-kapitalistisch beleid van de afgelopen twee decennia. De obscene rijkdom van de kapitalistische elite zal mee aan de basis liggen van een groeiend verzet en oppositie tegen het beleid van de dictators in Peking.