Van bont en blauw naar rooms-blauw. Tegen de aanvallen van rechts: Solidariteit

Met de verkiezingen van 10 juni werd de paarse regering afgestraft. Bij gebrek aan een zichtbaar links en reëel alternatief, konden vooral de rechtse partijen daarvan profiteren. In Vlaanderen werd CD&V-NVA de grootste formatie en scoorde Lijst-Dedecker boven de verwachtingen. Langs Franstalige kant was het vooral Ecolo dat met de stemmen van de PS ging lopen, maar is het wel de liberale MR dat voor het eerst in decennia de grootste formatie wordt.

Karel Mortier

De PS en vooral dan de SP.a liggen in de touwen en likken hun wonden na hun zware verkiezingsnederlaag. Een rooms-blauwe coalitie van liberalen en christen-democraten is in de maak en dit belooft weinig goeds voor de werkende bevolking in ons land.

In december 2006 stelde Yves Leterme reeds dat hij een reeks harde aanvallen wil doorvoeren op de sociale zekerheid, wat “desnoods” kan leiden tot “wat onrust” in het najaar. In alle verklaringen voor de verkiezingscampagnes verwees Leterme steevast naar het besparingsbeleid van zijn Nederlandse collega en grote voorbeeld Balkenende.

Leterme stelde in bedekte termen dat hij bereid is om een confrontatie aan te gaan met de vakbonden. Het hoeft ons dan ook niet te verbazen dat het patronaat er als de kippen bij was om haar wensen aan de toekomstige regering duidelijk te maken. Paars was reeds een voltreffer voor het patronaat, maar de inhaligheid kent geen grenzen en dus wordt nog meer verwacht van rooms-blauw.

De euforie van het patronaat over de vooruitgang van de rechtse partijen, zeker in Vlaanderen, is misplaatst. De overwinningen van Leterme en Dedecker waren in eerste instantie een gevolg van een afkeer tegen het beleid van paars. Wat stellen Leterme en Reynders voor als alternatief op paars? Meer van hetzelfde neoliberale beleid met nog een schepje er bovenop. Sinds de prijsverhogingen bij Electrabel en de afbouw van het aantal postkantoren, weten we allemaal wat de gevolgen zijn van liberaliseringen. Maar wat stellen de politici voor? Juist: nog meer liberaliseringen.

Ook onder de kiezers van Leterme en Dedecker zal er een afkeer groeien tegenover het beleid dat deze figuren voorstellen. Dedecker zal het voordeel van de oppositie krijgen zodat hij zijn rebelse imago hoog kan houden, maar zijn ultraliberale programma is daarom niet minder asociaal. Zal Leterme er in slagen om het beleid dat tot “wat onrust” kan leiden, verkocht te krijgen aan de achterban van de christelijke vakbeweging? Op die flank zou Leterme met onder meer een tweede Generatiepact wel eens een gelijkaardig effect kunnen kennen als wat de SP.a overkwam met het Generatiepact: een steeds openlijker breuk tussen vakbondsbasis en partij en een zoektocht naar een alternatief.

Nog voor er een nieuwe regering is, blijkt dat er dit jaar reeds 1,2 miljard euro moet worden bespaard en volgend jaar nog eens 2,3 miljard euro. Dat beweert althans de Nationale Bank. Eenmalige maatregelen zullen niet meer volstaan, de kans op harde aanvallen op de verworvenheden van de werkenden en hun gezinnen is erg groot. Het is duidelijk wie de rekening zal betalen en wie opnieuw de dans zal ontspringen. Het verzet tegen de komende regering moet vanaf vandaag worden georganiseerd.

Het electoraal resultaat van CAP (Comité voor een Andere Politiek) in de verkiezingen was niet goed en zeker geen correcte weerspieling van het potentieel en de dynamiek van CAP. In de komende maanden zal de nood aan een nieuwe brede partij van en voor de werkende bevolking zich steeds opnieuw stellen. Er is vandaag nood aan solidariteit. Solidariteit tussen generaties, solidariteit tussen werkenden en werklozen, tussen Franstaligen en Nederlandstaligen. Bouw daarom mee aan een Andere Politiek.