Algemene staking legt Nigeria plat

Gisteren begon in Nigeria een algemene staking van de belangrijkste vakbonden en arbeidersorganisaties. Deze staking komt er slechts enkele weken nadat de nieuwe regering onder leiding van Yar’ Adua aan de macht kwam op basis van verkiezingsfraude. De nieuwe regering ging onmiddellijk over tot het doorvoeren van een neoliberaal beleid met ondermeer een verhoging van de BTW-tarieven en een prijsverhoging voor benzine.

Verslag door Pelad vanuit Nigeria

De staking in Nigeria handelt vooral rond de prijsstijging voor benzine en de BTW-verhoging. De benzineprijs is van 65 Naira tot 75 N gestegen (in 1999 was dat nog 20 N per liter). De BTW-tarieven werden verdubbeld van 5% tot 10%. De arbeiders in Nigeria eisen een loonsverhoging van 15% en verzetten zich tegen de verkoop van de raffinaderijen in Kaduna en Port Harcourt.

De immense olievoorraden in Nigeria komen niet ten goede van de bevolking die heel wat moet betalen als het zelf benzine gebruikt. Per dag wordt voor 200 miljoen dollar aan ruwe olie verkocht. Er wordt echter niets gedaan met die enorme rijkdom, toch niet voor de meerderheid van de bevolking. Het wordt niet gebruikt om in basisbehoeften te voorzien, nu zijn er te weinig middelen voor degelijk onderwijs, gezondheidszorg, goede wegen, elektriciteit, huisvesting,… Als we willen dat de immense rijkdom gebruikt wordt in dienst van de meerderheid van de bevolking in plaats van een kleine elite, dan zal het nodig zijn om op te komen voor fundamentele verandering.

De eerste stakingsdag was alvast een succes. De acties werden georganiseerd door LASCO (Labour and Civil Society Coalition). 24 uur voor het begin van de staking stelde de regering dat het alle eisen zou inwilligen, behalve de prijsstijging voor benzine. Die prijsstijging zou gehalveerd worden tot een opslag met 5 Naira per liter in plaats van de voorziene 10 Naira. Op deze basis dachten velen dat de staking zou worden opgeschort of zelfs afgelast.

Ondanks die verwarring werd de staking goed opgevolgd. Ook in de informele sector bleven de meeste arbeiders thuis. In de formele sector is dat meer evident met zo’n 5 miljoen gesyndiceerde arbeiders. De belangrijkste wegen bleven leeg, op een aantal anders bijzonder drukke wegen werd gevoetbald. Er was bij de staking een goede coördinatie tussen de werkplaatsen en de gemeenschappen.

De woede zit bijzonder diep nadat de afgelopen twee weken de prijzen voor een reeks basisgoederen sterk stegen. Dat is bijzonder hard voelbaar voor diegenen die nu reeds uit de boot vallen en geen toegang hebben tot gelijk welke infrastructuur of sociale diensten. Dit land is potentieel een bijzonder rijk land (recent werd het de zevende olieproducent op wereldvlak), maar voor de meeste inwoners zijn er enkel moeilijke leef- en werkomstandigheden.

De Democratic Socialist Movement (DSM) stelt dat het nodig is om op te komen voor de omverwerping van dit onrechtvaardige kapitalistische systeem en voor een socialistische samenleving waar de controle op de economie wordt uitgeoefend door de meerderheid van de bevolking en dit op een democratische wijze.

Op tal van plaatsen waren er naast de staking ook politieke meetings van activisten en arbeiders. In Lagos kwamen we met DSM tussen op vier dergelijke bijeenkomsten in Agege, Ajegunle, Ejigbo en Ijaiye. In die laatste regio was er een korte meeting op een grote snelweg (van Lagos naar Ogun State via onder meer Obasanjo Farm, een grote boederij onder controle van de voormalige Nigeriaanse president). Er waren zowat 500 aanwezigen op de meeting en er werd gesproken door de journalist Lanre Arogundade en Rufus Olusesan (vice-voorzitter van de nationale vakbond van winkelpersoneel). Beiden zijn leden van de nationale leiding van DSM. Lanre was ook op de radio om de eisen van de stakers toe te lichten. Eerder op de dag was ook Segun Sango, de algemeen secretaris van DSM, op de tweede grootste televisiezender (Africa Independent Television).

Er is wat wantrouwen over het verder verloop van de stakingsacties en over de vastberadenheid van de leiding van de vakbonden. Er wordt verwacht dat de leiding de acties zal afblazen, ook al is het geweten dat toegevingen van de regering altijd slechts een uitstel van de aanval vormen. Een dergelijk scenario is effectief een gevaar en ondermijnt de mogelijkheden om nieuwe acties te organiseren. Er zal nood zijn aan een eigen arbeiderspartij om op te komen voor een regering van arbeiders en boeren met een socialistisch programma.

De sfeer onder de stakers is erg goed en op een bijeenkomst van het centrale actiecomité in Lagos kwamen er verslagen van enorm succesvolle stakingsacties in heel het land. Alle bevolkingsgroepen over alle etnische en religieuze grenzen heen hebben meegestaakt. Dit enthousiasme mag niet zomaar worden gestopt, maar moet worden aangewend om succesvolle stappen vooruit te zetten voor de arbeiders en hun gezinnen.

Meer info: www.socialistnigeria.org, de website van Democratic Socialist Movement