Patroon Volvo: "We hebben minstens 50 Generatiepacten nodig"

De regering was al blij dat het er in geslaagd was om het Generatiepact in een afgezwakte versie te laten slikken door de vakbondsleidingen. De stakingsacties en mobilisaties waren immers erg groot geweest en zorgden ervoor dat de regering in een moeilijk parket kwam te staan. Voor het patronaat gaat het niet ver genoeg. Volvo-topman Peter Leyman verklaarde dit weekend in ‘Vacature’ dat er minstens 50 Generatiepacten nodig zijn… Hij wil blijkbaar dat het patronaat een hardere aanval kan uitvoeren.

Peter Leyman is gedelegeerd bestuurder van Volvo Cars Gent. Hij wil dat het patronaat meer cadeaus en middelen krijgt zodat de recordwinsten kunnen verdergezet worden. Leyman is ontgoocheld in de regering en vindt dat er niet ver genoeg wordt gegaan.

Ondanks het feit dat de automobielsector kan rekenen op heel wat cadeaus aan het patronaat (met onder meer een goedkope regeling voor overuren door het opdrijven van de mogelijkheden inzake flexibiliteit), dringt Leyman aan op radicalere maatregelen. De lonen staan ter discussie, maar ook de mogelijkheden van brugpensioen.

In ‘Vacature’ stelt hij dit weekend: "We zijn ietwat doorgeschoten in onze welvaart en ik vrees dat we nu voor een periode van nivellering staan. (…) We kunnen niet verwachten dat we elk jaar meer gaan verdienen, minder gaan werken en tegelijk almaar goedkopere producten van over de hele wereld in de winkelrekken vinden." Het is duidelijk wat het standpunt van de Volvo-topman is voor de komende loonsonderhandelingen!

Leyman wil een harde aanval. Het Generatiepact ging niet ver genoeg, het was "een slag in het water". Het was "goed voor drie dagen staking en hoogstens een eerste aanzet tot bewustmaking, maar we hebben minstens vijftig Generatiepacten nodig om opnieuw met beide voetjes op de grond te belanden."

Hoe kunnen we 50 Generatiepacten beter beantwoorden dan met 50 keer meer acties ertegen? Het patronaat begint aan te dringen op een harde confrontatie, maar de politici houden nog even de boot af. De verkiezingen van 2007 maken het niet interessant om nu reeds tot een frontale aanval op onze lonen over te gaan. Bijgevolg zal het patronaat zich wellicht tevreden moeten stellen met gedeeltelijke aanvallen op de lonen, onder meer door de nadruk te leggen op akkoorden in de sectoren waarbij gewerkt wordt met een "all-in akkoord". Dat zal de index deels ondermijnen, maar voor het patronaat zal het geen eindpunt zijn. De inhaligheid van het patronaat kent immers geen grenzen!