Tegen het asociaal beleid!

8 oktober: Stem LSP

28 oktober: Conferentie voor een Andere Politiek

Bij de gemeenteraadsverkiezingen zullen kiezers op een aantal steden na – daar waar LSP opkomt of eventueel een andere linkse lijst – enkel op lijsten met een asociaal programma kunnen stemmen. Dat de schoolpremie een eenmalig cadeautje is dat ons moet aanzetten om een “vriendelijke” stem voor de beleidspartijen te geven, weet iedereen. Na de verkiezingen gaat het besparingsbeleid in alle steden en gemeenten gewoon verder.

Anja Deschoemacker

De traditionele partijen zullen in Vlaanderen hun “succes” opnieuw kunnen afmeten aan de scores van het Vlaams Belang. Ook in Wallonië dreigt op verschillende plaatsen een doorbraak van het FN. Maar als voor de meeste burgerlijke commentatoren de reden van het succes van het Belang de “verzuring” van de “verwende” Vlamingen is, hoe moeten hoge scores voor het FN dan worden uitgelegd?

Bijna 20 jaar na de eerste grote doorbraak van het VB in Antwerpen hebben de traditionele partijen nog steeds geen antwoord op de vraag “waarom?”. Toen Busquin (PS) als Europees commissaris een Europees onderzoek hield naar de opkomst van extreem-rechts, was de vaststelling nochtans duidelijk: partijen als het VB groeien op een steeds harder wordende arbeidsmarkt, waarin onzekerheid over het inkomen steeds blijft toenemen.

De groei van het VB loopt evenwijdig met de afbouw van de sociale zekerheid (de massale schorsingen, de systematische verlaging van de uitkeringen tegenover de gemiddelde koopkracht,…) en de openbare diensten (waar in de laatste 20 jaar tienduizenden jobs zijn verloren gegaan).

Het gewicht van de Waalse arbeidersbeweging – vervormd uitgedrukt in de meerderheidspositie van de PS – heeft lange tijd een harde neoliberale politiek afgeremd: de besparingen in de openbare diensten werden er minder strikt uitgevoerd, de jacht op werklozen ging er minder brutaal aan toe,… Zo slaagde de PS erin haar reputatie als een “sociale” partij te behouden ondanks bijna 20 jaar deelname aan asociale afbraakregeringen. Vandaag tonen het Marshallplan – een klassiek neoliberaal programma – en het weinige weerwerk tegen de voorstellen om de Waalse lonen trager te laten stijgen dan de Vlaamse dat de PS “een partij als de andere” is.

Zolang de arbeidersbeweging geen beslissende strijd voert voor een oplossing voor de werkloosheid, de stijgende armoede (terwijl anderzijds de rijken steeds rijker worden en hun lakeien/kaders in de grote bedrijven én in de politiek steeds meer geld in eigen zak steken) en de afbraak van diensten, zal het VB stemmen winnen bij werkenden en armen. Zelfs al is er niets in het programma van die partij dat de getroffenen een beter leven kan bezorgen, integendeel.

Geen enkele burgerlijke partij zal fundamenteel stemmen “terugwinnen” van extreem-rechts, niet in het noorden, niet in het zuiden. Dat het FN zelfs zonder enig kader en zonder enige partij-activiteit stemmen kan halen, toont dat duidelijk aan. Deze partijen halen stemmen op een massaal ongenoegen dat echter passief blijft. Dit ongenoegen over een dalende levensstandaard en een gebrek aan toekomstperspectieven voor de jeugd moet omgezet worden in een actief verzet om die partijen een klap te kunnen toedienen.

En daarom roepen wij niet gewoon op om LSP te stemmen daar waar dat kan, maar vooral om naar de conferentie van Een Andere Politiek op 28 oktober te komen. Om daar, samen met andere werkenden en armen, syndicale en andere militanten, een nieuwe politieke beweging op te zetten die ons de kans geeft samen een strategie uit te werken om de afbraakpolitiek tegen te gaan. Overwinningen op dat vlak – en enkel overwinningen op dat vlak – kunnen extreem-rechts terugdringen.