Kort & Krachtig

Iedere zaterdag publiceren we een overzicht van enkele opvallende nieuwtjes, feiten, opmerkelijke uitspraken of video’s.

[divider]
Bodemloze putten
Marc Coucke veranderde van standpunt over een belasting op de meerwaarde bij de verkoop van bedrijven. Aanleiding is uiteraard het feit dat hij zelf een bedrijf verkocht. Hij verklaarde nu dat hij meer aan de Belgische staatskas zou bijdragen door te investeren in nieuwe bedrijven “dan het nu in de niet-efficiënte bodemloze put van de Belgische overheid te steken.” Een bodemloze put die instaat voor onderwijs, infrastructuur, gezondheidszorg,… Zijn dat allemaal niet-efficiënte zaken volgens Coucke? Dacht hij zijn bedrijf te kunnen uitbouwen zonder infrastructuur en onderwijs in ons land?

[divider]
Bijna crimineel…
De schaduwpremier blijft vanop het Schoon Verdiep in Antwerpen blazen. Alles wat fout loopt, van de besparingen tot het verzet ertegen, het is allemaal de schuld van ‘de socialisten’. Al wie het niet met de grote leider eens is, is een socialist. Hij is naar eigen zeggen kwaad dat hij als verantwoordelijke voor het besparingsbeleid naar voor wordt geschoven. “De socialisten hebben mij uitgeroepen tot vijand nummer 1 en stellen me voor als de vriend van het grootkapitaal, de vijand van de arbeider. Dat is natuurlijk dikke quatsch.” De besparingsmaatregelen zijn volgens De Wever “niet leuk”, maar “er zo’n discours aan hechten is bijna crimineel.” Steevast het regeringsbeleid bepalen en de aanvallen mee vorm geven en verdedigen. Dagenlang blazen over het gevaar van een betoging in Antwerpen die nooit werd aangekondigd – De Wever is blijkbaar zo wereldvreemd dat hij niet weet dat een stakingsdag in Antwerpen doorgaans niet met een betoging gepaard gaat. En dan verbaasd zijn dat hij verantwoordelijk wordt geacht voor het asociale beleid, dat is opmerkelijk. We zouden zeggen, het is “bijna crimineel’.

[divider]
“Geen woonbonus door stakingen”
Knack.be meldde afgelopen zaterdag: “De stakingen die de vakbonden aankondigen voor de komende weken en maanden kunnen veel Vlamingen een bom geld kosten. Zoals de mensen die de laatste tijd nog een huis hebben gekocht, om te kunnen profiteren van de oude woonbonus. Hun akte moet voor 1 januari verleden zijn. Maar de notarissen krijgen de dossiers nu al niet meer verwerkt. Ze moeten verschillende attesten aanvragen om een verkoop af te ronden bij allerlei administraties. Dat is in december al moeilijk door de feestdagen. Maar als daar ook stakingsdagen bijkomen, zullen veel gezinnen de hogere woonbonus mislopen, en zullen ze 20 of 25 jaar lang minder intresten van de belastingen kunnen aftrekken.” De poging om diegenen die betogen tegen het asociaal beleid van de regering verantwoordelijk te stellen voor dat asociaal beleid is wel heel opmerkelijk. Dat al langer geweten was dat de plotse afschaffing van de woonbonus voor problemen zou zorgen, wordt uiteraard niet meer in rekenschap gebracht. Neen, het is door de stakingen dat de dossiers niet afgewerkt raken. Meteen is ook het mysterie van de rellen in Brussel opgelost. Neen, het waren geen dokwerkers. Het waren kwade notarissen die daar de boel op stelten aan het zetten waren. Het zijn altijd dezelfden.

[divider]
Beeldvorming
Een artikel op de bog van Youssef Kobo circuleerde deze week op tal van sociale media. Het gaat om een opmerkelijk artikel over de beeldvorming naar aanleiding van de vakbondsbetoging en meer bepaald over de rellen op het einde van de betoging. Rellen waarover er allerhande geruchten zijn van extreemrechtse deelname en zelfs van politieprovocatie – een foto van een politieman die als betoger deelneemt verdwijnt opmerkelijk genoeg bijzonder snel van alle sociale media. Maar terug naar de blog van Youssef. Hij schreef over de beeldvorming bij acties en vroeg zich af waarom volgende koppen de kranten niet haalden: “Autochtonen veroorzaken ravage in Marokkaanse wijk”, “Christelijke relschoppers veranderen Brusselse Hallepoortlaan in een oorlogszone”, “Radicale Vlamingen steken tientallen wagens in brand in Brusselse moslimwijk”, “Moslims weer het slachtoffer van blanke terreur na vakbondsbetoging.”

[divider]
Niet hard genoeg, Pieter
“Ik werk vandaag”, twitterde Pieter Timmermans van het VBO vlak voor de grote vakbondsbetoging van 6 november. Blijkbaar had dit niet veel effect. De Standaard schreef een dag later: “De kostprijs van de nationale betoging donderdag loopt hoog op. Dat blijkt uit een peiling van technologiefederatie Agoria bij zijn lidbedrijven, goed voor twee derde van de tewerkstelling in de technologiesectoren in België. In Vlaanderen bedraagt het productieverlies al 20 procent, in Wallonië zelfs tot 40 procent. (…) In Wallonië loopt de economische factuur van de betoging het hoogst op. In de provincies Henegouwen, Namen en Luik is er een zware impact waarbij verschillende grote en middelgrote productiebedrijven volledig stil liggen. In sommige gevallen werden piketten ingezet.” Blijkbaar is het niet Pieter Timmermans die voor een productieve bijdrage zorgt, maar zijn het de gewone werkenden. En dat alle patronale woordvoerders overuren kloppen op syndicale actiedagen wisten we al langer, ze trekken van de ene studio naar het andere media-orgaan.

[divider]
Media
Over de media gesproken. Onderstaande afbeelding brengt een terechte vaststelling:

[divider]
Neoliberalisme: 0,1% rijksten rijker dan 90% armsten
De rijkste 0,1% Amerikanen staan op het punt om het vermogen van de 90% armsten te overtreffen – dat was van voor Wereldoorlog Twee geleden. De 0,01% rijkste Amerikanen zijn goed voor 11,2% van de rijkdom, de hoogste piek sinds 1916. Opmerkelijke cijfers van The Economist:

[divider]
Wat ook De Wever en zijn goede vriend Huts hopen…
Nog een klassieker:

[divider]
Leefloon
De Tijd schreef vorig weekend: “Het aantal leefloners in ons land blijft stijgen. Dit jaar zijn er dat gemiddeld 103.200 per maand, tegenover net geen 99.000 vorig jaar. Dat blijkt uit cijfers van de federale overheidsdienst Maatschappelijke Integratie. Met 5,6 procent is de stijging het duidelijkst in de categorie tussen 18 en 25 jaar. Die maakt ook 30,8 procent uit van het totale aantal leefloners. De toename is sterker in de grote steden: Gent, Antwerpen, Brussel, Charleroi en Luik. Onder meer de slechte conjunctuur ligt aan de basis van de stijging.”