Regering komt tussen om staking te verbieden

Met de steun van de eurocommissaris voor transport, de Est Siim Kallas, ging de federale regering met staatssecretaris Wathelet over tot een frontale aanval op het stakingsrecht. Bij Swissport werd gestaakt omwille van de onhoudbare werkdruk. Het personeel ging bijna uit wanhoop tot actie over omdat het volledig op het tandvlees zat. De regering maakte duidelijk aan welke kant ze stond: tegen het personeel. Wathelet dreigde ermee om de staking te verbieden.

Dat patroons naar de rechter stappen om dwangsommen op te leggen, gebeurt spijtig genoeg al langer. Maar nu kondigde ook de staatssecretaris voor mobiliteit, Melchior Wathelet (cdH) aan dat hij met Brussels Airport naar de rechter wilde stappen om dwangsommen te bekomen zodat het materiaal van Swissport in beslag zou genomen worden. Hiermee komt de regering rechtstreeks tussen in een sociaal conflict met als doel om de acties van het personeel dermate aan banden te leggen dat er in feite een stakingsverbod is.

Het was eerst niet duidelijk of Wathelet nu al dan niet effectief dwangsommen wist te bekomen of als het louter om een dreigement ging. Wellicht bleef het bij een dreigement. Gisteravond werd het werk hervat na onder meer de belofte dat de ploegen van slechts twee afhandelaars van de baan zijn en dat nog maximaal 300 stuks bagage per vlucht behandeld worden. De CEO van Swissport stelde zich persoonlijk garant voor deze beloften die er kwamen omdat het personeel zich niet zomaar neerlegde bij een protocolakkoord.

De luchthaven is een voorbeeld van de opmars van onzekere, laagbetaalde superflexibele jobs. Bagageafhandelaars klagen over de enorme werkdruk en de moeilijke uren die amper op voorhand bekend zijn. Met twee personen enkele ton bagage afhandelen op een recordtijd, is geen haalbare kaart voor veel personeelsleden. Het steeds verder opdrijven van de werkdruk dient natuurlijk om de winsten te verhogen, maar het gaat ten koste van het personeel dat steeds meer als slaven wordt gebruikt.

Indien staatssecretaris Wathelet en eurocommissaris Kallas van mening zijn dat het protest van de bagageafhandelaars tegen de onhoudbare werkomstandigheden verboden moest worden, moeten ze met hun tweetjes misschien eens een week meedraaien in wisselende shifts waarbij ze iedere dag enkele ton bagage afhandelen. Nu prediken ze vanop hun ivoren toren uit de veilige salons van de macht.

Naast onze steun aan de acties van het personeel bij de bagage-afhandeling – een terechte schreeuw tegen de oprukkende precariteit op de werkvloer – willen we nadruk leggen op de nood aan een sterk syndicaal antwoord op het nieuwe feit van een regering die zelf tussenkomt en ermee dreigt om naar de rechter te stappen om dwangsommen tegen een staking te bekomen.

Als de vakbonden het gebruik van eenzijdige verzoekschriften politiek aanklagen, botsen ze telkens op het argument dat dit een zaak van de patroons en van het gerecht is. Maar nu ondersteunt de regering dit gebruik van dwangsommen door er zelf beroep op te doen – en dat met de uitdrukkelijke steun vanuit Europa. Hetzelfde Europa dat beweert niets te kunnen doen aan de lage lonen en extreme flexibiliteit is wel in staat om het hardhandig aanpakken van protest tegen die extreme flexibiliteit en werkdruk te ondersteunen.

Wathelet werd door zijn collega’s in de regering niet terug gefloten. Ook niet door PS en SP.a die zogezegd de belangen van de werkenden zouden verdedigen. Zij stemmen hiermee impliciet in met een opvallende aanval op het stakingsrecht. Laten we deze aanval onopgemerkt passeren? Dan is het een kwestie van tijd vooraleer een volgende stap wordt gezet in het ondermijnen van het recht op collectieve actie.