VOKA slaat de bal weer eens totaal mis

Bij zowat alles dat in actualiteit gebeurt, komt de patroonsfederatie VOKA met hetzelfde grijs gedraaide plaatje van “hoge loonkosten”. Nu werd dit boven gehaald naar aanleiding van het sociale bloedbad in Limburg en de sluiting van Ford Genk, waar de loonkosten op geen enkel ogenblik als argument werden gebruikt. Wellicht had VOKA het bericht even goed kunnen verspreiden als reactie op de controverse rond het koningsboek van een Franstalige journalist of als reactie op de coalitiebesprekingen in Aalst?

Jo Libeer van VOKA verklaarde na de aankondiging van Ford dat het de Genkse vestiging sluit: “Om de concurrentieslag met het buitenland te kunnen winnen, moeten de loonkosten voor bedrijven drastisch naar beneden.” Nochtans liggen de loonkosten in Genk lager dan in Duitsland, een vaststelling die vreemd genoeg niet leidt tot de eis om de lonen op te trekken naar het Duitse niveau. De concurrentie met de buurlanden wordt enkel als argument gebruikt indien de lonen er lager liggen. > De lonen vormden geen argument in de beslissing van Ford om de vestiging in Genk te sluiten. Dat was ingegeven door de algemene overproductiecapaciteit in de sector en de poging om een aantal regionale productie-eenheden te behouden in de buurt van de afzetmarkt. Als die markt kleiner is, wordt het financieel moeilijk om de volledige productiecapaciteit overeind te houden. Dat is het ABC van de kapitalistische logica die Jo Libeer toch niet volledig vreemd zou moeten zijn.

Wat Libeer blijkbaar ook niet wil beseffen, is dat zijn voorstel bij Ford Genk al werd doorgevoerd. Er werd door het personeel al drastisch toegegeven op de lonen in de hoop dat dit de productie zou behouden. Er werd ingestemd met een achteruitgang van 12%. Hoeveel meer wil Libeer? Alleszins heeft die inlevering het personeel niets opgeleverd nu de directie toch tot de sluiting van de fabriek besloten heeft.

Zelfs professor De Grauwe reageerde verbolgen op de uitspraak van Libeer. “Voka misbruikt drama bij Ford Genk om versleten plaat te draaien. Loonkosten hebben nauwelijks iets te maken met sluiting”, twitterde hij.

Een alternatief op de sluiting heeft Voka uiteraard niet. Er werd enkel gepleit voor een speciale tewerkstellingscel. Libeer: “We geloven in de kansen van deze mensen op de arbeidsmarkt, aangezien er nog altijd veel vraag is naar ervaren medewerkers met technische knowhow. De ervaring van eerdere grote saneringen leert dat anderhalf jaar na de sluiting twee derde van de getroffen werknemers toch al weer aan de slag was.”

Blijkbaar ontbreekt het Libeer ook aan feitenkennis. Bij Opel in Antwerpen zat anderhalf jaar na de sluiting vier op de tien nog steeds zonder werk. Dat bleek uit cijfers die begin deze zomer – anderhalf jaar na de sluiting – bekend werden gemaakt. Concreet hadden toen 1.525 mensen een andere job, 1.046 anderen niet. Hoe uit dat cijfer wordt besloten dat “twee derden” terug aan de slag was, is ons niet helemaal duidelijk. Bovendien ging het bij Opel in Antwerpen om afdankingen in een regio waar toch nog een belangrijke industriële activiteit is, wat in Genk veel minder het geval is.

Het VBO moest erkennen dat de dalende vraag naar nieuwe auto’s een belangrijke rol speelde. Maar er werd ook direct aan gekoppeld dat de loonkosten, arbeidsorganisatie, fiscaliteit en rechtszekerheid een probleem zouden vormen. Zelfs Horeca Vlaanderen maakte van de gelegenheid gebruik om in een persbericht een lastenverlaging te vragen.

Het lijkt er sterk op dat de werkgeversorganisaties steeds opnieuw hetzelfde persbericht versturen, los van de economische realiteit. Ze mogen anders in Genk aan de poorten van Ford eens komen uitleggen wat het resultaat van de harde aanvallen op de Zuid-Europese levensstandaard was inzake de aankoop van nieuwe wagens in dat zuiden van Europa. De aanvallen en afdankingen trekken de levensstandaard verder naar beneden en zullen ongetwijfeld ook de verkoop van nieuwe wagens verder naar beneden trekken. Met de logica van het patronaat gaan we regelrecht op weg naar nog meer sociale afbraak.