LGBT. 1 mei: feest van alle arbeiders. Stop discriminatie!

Homoseksuele arbeider verdient 10% minder dan zijn getrouwde hetero collega!

Pamflet van de LGBT-werking van LSP, LGBT-archief op deze site

Onze eerste minister is openlijk homoseksueel. We zouden er een teken in kunnen zien dat homoseksualiteit aanvaard is in de samenleving. Nochtans volgen homofobe agressies elkaar op. In augustus zijn twee lesbiennes in Brussel aangevallen, bij één van hen werd de schedel verbrijzeld tegen het voetpad. Ook in Brussel werd een homoseksueel voor dood achtergelaten na een aanval met een stoel. En de homofobe provocaties in de homobars of in café die “holebi-vriendelijk” zijn, tellen we niet eens mee…

De moeilijkheden die holebi’s ondervinden op de arbeidsmarkt zijn weinig gekend door de andere arbeiders en hun afgevaardigden. Een enquête van de Franse krant Libération toonde aan dat 28% van de werkenden in de privé zich niet echt “op hun gemak” voelen met het feit dat hun collega homoseksueel is. Dit maakt ook dat een homoseksuele werknemer één kans op drie heeft zich onder de orders te bevinden van een homofobe chef.

Een ander opgemerkte uitkomst van deze enquête is dat homoseksuele werkenden gemiddeld 6% minder verdienen dan hun heteroseksuele mannelijk collega’s. En dat voor hetzelfde niveau van kwalificatie en verantwoordelijkheid, voor werkenden in bedrijven van dezelfde grootte. Die kloof loopt op tot 10% wanneer we vergelijken met het loon van hun getrouwde heteroseksuele mannelijke collega’s! Dit cijfers is slechts een gemiddelde en gezien niet alle homoseksuelen zichtbaar zijn op hun werkplaats denken we dat zij die dat wel zijn een nog grotere discriminatie ondergaan.

Ondanks dat er wetten zijn die homofobe discriminatie verbieden en wetten die het homohuwelijk en –adoptie toestaan, blijft homofobie verankerd in onze samenleving. Deze realiteit wordt bovendien grotendeel onderschat gezien talrijke holebi’s geen klacht durven indienen, met name omwille van twijfels en angst voor de reactie van de politieagenten, die vaak niet echt blijk geven van enige fijngevoeligheid in zo’n soort situatie.

Die wetten zijn uiteraard zeer nuttig. Maar toch mag de “gelijkheid in juridische termen niet leiden tot een onderschatting van de realiteit van homofobie”, volgens het Centrum voor Gelijkheid van Kansen. Indien een progressieve wetgeving volstond om te vechten tegen ongelijkheid zouden vrouwen de eerste zijn om er voordeel uit te trekken en dat al vrij lang. Jammer genoeg is er niets van aan.

Een syndicaal initiatief gaat in de goede richting! Het ABVV heeft net een sensibilisatiecampagne tegen homofobie op de werkvloer gestart met een informatiepakket, vormingen voor de delegees, acties die kunnen gebeuren op het werk,… Meer info vind je in het pamflet van ABVV-Brussel (de laatste twee pagina’s zijn in het Nederlands) waarvan je hier de pdf vindt.

Homo’s, hetero’s… Onze belangen zijn dezelfde!

Europa bevindt zich sinds 2008 in een van de hardste economische crisissen in haar geschiedenis. Na volop casino te hebben gespeeld, hebben we de banken beroep zien doen op de regeringen op hun verliezen op te kopen. Deze laatsten hebben dan weer besparingsplannen uitgewerkt om ons op die manier met de factuur van de traders op te zadelen. Bizar genoeg komt het idee om de rijken harder te belasten, de fiscale ontwijking te stoppen of de dividenden van de aandeelhouders te verdelen niet een bij hen op. Het beperken van de openbare diensten en de staatsuitgaven, dat willen ze wel.

Tegen het besparingsbeleid en de onrechtvaardigheid

Zo voorziet de regering Di Rupo voor maar liefst 14 miljard euro besparingen. Nochtans is wat we nodig hebben eerder een sociaal programma om discriminatie te stoppen. Hoe voorziet men bijvoorbeeld een echte preventiepolitiek op school indien er in het onderwijs een schrijnend gebrek aan middelen is? Hoe vechten tegen discriminatie bij de aanwervingen indien zoveel mensen in de werkloosheid terechtkomen? Hoe vechten tegen de discriminatie op de woningmarkt indien er veel te weinig betaalbare woningen zijn? Hoe vechten tegen geweld in de straat zonder een politiek van aanwezigheid van wijkagenten, openbare verlichting en reële wijkprojecten? Of hoe geweld op straat bij het uitgaan voorkomen indien er ’s nachts geen openbaar vervoer rijdt?

Hiertegenover zullen de besparingsplannen van de regering Di Rupo enkel in de kaart van de homofoben spelen. Het besparingsbeleid zal de spanningen in de samenleving immers onvermijdelijk doen toenemen. We moeten er immers op wijzen dat minder personeel en middelen voor onderwijs ook betekent dat seksuele voorlichting overgelaten wordt aan TV en internet. Besparen op het budget voor gezondheidszorg betekent besparen op de kwaliteit ervan terwijl de prijs van de zorg voor ons allen opgedreven wordt. Het aantal plaatsen in de crisisopvang beperken, betekent nog meer jonge holebi’s of vrouwen die slachtoffer werden van partnergeweld die op straat terechtkomen. Onze pensioenen verkwanselen, betekent het creëren van onzekerheid voor oudere homo’s die niet kunnen rekenen op de hulp van een kind en het straffen van vrouwen die geen volledige loopbaan hebben. We moeten weten dat wanneer de openbare diensten worden aangepakt, dat meteen ook de meest kwetsbare arbeiders raakt.

Tegen rechts en de moralistische gevestigde orde

De meest conservatieve krachten ontwikkelen zich vandaag opnieuw op de voedingsbodem van de crisis. Sinds 2008 vallen populistisch rechts en extreem-rechts de rechten van holebi’s, vrouwen en diverse minderheden aan met een nog grotere felheid dan voordien. In Frankrijk stelt Sarkozy dat “het homohuwelijk een gebruik is die de Franse identiteit bedreigt”. Hij klopt op migranten terwijl Marine Le Pen nu al 17,9% van de stemmen kreeg. In Griekenland is extreem-rechts in de regering terecht gekomen met valiezen vol nieuwe ideeën voor besparingen op de kap van de werknemers, maar ook met een openlijk seksisme en homofobie. In België zijn we getuige van het terugkeren van integristen op het toneel, zoals Mgr. Léonard, die militeert voor een verbod op abortus en die homoseksualiteit als abnormaal beschouwt terwijl anderen het nodig vinden ons op de vingers te slaan als stoute jongens.

Dat alles moet stoppen!

De strijd is allesbehalve reeds gewonnen. Volgens ons is het meer dan ooit nodig om op elkaar te kunnen rekenen om onze verworvenheden te behouden, te vechten tegen discriminatie en nieuwe vrijheden af te dwingen. Het moeten het besparingsbeleid weigeren en sterke openbare diensten verdedigen. Laat ons samen vechten tegen alle vormen van uitsluiting en discriminatie op alle vlakken van het professionele leven. Om dit te doen, moeten we dringend de dynamiek herlanceren tussen de vakbondsbeweging en de holebi-beweging. Praat erover met je delegee. En neem samen met een strijdbare delegatie deel aan de Gay Pride op 12 mei. Het ABVV zal daar overigens ook aanwezig zijn! Het is maar een begin, we gaan door met de strijd.

Voor meer info: neem contact met ons op via LGBT@socialisme.be