We hebben tijdens de afgelopen vakbondsacties nogmaals kunnen vaststellen dat de kranten en nieuwsuitzendingen niet bepaald objectief berichten maar wel degelijk een duidelijk standpunt naar voor brengen. Ze doen dat terwijl ze zich “neutraal” voorstellen.
De Franse website Acrimed (Action-Critique-Médias) publiceerde een kritisch persoverzicht van wat de Franstalige kranten over de stakingsactie op 22 december brachten. Net zoals langs Nederlandstalige kant ging het om hysterische berichten. De kranten titelden dat het om een zwarte dag ging, dat de pensioenhervorming noodzakelijk was en dat Di Rupo goed stand hield. Zowel Le Soir als La Dernière Heure waren het op 23 december roerend eens: de staking was nutteloos titelden ze op hun voorpagina.
Ook langs Nederlandstalige kant was het niet beter. Op 2 december viel het al op: terwijl 80.000 mensen in Brussel betoogden, hadden de media evenveel aandacht voor een kleinschalige actie van Unizo tegen de staking. Op 22 december begon het televisiejournaal niet met een stakende spoorarbeider die de redenen voor het ongenoegen uitlegde, maar met een reportage over het feit dat bij de Vlaamse overheid slechts 3% van de ambtenaren aan de staking had deelgenomen. Het percentage bij pakweg De Lijn heeft niemand vernomen.
Als we de traditionele media mogen geloven, is de meerderheid van de bevolking doorgaans het slachtoffer van de acties van een uiterst kleine minderheid. Het is een poging om de echte tegenstellingen – tussen de 1% rijksten en de 99% anderen – te verdoezelen. Voor een uiteenzetting van de redenen van ons ongenoegen of de oorzaken van ons protest, moeten we niet op de media van de 1% rekenen. Daartoe moeten we werken aan onze eigen arbeidersmedia. Dit maandblad wil daar een bescheiden bijdrage tot leveren.