Op 26 oktober waren we met 10.000 betogers in het centrum van Seraing om te protesteren tegen de aankondiging van de sluiting van de warme fase. Vandaag zijn we opnieuw met tienduizenden in de straten van Luik. “Als Mittal ons als afval behandelt, dan moet hij maar vertrekken! Wij moeten strijden om onze toekomst in handen te nemen. We moeten ons niet laten doen door de speculanten en aandeelhouders”, verklaarde de ABVV-delegatie van ArcelorMittal in Luik. Het komt er nu op aan om dat te concretiseren!
LSP-pamflet. > PDF
Van pleinbezettingen naar een bezetting van de productiemiddelen
De vakbonden eisen terecht de nationalisatie van de productiemiddelen. Wij willen aan de discussie daaromtrent deelnemen en verdedigen in het bijzonder de nationalisatie van de volledige staalsector zonder schadevergoeding en onder de democratische controle van de arbeiders en de gemeenschap. De metallo’s kennen hun bedrijven door en door. Met hun kennis en inzichten kunnen ze getuigen van het chaotische beheer dat vandaag de norm is als gevolg van de winstlogica.
ArcelorMittal is geen alleenstaand geval. Overal ter wereld komen de arbeiders en jongeren in verzet tegen het winstsysteem. Het kwam daarbij tot bezettingen van grote pleinen met algemene vergaderingen. Waarom zouden we na de pleinbezettingen in Tunesië, Egypte, Spanje, Griekenland of de VS niet overgaan tot de bezetting van ons bedrijf om de strijd naar het hart van de economie en de productiemiddelen te brengen? Dat zou de mogelijkheid bieden om te discussiëren, algemene vergaderingen te houden, en de strijd te organiseren met de democratische verkiezing van een strijdcomité, de organisatie van actieve solidariteit in andere bedrijven en in de wijken,… Het zou een uitstekende stap zijn om ervoor te zorgen dat de arbeiders de controle over hun genationaliseerde bedrijf in handen houden. Beeld je in wat de enorme impact van deze methode zou zijn op strijdbewegingen in verschillende landen en op de discussies over hoe we het kapitalisme kunnen omverwerpen om het te vervangen door democratisch socialisme!
Internationaal verzet!
De Europese Metaalfederatie (EMF) heeft alle arbeiders van ArcelorMittal en de onderaannemers opgeroepen om op 7 december in heel Europa actie te voeren. Dat is een historische oproep die navolging verdient. De arbeiders en hun gezinnen worden overal geconfronteerd met enorme aanvallen op de werkvloer of als gevolg van het besparingsbeleid van de regeringen. Dat zien we onder meer met het nieuwe monsterachtige besparingsplan in Italië (voor 24 miljard euro!). De oproep van de EMF is een voorbeeld dat we moeten aangrijpen om te gaan naar de organisatie van een algemene 24-urenstaking op Europees vlak.
Politiek instrument voor de arbeiders nodig!
Afgelopen vrijdag waren er 80.000 betogers tegen het besparingsbeleid van de regering. Wat Di Rupo I voorbereidt is niets minder dan de grootste aanval op de arbeiders uit de geschiedenis van het land en we weten dat het nog maar om het begin van een besparingslawine gaat. Wat kunnen we nog verwachten van een partij zoals de PS waarvan de federaties afgelopen weekend bijna unaniem het federaal regeerakkoord hebben goedgekeurd en ermee instemden dat de PS het voortouw zal nemen in het besparingsbeleid? Wat hebben we aan een “linkse” partij die een rechts beleid voert? Het Globaal Plan, de invoering van de notionele intrestaftrek, het Generatiepact, de “jacht op de werklozen”, de onderfinanciering van het onderwijs,… De rechterzijde zou het moeilijker hebben gehad om dit door te voeren indien de PS had deelgenomen aan de strijd ertegen in de plaats van dit beleid te ondersteunen in de parlementen en de regeringen!
De politiek van het “minste kwaad” is de beste manier om neoliberale maatregelen op een ‘zachte’ manier door te voeren. Het is op die basis dat de SP.a in Vlaanderen nog goed is voor 13% van de stemmen. De officiële linkerzijde in Vlaanderen is bijna van het politieke toneel verdwenen, de anti-establishmentstemmen gaan er naar Bart De Wever. Wil de PS met haar rechtse beleid de SP.a in haar neergang bijbenen?
De banden die nog bestaan tussen de vakbonden en de traditionele partijen moeten onmiddellijk worden gebroken. Hoeveel verraad is er nog nodig opdat we met een aanzienlijk deel van de syndicale militanten zullen weigeren om met een hand op de rug gebonden het gevecht aan te gaan? De metallo’s kunnen zich vooraan opstellen in de strijd, dat hebben ze al meermaals aangetoond. Ze kunnen de volledige samenleving achter zich krijgen op basis van een degelijk actieplan voor een “heet jaar” (zoals Nico Cué het voorstelde met een algemene staking van 24 uur in januari, 48 uur in april en 72 uur in juni) maar ook met een oproep om te bouwen aan een nieuwe brede partij voor en van de arbeiders.
Het is in die zin dat we in Vlaanderen meewerken aan de uitbouw van Rood!, een nieuw politiek initiatief rond Erik De Bruyn, de voormalige kandidaat-voorzitter van SP.a die deze partij heeft verlaten nadat ze al jaren voor een liberale politiek van sociale afbraak staat.