De “sociaal-democratische” douche van minister Arena kostte 10.000 euro…

Terwijl de Franstalige hogeschoolstudenten soms in onmenselijke omstandigheden les moeten volgen omdat er geen geld zou zijn om de middelen aan te passen aan de toename van het aantal studenten, is er blijkbaar wel geld om het kabinet van de Franstalige minister-president Arena (PS) op te knappen. En hoe! Eén verdieping van het kabinet, toevallig die van de minister zelf, verbouwen kostte in totaal 300.000 euro.

Je moet niet bepaald een specialist zijn op het vlak van bouwwerken om te weten dat 300.000 euro veel geld is om één verdieping te renoveren. Het mocht blijkbaar wel wat kosten, een minister-president moet toch goed voor de dag kunnen komen op een ogenblik dat perceptie in de politiek zo belangrijk is? De poulain van PS-voorzitter Di Rupo vond het dan ook normaal om 10.000 euro te besteden aan de douche die werd geïnstalleerd.

Dat soort "sociaal-democratische" douches is niet besteed aan de meerderheid van de bevolking en het beleid van onder meer de PS zal er niet bepaald toe leiden dat dit in de komende jaren wel zo zou worden. Hoe kan zo’n minister-president de bevolking vertegenwoordigen als ze niet het flauwste benul heeft van de arbeids- en levensomstandigheden van de meerderheid van de bevolking?

Er kwam felle kritiek op de verbouwingskosten van het kabinet van Arena, onder meer vanuit de hoek van de Franstalige liberalen van de MR. Die hebben het nog altijd niet verkropt dat ze uit de regionale regering langs Franstalige kant gegooid zijn. De MR stelt dat het schandalig is dat er geen geld voor het onderwijs is, maar wel voor de verbouwingen op het kabinet van Arena. Maar was het niet de MR die jarenlang mee de enveloppes voor de hogescholen bevroren heeft gehouden waardoor er onvoldoende middelen zijn voor het hoger onderwijs?

De luxe-uitspattingen van "onze" politieke vertegenwoordigers wijzen bijzonder scherp op de noodzaak van eigen vertegenwoordigers van de arbeiders en jongeren, die leven aan een gemiddeld arbeidersloon. Van omhooggevallen carrièristen als Arena kunnen we niet verwachten dat ze opkomen voor onze belangen, dat zullen we zelf moeten doen.

Tegenover dit soort uitspattingen stellen wij de noodzaak van een arbeidersvertegenwoordiger aan een arbeidersloon. Dat dit kan, wordt duidelijk gemaakt door Joe Higgins, ons parlementslid in Ierland. Die leeft aan een gemiddeld arbeidersloon waarbij de rest van zijn loon automatisch gaat naar campagnes en strijdbewegingen. Toen Joe Higgins enkele jaren geleden bij loting werd aangeduid om in de parlementaire commissie te zetelen die zou toezien op de bestedingen van de ministers en parlementsleden, was de eerste reactie van een aantal burgerlijke politici dat ze vreesden op droog brood en water gezet te worden… Dat is blijkbaar de manier waarop dat soort politici aankijkt tegenover de levensvoorwaarden van de meerderheid van de bevolking.