Het besparingsbeleid werkt niet

IMF en EU bereid tot herschikking Griekse schuld

Artikel door Eric Byl uit de juni-editie van ‘De Linkse Socialist’

De illusie dat Griekenland, Portugal, Ierland en andere landen die in de klauwen van de financiële markten verzeilen, zich een uitweg uit de crisis zouden saneren, vertoont barsten. Steeds meer vertegenwoordigers van het establishment pleiten voorzichtig voor een herstructurering van de schulden om erger te vermijden. De resultaten van de besparingsronden zijn immers teleurstellend. In plaats van de oplossing dichterbij te brengen, hebben ze de problemen verergerd.

Belgische politici, patroons en hun “denktanks” zijn het erover eens. Er is dringend nood aan een volwaardige regering om structurele maatregelen te nemen. Niet dat Leterme een slecht rapport kan voorleggen. De besparingen gerealiseerd door het IPA op de kap van de werknemers of door het werken met voorlopige twaalfden, zijn niet minnetjes. Maar vergeleken bij Ierland, Portugal, Griekenland of het Verenigd Koninkrijk, waar de hakbijl de openbare diensten amputeert en de lonen en sociale bijdragen in nominale termen verlaagt, komen we er tot nog toe goedkoop van af. Te goedkoop volgens het patronaat en haar politieke lakeien.

Nochtans, terwijl ons land voorlopig aan de druk van de agentschappen voor kredietbeoordeling onderuit kruipt, moet de Griekse staat al 15,1% interest betalen op tienjaarsleningen. In mei 2010, toen het IMF en de EU-lidstaten Griekenland een lening van 110 miljard euro toestonden, was dat nog ‘maar’ 8%. Het begrotingstekort bedraagt er 10,5% en de overheidsschuld is opgelopen tot 142,8% van het BBP. Dat kon moeilijk anders. Het draconische besparingsplan dat de EU en het IMF de Griekse bevolking oplegde, deed de economie vorig jaar met 4,5% krimpen na een eerdere krimp van 2,3%. Ook dit jaar verwacht men een krimp met 3,5%.

Drastische besparingsmaatregelen leiden ook in Ierland tot een negatieve economische groei. Het tekort op de begroting beloopt er dit jaar 32,4% nadat de economie er drie jaar op rij gekrompen is. Het besparingsplan dat het IMF en de EU aan Portugal opleggen in ruil voor een lening van 78 miljard €, zal de economie vanaf dit jaar eveneens gedurende twee jaar in recessie storten. Het Verenigd Koninkrijk kon, doordat het geen deel is van de Eurozone, met een extreem lage rentebeleid vorig jaar een matig groeicijfer voorleggen, maar het begrotingstekort is er opgelopen tot 10,4%.

We herinneren er graag aan dat niet de arbeiders en hun gezinnen massaal belegd hebben in toxisch krediet, maar de banken en heel wat private ondernemingen. Dat geldt voor België, maar net zo goed voor Duitsland, Griekenland, Ierland,… Toen de banken moesten gered worden, werden hen nooit het type maatregelen opgelegd die men vandaag aan de landen dicteert die door het redden van hun banksector in een schuldenspiraal zijn beland.

De hulppakketten aan die landen hebben niets te maken met solidariteit. Ze dienen enkel om Duitse, Franse en andere banken die fors belegd hebben in kredieten uit de PIGS landen uit de wind te zetten. Tegelijk zuigen de noordelijker gelegen “veilige” markten kapitaal weg uit de krimpende markten van de landen onder curatele. Dat is meteen de belangrijkste reden voor de Duitse groeispurt.

De opgelegde besparingen bereiken echter de limieten van wat mogelijk is. Wat de Europese toplui ook mogen beweren: de publicatie in Der Spiegel van de Griekse dreiging – uiteraard ontkend door de Griekse regering – om uit de Eurozone te stappen en de Drachme opnieuw in te voeren, volstond om de verguisde schuldherschikking af te dwingen. Ze geven het niet graag toe, maar wat anders is het uitstel van terugbetaling die het IMF en de ECB willen overwegen voor de Griekse schuld? Hebzucht kent echter geen grenzen, vandaar dat Griekenland geacht wordt in ruil daarvoor haar overheidsbedrijven in de etalage te zetten.