Na een maand van regionale verkiezingen in een vijftal Indische deelstaten, zijn nu de resultaten bekend gemaakt. Eerder wezen we er al op dat de ‘communistische’ partijen op verlies afstevenden in West-Bengalen en dat het nipt zou worden in Kerala. In West Bengalen verliest het ‘Linkse Front’ 172 van haar 235 zetels. In Kerala haalt de alliantie rond Congress een nipte meerderheid.
We brachten eerder op deze site een analyse van de Indische verkiezingen. Het is nuttig om daar kort op terug te komen nu de resultaten bekend zijn.
Het meest opvallende is de wel bijzonder zware afstraffing van het Linkse Front in West-Bengalen. Daar was het front rond de communistische partijen 35 jaar aan de macht. Nu wordt ‘links’ er van de macht verdreven en kan de Trinamool Congress (TMC) overnemen. De reden voor het verlies van ‘links’ is duidelijk: het pro-marktbeleid van de ‘communisten’ die een investeringsvriendelijk klimaat voor de grote bedrijven centraal stelden, werd niet geapprecieerd door brede lagen van de bevolking. Het aan de macht komen van de TMC kan hier en daar leiden tot een zodanige versterking van het zelfvertrouwen van de armste lagen van de bevolking die geen enkele band hebben met de arbeidersbeweging dat geweld niet moet worden uitgesloten. Bovendien zal de partner van de nationale Congress-partij in West-Bengalen niet bepaald voor een progressief beleid zorgen. Het voortzetten van het neoliberale beleid zal het ongenoegen niet wegnemen. Maar zal de oude linkerzijde rond de CPI(M) daar een verlengstuk aan kunnen bieden als het voor een zelfde beleid staat?
Niet enkel West-Bengalen is niet langer in ‘linkse’ handen, ook het andere bastion in het zuiden ging verloren. In Kerala heeft de CPI(M) een lange traditie en zag het er even naar uit dat de vele corruptieschandalen rond Congress op nationaal vlak de kansen van het door de CPI(M) geleide LDF (Left Democratic Front) verhoogden. Het werd effectief een nek-aan-nek race met uiteindelijk 68 zetels voor de LDF en 72 voor het UDF (United Democratic Front) rond Congress. Het LDF kondigde reeds aan dat het naar de oppositiebanken verhuist.
In Tamil Nadu werd de regering van de DMK, de lokale partner van Congress, afgestraft. Amper 33 zetels houdt de alliantie over, tegenover 201 voor de alliantie rond de andere Tamil-nationalistische partij AIADMK. Die laatste partij zal wellicht alleen regeren, zonder de partners waarmee het in alliantie naar de verkiezingen trok.
Het beeld in de verschillende deelstaten is op het eerste gezicht totaal verschillend. Toch zijn er enkele terugkerende elementen: een bijzonder groot en nog aangroeiend wantrouwen tegenover het politieke establishment en amper enig vertrouwen in de oppositiepartijen die nu aan de macht zullen komen.
Het verlies van de twee bastions komt hard aan bij de CPI(M). Een electorale terugkeer is uiteraard niet uitgesloten, maar wel is duidelijk dat de grootste ‘communistische’ partij van het land dit niet zal doen op basis van een strijdbaar programma en betrokkenheid van onderuit. Het meestappen in de kapitalistische logica en de bijhorende politieke spelletjes, maakt dat deze partij steeds minder wordt gezien als een instrument waarmee verandering kan worden bekomen maar als een partij zoals de anderen.
Strijdbare arbeiders en socialisten moeten daar lessen uit trekken in de opbouw van een nieuwe linkerzijde die ook een politiek verlengstuk zal moeten krijgen in de vorm van een nieuwe arbeiderspartij.