Kom op straat op 8 maart. Zonder strijd, geen vooruitgang

Seksisme en seksistisch geweld blijven de massa’s beroeren. Afgelopen najaar brak een storm van verontwaardiging en woede los naar aanleiding van verschillende gevallen van seksueel geweld in de studentenbuurten van Gent en Brussel. Meer getuigenissen over het onveiligheidsgevoel in het uitgaansleven volgden, net zoals acties met honderden deelnemers. Er waren ook de processen tegen Bart De Pauw en Jeff Hoeyberghs. Deze processen kwamen enkel tot stand door de maatschappelijke druk als gevolg van het groeiend feministisch protest. Die processen hebben echter ook aangetoond dat er nog veel werk aan de winkel is: onder meer de aanwezige victim blaming in de media alsook de rechtse aanvallen op het Instituut voor Gelijkheid.

door Katarina (Gent) uit maandblad De Linkse Socialist

De regering-De Croo werd door alle Belgische media de meest diverse en vrouwelijke regering ooit genoemd. Dit vertaalde zich echter niet in een feministisch beleid, enkel een laagje feministisch vernis. Het debat om abortus uit het strafrecht te halen, werd opgeschoven naar de volgende legislatuur, de aanpak van kinderarmoede stelt teleur, de jacht op langdurig zieken is geopend en loonsverhogingen werden ingeperkt. Dat zijn maatregelen die door vrouwen en LGBTQIA+personen extra hard gevoeld worden. Ook de aanpak van de coronacrisis blijft vrouwen en LGBTQIA+personen treffen.

De federale regering beloofde de afgelopen maanden een actieplan tegen seksueel en gendergerelateerd geweld. Dit blijft grotendeels abstract op dit ogenblik. Het plan zou nochtans niets te vroeg komen: er zijn gemiddeld 9 verkrachtingen per dag in ons land, uit cijfers van Amnesty International blijkt dat 20% van de vrouwen ooit slachtoffer is geweest van verkrachting, 64% van de volwassen bevolking kreeg ooit te maken met seksueel geweld (81% van de vrouwen en 48% van de mannen), 80% van de LGBTQIA+ personen krijgt te maken met een vorm van seksueel geweld. Vandaag worden 57% van de verkrachtingszaken afgesloten zonder gevolg.

Gendergerelateerd geweld heeft zowel te maken met de impact van de verkrachtingscultuur als met de kwetsbare economische positie van vrouwen, wat de deur opent voor machtsmisbruik. Lage lonen en onzekere arbeidsvoorwaarden maken het moeilijker om gendergerelateerd geweld of pesterijen op het werk aan te klagen. Vrouwen vrezen hun job en inkomen te verliezen. Hun economische kwetsbaarheid maakt vrouwen afhankelijker van hun partner en bijgevolg ook kwetsbaarder voor geweld binnen het gezin.

Dit toont aan dat maatschappelijke verandering nodig is. Structureel seksisme kan men niet alleen in de rechtbanken of met vage plannen bestrijden. Er is nood aan een socialistisch feministisch antwoord. Het is enkel door massaal op straat te komen dat we onze eisen op tafel kunnen leggen. Protest is nodig én mogelijk. Dat toonde Campagne ROSA reeds aan met de succesvolle acties tegen Jeff Hoeyberghs.

Wij eisen degelijke jobs voor vrouwen en LGBTQIA+personen zodat ze economisch onafhankelijk zijn van hun partner. Daar horen ook een minimumloon van 14 euro per uur, een minimumpensioen van 1500 euro netto per maand en een individualisering van de uitkeringen bij. Vrouwen verdienen een volwaardige plaats in de maatschappij: herinvesteer in kwalitatieve zorg en publieke diensten zodat vrouwen en LGBTQIA+personen uit precaire situaties worden gehaald. Het gratis aanbieden van menstruatieproducten en anticonceptie, alsook degelijke lessen seksuele voorlichting met ruimte voor wederzijdse toestemming en LGBTQIA+thema’s zijn eveneens nodig.

8 maart, de Internationale Dag voor de Rechten van de Vrouw vindt haar oorsprong in 1908 toen Amerikaanse textielarbeidsters een staking organiseerden voor betere arbeidsomstandigheden. Deze dag werd op initiatief van Clara Zetkin overgenomen door de internationale arbeidersbeweging. Het werd een strijddag waarop feministische bewegingen wereldwijd opkwamen voor een andere samenleving.

Campagne ROSA wil 8 maart herstellen als een internationale dag van strijd voor maatschappijverandering. Organiseer je in de strijd tegen besparingen en de onderdrukking van vrouwen en LGBTQIA+ personen. Kom op straat!