Verplichte vaccinatie? De autoriteiten zoeken een zondebok

Met het opduiken van de Delta-variant is de pandemie nog altijd niet onder controle. Dit heeft te maken met het ontbreken van een gecoördineerde mondiale reactie op het virus. Zo’n reactie is niet mogelijk onder het op concurrentie en winstbejag gebaseerde kapitalisme. Geconfronteerd met de impasse geven de traditionele politici er de voorkeur aan zondebokken aan te wijzen. Het debat over de gezondheidspas en de verplichte vaccinatie moet in deze context worden gezien.

door Alain (Namen)

De politici proberen hun rampzalige aanpak van de crisis te verbergen door de niet-gevaccineerden de schuld te geven. Als de delta-variant kon ontwikkelen, is dit niet te wijten aan de ‘vaccinatiesceptici’. Het heeft alles te maken met de wijze waarop grote farmaceutische bedrijven verhinderen dat er voldoende vaccins geproduceerd werden om de hele wereldbevolking te vaccineren. Ze doen dit onder meer door hun strikte controle op de patenten. Dit komt zelden aan bod in de gevestigde media. Het is niet verwonderlijk dat veel mensen hun gezondheid niet willen overlaten aan deze op winst beluste multinationals.

In België is er veel aandacht voor zorgpersoneel dat zich niet liet vaccineren. De hele zorgsector heeft onder zeer moeilijke omstandigheden een opmerkelijke prestatie geleverd. Het zorgpersoneel moest strijden om extra middelen te bekomen, in het bijzonder onder impuls van de actiegroep La Santé en Lutte / De Zorg in Actie. Het is walgelijk om een deel van het zorgpersoneel vandaag aan te vallen.

Geloofwaardigheid en vertrouwen zijn van het grootste belang in gezondheidskwesties. Het is niet verwonderlijk dat partijen die verantwoordelijk zijn voor het gebrek aan middelen in de zorg op vijandigheid en wantrouwen botsen bij een deel van het zorgpersoneel. Eind mei had ongeveer drie kwart van het zorgpersoneel minstens één prik gekregen. Een repressieve aanpak tegenover diegenen die terughoudend zijn, zal het wantrouwen bij bredere lagen van de bevolking versterken en dreigt het personeelstekort in de zorgsector te vergroten. Een brede campagne onder leiding van het Comité Preventie en Bescherming op het Werk (CPBW) en de bedrijfsgeneeskundige dienst zou veel doeltreffender zijn.

Natuurlijk hebben patiënten het recht om in een gezonde omgeving te worden behandeld, net zoals collega’s veilig moeten kunnen werken. Voor zorgpersoneel dat zich weigert te laten vaccineren, moeten er verplichte tests komen en een reorganisatie van de beroepstaken onder leiding en controle van het CPBW.

Meer algemeen moet worden opgemerkt dat armoede een veel groter obstakel is in de aanpak van de gezondheidscrisis dan het vele fake nieuws. Op 23 augustus schreef de krant Le Soir dat “precariteit een groot obstakel is voor vaccinatie.” De toenemende ongelijkheid komt onder meer tot uiting in het feit dat 40% van de Brusselaars geen huisarts heeft, tegenover 20% in Vlaanderen en 30% in Wallonië.

De sociale kloof en de vaccinatie-kloof gaan hand in hand. De arbeidersbeweging moet eigen eisen stellen en er actie rond voeren. Onder meer een massale verhoging van de publieke middelen voor de zorg, de oprichting van een nationale openbare gezondheidsdienst die democratisch wordt beheerd door de werkenden en de nationalisatie van de farmaceutische bedrijven onder controle en beheer van het personeel en de gemeenschap, zijn daarbij essentieel. Dit is de beste manier om de sceptici te overtuigen en zelfs te betrekken bij de strijd tegen de pandemie en voor een samenleving die bevrijd is van het winstbejag en de chaos van de markteconomie.