De christen-democraat Enda Kenny werd in het Ierse parlement aangesteld als de nieuwe premier. Hij kreeg de steun van zijn eigen partij (Fine Gael) en van de sociaal-democraten (Labour). De nieuwe regering zal hetzelfde beleid voeren als de vorige regering van conservatieven (Fianna Fail) en groenen (Green) die hun beleid lieten bepalen door het IMF en de EU. Een nieuwe factor is de linkse oppositie van de ULA. We publiceren een analyse van de Socialist Party over hoe de ULA verder kan worden uitgebouwd.
De opening van het nieuwe parlement was soms surrealistisch. Veel kijkers die het live op televisie en radio volgden, vroegen zich ongetwijfeld af wanneer er iemand op de realiteit zou wijzen en wanneer er iemand zou ingaan op de besparingsconsensus die onder de traditionele partijen heerst.
Na de regeringspartijen zou het logisch geweest zijn indien Gerry Adams als leider van de 14 verkozenen van Sinn Fein zou hebben gesproken. Maar hij aarzelde even en Joe Higgins van de Socialist Party en de United Left Alliance maakte daar gebruik van om als eerste oppositielid te spreken. Hij haalde hard uit naar het beleid van de nieuwe regering en hij wees op de rol die de Socialist Party en de United Left Alliance zullen spelen in het verzet tegen de aanvallen van de regering en in de opbouw van een links en socialistisch alternatief. Timing is een belangrijk element op politiek vlak.
In de loop van de eerste zitting werd ook gesproken door Clare Daly en de drie andere parlementsleden van de ULA.
Sinds het opzetten van de United Left Alliance in oktober 2010 heeft deze alliantie de impact gehad waarop werd gerekend. Begin 2010 zag het er naar uit dat de regering van Fianna Fail en Groenen de storm rond het verdrag van Lissabon had overleefd en zelfs door de heronderhandeling van de drastische besparingsbegroting was geraakt. Dat kwam grotendeels door de capitulatie van de vakbondsleiders. Sommigen hoopten dat de regering een vorm van rust en stabiliteit zou brengen.
Het perspectief van de Socialist Party was dat de crisis erger zou worden en dat de regering tegen het einde van het jaar in de touwen zou hangen. Dat was de basis voor de discussies die we begonnen te voeren om een alliantie te vormen. De United Left Alliance was het resultaat van die discussies. Wij dachten dat het belangrijk was om voor de verkiezingen een principiële linkse alliantie te vormen.
ULA werd opgezet op een ogenblik dat er een grotere aandacht voor de politieke situatie was en op een ogenblik dat het debat over vervroegde verkiezingen begon. Toen de EU en het IMF hun maatregelen oplegden, maakte Labour duidelijk dat het capituleert op het vlak van de besparingen. Sinn Fein probeerde zich te profileren als een sterke oppositiepartij, maar gezien het besparingsbeleid dat deze partij zelf voert in Noord-Ierland is dat een hypocriete positie. Het bestaan van de United Left Alliance was van groot belang om een echte oppositiekracht naar voor te schuiven, een kracht die opkomt voor een links en socialistisch alternatief.
Het feit dat we 20 kandidaten hadden en 5 verkozenen behaalden, was een enorme verwezenlijking. Iedere kandidaat zag zijn/haar positie versterkt door het bestaan van de ULA. Wellicht zouden de meeste of zelfs alle verkozen parlementsleden ook verkozen zijn geraakt zonder de ULA, maar het bestaan van de alliantie was toch belangrijk omwille van verschillende redenen. Zonder de ULA met een duidelijke politieke omschrijving van een links alternatief, zou er ongetwijfeld heel wat discussie zijn geweest onder de linkse en onafhankelijke verkozenen en zou dit mogelijk hebben geleid tot een politieke groep met een erg vaag en potentieel principeloos karakter.
Het programma van ULA is niet expliciet socialistisch, maar het is consistent in de verwerping van het kapitalisme en het is een algemeen links programma. Dit programma kan een ankerpunt vormen en ertoe leiden dat de vertegenwoordigers van de ULA zichzelf onderscheiden van Labour en Sinn Fein door op een echte uitweg uit de crisis te wijzen. De Socialist Party denkt dat ULA een socialistisch programma moet aannemen omdat dit de enige manier is om een antwoord op de crisis te bieden. Maar we erkennen intussen dat het huidige ULA-programma een effect heeft en een stap vooruit is waarop we verder kunnen bouwen.
Een nieuwe formatie moet volgens ons verbonden zijn met de strijdbewegingen van de arbeidersklasse. Er is nood aan een socialistisch programma dat breekt met de dictatuur van de markten. We moeten bereid zijn om met iedereen die dit ernstig meent de strijd tegen besparingen en aanvallen aan te gaan, een nieuwe formatie moet dan ook iedere fundamentele toegeving of deelname aan het bestuur met formaties zoals Labour verwerpen. Dergelijke formaties zullen besparingen doorvoeren en aanvallen op de arbeiders inzetten. Wij willen in discussie gaan met alle activisten op de werkvloer en in de vakbonden, politieke activisten en geïnteresseerde mensen die mee de strijd willen aangaan.
ULA bevindt zich nu in een positie om een echte linkse en socialistische oppositie in het parlement te vormen en het is goed geplaatst om de principiële kern te worden waarrond een nieuwe partij voor de arbeidersklasse kan worden gevormd. En dat allemaal op een ogenblik dat de ULA nog maar vier maanden oud is.
De onmiddellijke taak bestaat er in om de alliantie politiek en organisatorisch te consolideren. Tegelijk moeten we echter ook in het offensief gaan, zeker in het parlement met ons verzet tegen de regering. De ULA moet het parlement gebruiken als een platform om zichzelf te vestigen in een breder bewustzijn. De alliantie moet zichzelf in het parlement opwerpen als een echte oppositie en moet het socialistische alternatief populariseren. Dat zou een enorme hulp zijn in de komende strijd voor de verdediging van de jobs en diensten in de publieke sector, de strijd tegen een waterbelasting en een huisvestingsbelasting, alsook de strijd tegen alle andere aanvallen die al worden aangekondigd.
We zouden moeten proberen om overal lokale groepen van de ULA te vormen. Op de lanceringsmeetings van de ULA waren er in totaal bijna 2.000 aanwezigen. Jammer genoeg nam slechts een kleine minderheid van hen actief deel aan de verkiezingscampagne. Maar we moeten zien of er onafhankelijke afdelingen kunnen worden opgezet. De stuurgroep van de ULA moet ook proberen om lanceringsmeetings te houden in steden waar we nog niet actief zijn.
De nationale conventie van alle aanhangers van de ULA was voorzien voor februari maar moest worden uitgesteld door de verkiezingscampagne. We moeten een dergelijke nationale bijeenkomst houden in mei of begin juni en deze bijeenkomst grondig voorbereiden. Er moet op deze bijeenkomst een volledig en vrij debat zijn over de ULA en het programma waar deze alliantie voor staat. Dat moet zowel voor als tijdens de nationale bijeenkomst mogelijk zijn.
De ULA moet open staan voor discussies met de paar onafhankelijke parlementsleden die zichzelf als links beschouwen. Daarbij moeten we hen proberen te overtuigen om een duidelijke linkse positie in te nemen tegen de achtergrond van de crisis van het kapitalisme. Het belangrijkste is evenwel dat de ULA arbeiders en jongeren aantrekt die in strijd gaan en nog niet georganiseerd zijn.
De Socialist Party denkt dat de ULA een nieuwe arbeiderspartij moet lanceren. Timing is belangrijk op politiek vlak. De vraag is niet zozeer of er een nieuwe partij moet komen, maar wel wanneer. De ULA moet haar programma, perspectieven en oriëntatie aanscherpen. De beste situatie om een nieuwe partij te lanceren, zou zijn op het ogenblik dat de publieke opinie zich gaat keren tegen de nieuwe regering met haar besparingsbeleid. Dat zal leiden tot een radicalisering en de ontwikkeling van strijd op de werkvloer, in de wijken en onder jongeren. De groepen binnen de ULA en de ULA zelf moeten het terrein voorbereiden om van de nieuwe partij, zodra deze wordt gelanceerd, een factor in de Ierse politiek te maken.
Enkele tussenkomsten in het Ierse parlement