Artikel vanop CampagneROSA.be
Een aanklaagster, wiens twee sollicitaties waren afgewezen omdat zij weigerde haar hoofddoek af te doen in het kader van de functie waarvoor zij solliciteerde, stapte ermee naar de rechtbank en kreeg gelijk.
Campagne ROSA (Reageer tegen Onderdrukking, Seksisme en Asociaal beleid) verdedigt het recht van vrouwen om zich te kleden zoals zij dat willen. Of het nu gaat om een minirok, een t-shirt met decoratieve gaten, een broek of een hoofddoek. Wij verdedigen het recht van vrouwen om vrij te kiezen of zij al dan niet een hoofddoek dragen. Dit betekent dat wij gekant zijn tegen conservatieve stemmen die de hoofddoek willen verbieden, maar ook tegen andere conservatieve stemmen die juist de hoofddoek willen opleggen. De feministische strijd is synoniem met de strijd voor de vrijheid om te kiezen hoe men zich kleedt.
De voorstanders van het hoofddoekenverbod beweren dat dit verbod geldt voor zichtbare religieuze symbolen. Maar zij verbergen – zeer slecht – dat zij in wezen specifiek de hoofddoek aanvallen. Moslims zijn reeds lang de zondebokken van rechtse populisten, dat is algemeen bekend. Door de nadruk te leggen op de sociale druk die meiden kunnen ondervinden om een hoofddoek te dragen, houden zij de illusie in stand dat het verbod jonge moslimvrouwen zou beschermen.
Dit betekent echter niet dat moslimvrouwen die geen hoofddoek dragen niet worden geconfronteerd met allerlei intimidaties, opdringerige blikken alsook racistische en islamofobe opmerkingen. De bewuste keuze om een hoofddoek te dragen is meestal niet beperkt tot religie. Het maakt deel uit van de vorming van een culturele identiteit, en is soms zelfs een element van verzet tegen islamofobie. Het verbod maakt geen einde aan de reële sociale druk die sommige jonge meisjes ondervinden om een hoofddoek te dragen. Het versterkt alleen maar hun isolement omdat zij geen toegang meer hebben tot de officiële en/of publieke scholen of gedwongen worden naar een islamitische school te gaan.
Dit hoofddoekendebat verhult reële problemen van discriminatie en gebrek aan middelen, bijvoorbeeld op het gebied van onderwijs. Daarom koppelen wij aan deze kwestie de verdediging van een onderwijssysteem dat voor iedereen toegankelijk is, dat rekening houdt met de verschillende achtergronden en dat over voldoende gekwalificeerd personeel beschikt om discriminatie binnen de school aan te pakken, of het nu gaat om groepsdruk of racisme. Dit zijn voorwaarden voor de persoonlijke ontwikkeling van een hele generatie met buitenlandse roots. Want vandaag reproduceert ons onderwijssysteem ongelijkheden op basis van afkomst.
Om een echte keuze in alle vrijheid te kunnen maken, komt het erop aan de maatschappelijke positie van vrouwen te verbeteren, en vooral hun financiële onafhankelijkheid te waarborgen. Dit betekent individualisering van het recht op sociale uitkeringen, een minimumloon van 14 euro per uur, het optrekken van sociale uitkeringen en pensioenen boven de armoedegrens, kwaliteitsvolle jobs met degelijke lonen, ongeacht geslacht, gender, godsdienst of uiterlijk.