Het nieuwe Blairisme van Labour zorgt voor forse verkiezingsnederlaag

Afgelopen donderdag waren er lokale verkiezingen in Groot-Brittannië, naast een tussentijdse verkiezing voor een parlementszetel en verkiezingen voor regionale parlementen in Wales en Schotland. Het werd een regelrechte ramp voor de Labour-partij van Keir Starmer.

Door Claire Laker-Mansfield (Socialist Alternative – ISA in Engeland, Wales en Schotland)

Sinds de parlementsverkiezingen van 2019 heeft de conservatieve Tory-regering een rampzalig beleid gevoerd. Er vielen 150.000 Covid-doden. De overgrote meerderheid van deze sterfgevallen waren volledig te voorkomen. Ze waren het directe gevolg van het feit dat de regering steeds weer de prioriteit gaf aan de winst boven de maatregelen die nodig waren om de verspreiding van het virus te voorkomen.

Premier Boris Johnson (Tory) zelf is verwikkeld in een schandaal. Zijn partij is verdeeld en verkeert in een crisis. Onthullingen over vermeende corruptie en giftige opmerkingen hebben de aanloop van de Tories naar deze verkiezingen achtervolgd.

Labour vernederd in Hartlepool

In deze context is alles anders dan een substantiële groei van het aantal stemmen voor Labour een vernederende mislukking voor de partijleiding. Een zware dreun krijgen in een arbeidersstad als Hartlepool is meer dan dat. Het is een uiterst vernietigende aanklacht tegen alles waar de leiding van Starmer voor staat.

De poging van de nieuwe Blairistische leiding van Labour om het resultaat af te schuiven op de Corbyn-periode is nonsens. Er wordt voorbijgegaan aan het feit dat de zetel in Hartlepool onder Corbyn werd behouden in 2019 en in 2017 zelfs overtuigend werd gewonnen met 52,5% van de stemmen.

Steun voor linkse ideeën

Dit resultaat gaat regelrecht in tegen het anti-Corbynverhaal van de rechterzijde in Labour. Het gaat ook in tegen de reactie op het verlies van de ‘rode muur’ van Labour in 2019. Toen werd dit voorgesteld als een afwijzing van de linkse politiek van Corbyn.

Uit peilingen in de aanloop naar deze tussentijdse verkiezingen bleek dat de kiezers voorstander waren van een beleid dat veel linkser was dan wat de belangrijkste gevestigde partijen aanboden. Wat de lonen in de zorgsector betreft, was 43% voorstander van een verhoging met 10% (de hoogst aangeboden optie in de peiling). Slechts één op de tien was voorstander van het aanbod van de regering om de lonen met amper 1% te verhogen. Meer dan 57% verklaarde zich voorstander van de nationalisatie van de postdiensten. Ondanks de spot van de rechtse media en de Blairisten met de belofte van Corbyn voor gratis breedband in 2019, verklaarde 69% voorstander te zijn van deze maatregel.

Het resultaat in Hartlepool doet in heel wat opzichten denken aan de val van de rode muur in 2019. De oorzaken ervan zijn onder meer de langdurige verwaarlozing door Labour van de arbeidersbuurten die al jarenlang gebukt gaan onder desindustrialisering, besparingen en privatiseren. Eén van de oorzaken is dat Labour zich niet heeft verzet tegen de afbraak van lokale diensten en jobs. Op lokaal vlak werd het besparingsbeleid plichtsgetrouw doorgevoerd.

Een belangrijk aspect is de woede over de pogingen van gevestigde politici om het resultaat van de ‘Leave’-stem van 2016 terug te draaien. Die stem voor Leave was voor veel werkenden in deze gemeenschappen een manier om terug te slaan naar de gevestigde orde. Het was Corbyns falen om mensen als Starmer en andere aanhangers van het Blairisme uit de partij te verdrijven en zijn capitulatie rond centrale kwesties zoals de Brexit, die zorgden voor een neergang van de partij in haar historische bastions. Dit resultaat laat zien dat de neergang onder Starmer niet wordt gestopt, maar integendeel aan snelheid en kracht wint.

Zuivering van de partij onder Starmer

Het enige succes dat Starmer sinds zijn aantreden heeft gehad, is de voortdurende zuivering van de partij van alle overblijfselen van het Corbynisme. De uitzettingen en heksenjachten hebben de partij weer ‘veilig’ gemaakt vanuit het oogpunt van het kapitalisme. Hoewel de leiding van Starmer door deze resultaten enigszins is ondermijnd, is het de ultra-Blairitische vleugel van de partij die momenteel georganiseerd is en bereid is om in het offensief te gaan. De linkervleugel is amper georganiseerd.

Dit onderstreept hoe belangrijk het is dat links zich organiseert. Voor een ernstige oppositie tegen het rampzalige en dodelijke beleid van deze regering moeten we niet op Labour onder Starmer rekenen. Er kan wel een oppositie opgebouwd worden, in de vorm van een massabeweging die werkenden, jongeren, Black Lives Matter-activisten en klimaatstakers bijeenbrengt. De vakbonden zouden de leiding moeten nemen, te beginnen met de organisatie van een grote betoging in de zomer.

Strijd voor het socialisme

Zo’n beweging zal uiteindelijk een politieke stem nodig hebben. Socialist Alternative steunt het idee van een nieuwe arbeiderspartij om deze strijd op het politieke vlak te bevorderen. Maar cruciaal voor het succes van een dergelijke formatie zijn de ideeën waarop ze gebouwd wordt.

Socialist Alternative wil vandaag al wie de noodzaak ziet om het rotte kapitalisme omver te werpen bijeenbrengen en organiseren. Het kapitalisme is gebaseerd op de uitbuiting en onderdrukking van de meerderheid. Wij strijden voor een socialistische samenleving waarin de grote monopolies in handen zijn van de overheid en de economie democratisch wordt bestuurd om in de behoeften van iedereen te voorzien, zonder de planeet te vernietigen. Als je het ermee eens bent, waarom doe je dan niet mee?