De politieke crisis, verkiezingen en het Front des Gauches

Persbericht van het Front des Gauches

Meer dan 160 dagen na de verkiezingen is er nog steeds geen reëel uitzicht op een nieuwe regering, noch op een staatshervorming. Als er geen compromis gevonden wordt, gaan we snel naar nieuwe verkiezingen.

Alle voorstellen die op tafel liggen, zouden niet alleen een enorme verarming betekenen voor Brussel en Wallonië, maar de levensstandaard van alle werkenden en hun gezinnen, ook de Vlaamse, in gevaar brengen, o.a. door het verder ondergraven van de sociale zekerheid. Alle partijen, zowel die betrokken bij de onderhandelingen als die welke deel uitmaken van de regering Leterme, zijn niet alleen akkoord dat er 22 à 25 miljard euro bespaard moet worden, maar ook dat die besparing deels via een nieuwe staatshervorming moet gebeuren om bij hun afbraakpolitiek niet te vaak geconfronteerd te worden met veralgemeend verzet van de nationale arbeidersbeweging.

Die besparingen dienen enkel om de winsten van de grote bedrijven en de banken veilig te stellen en komen na een al decennialang aangehouden besparingsbeleid dat al in alle sociale uitgaven, openbare diensten en infrastructuur tot enorme tekorten heeft geleid. De traditionele partijen, maar ook Ecolo/Groen en de NVA, zijn allemaal bereid ons de factuur van de crisis te doen betalen. Zelfs zonder regering betalen we die al; met een regering samengesteld uit die partijen zal die betaling in een hogere versnelling gaan in navolging van de enorme besparingsplannen in andere Europese landen. Daarover wordt openlijk echter niet gepraat, de aandacht wordt afgeleid met institutionele discussies.

De Europese Unie en het IMF illustreren, door aan Griekenland en Ierland enorme besparingen op te dringen, het fundamenteel anti-sociaal karakter van die instellingen die komaf willen maken met de welvaartstaat. Het FDG schaart zich aan de zijde van de Franse, Griekse, Italiaanse, Spaanse, Portugese, Ierse, Britse … arbeiders en jongeren die zich al massaal hebben verzet tegen de harde aanvallen. Wij staan aan de kant van de arbeiders van Brink’s en van andere sectoren die zich verzetten tegen de aanvallen van de patroons en hun politici.

Wij denken dat wij ons ook hier op die strijd moeten voorbereiden met een offensief programma dat niet enkel geen verdere afbraak meer aanvaardt, maar ook eist dat de problemen van de grote meerderheid van de bevolking – werkloosheid, lage lonen, onzekere contracten, dure huisvesting, dure en onderbemande openbare diensten, tekorten in de zorgsector… worden opgelost.

Trouw aan haar electoraal platform van de verkiezingen van juni 2010 (www.frontdesgauches.be), zal dit de hoofdlijn zijn in het programma dat het Front Des Gauches in eventuele nieuwe verkiezingen waaraan ze zal deelnemen, zal verdedigen. Een dergelijk programma dat het recht op werk, op degelijke huisvesting,… verdedigt voor iedere inwoner van dit land, ongeacht zijn/haar taal of nationale of regionale afkomst, zijn/haar sekse of seksuele voorkeur, is het enige bruikbare programma om de verarming van de werkenden en hun gezinnen tegen te gaan. Het communautaire opbod dat nu al meerdere jaren ons land in de greep houdt, heeft trouwens vooral een verderzetting en versnelling van die verarming tot doel.

Geen van de voorgaande staatshervormingen en geen enkel voorstel van staatshervorming dat nu op tafel ligt, zal binnen het kader van het kapitalisme een oplossing aanreiken voor de problemen waarmee de meerderheid van de bevolking geconfronteerd wordt. We eisen wel dat overal in het land, in iedere structuur, minderheden democratische rechten krijgen indien ze daarom verzoeken en we eisen dat de middelen volgen om die rechten ook in de praktijk te kunnen realiseren. Verder aanvaarden we, net als de grote vakbonden, geen enkele splitsing van de sociale zekerheid, het loonoverleg en de arbeidsmarktpolitiek.

Terwijl we deze onmiddellijke uitdagingen aangaan, zijn we van oordeel dat de tekorten en de verdeel- en heerspolitiek niet uitgewist kunnen worden, tenzij in een maatschappij waarin de productie gebaseerd is op de behoeften van allen en niet op de winsthonger van enkelen.