Deze zomer konden we in de media de dagelijkse soap van de ups en downs in de coalitiebesprekingen volgen. Daarbij wordt een specifiek taalgebruik gehanteerd. Het gaat niet over werk, pensioenen, sociale zekerheid, huisvesting of andere zaken die voor ons belangrijk zijn. Neen, de politici discussiëren al wekenlang over financieringswetten, bevoedheidspakketten, niet-benoemde burgemeesters, faciliteiten,…
Artikel door Bart Vandersteene uit het septembernummer van De Linkse Socialist
Er is tot nu toe niets gezegd over hoe er de komende vier jaar 25 miljard euro zal worden bespaard en wie daarvoor zal opdraaien. Die 25 miljard is ‘slechts’ 25 tot 30% van het volledige budget van de federale en regionale voerheden. Na weken onderhandelen, is dat nog niet ingevuld. Dat kan de indruk wekken dat de zwaarste economische crisis sinds 80 jaar niet meer dan een licht briesje was. Sommige media proberen ons halsstarrig te verkondigen dat de crisis voorbij is nog voor we het echt hebben gemerkt.
De kas is leeg
Dat is een illusie. Het weekblad Knack berekende dat de federale regering dit jaar over 2,8 miljard euro beschikt voor een uitgavenpakket van… 20 miljard euro! Kort samengevat: de federale kas is leeg. Alle federale inkomsten bedragen 92,7 miljard euro. Na het aftrekken van de bijdragen aan de gewesten, gemeenschappen, de EU, rentelasten, sociale zekerheid, NMBS, overheidspensioenen,… blijft nog slechts 2,8 miljard euro over.
De discussie over de staatshervorming moet tegen deze achtergrond worden bekeken. Zal men via de nieuwe financieringswet de gemeenschappen en gewesten verplichten om een deel van de besparingsinspanning te leveren en welk deel? Hoe zullen nieuwe bevoegdheden voor de regio’s worden gefinancierd?
Dat er bespaard moet worden, daar is iedereen het over eens. Hoe en waar exact, daar wordt vandaag over onderhandeld. Eens dat beslist is, mag de hakbijl worden bovengehaald. Dat de fiscale fraude vandaag op 20 miljard euro wordt geschat, dat de patroons de afgelopen tien jaar bijna 9 miljard euro aan lastenverlagingen kregen en een notionale intrestaftrek die 4 miljard euro per jaar kost,… dat alles wordt niet in vraag gesteld. Want die “werkgevers” zouden anders wel eens durven opstappen.
Patronaat profiteert
De haaien van de financiële markten parasiteren ondertussen lustig verder. Binnenkort volgt wellicht een nieuwe crisis in de financiële sector waarbij de volgende serie lijken uit de kast zal vallen en de gemeenschap opnieuw zal moeten opdraven om de verliezen te financieren. De grote bedrijven blijven enkel geïnteresseerd in activiteit en tewerkstelling als dat voldoende winst oplevert, anders wordt alles gesloten en moet de gemeenschap de sociale kosten maar dragen.
Deze eigenaars en directies van de grote bedrijven en banken vervullen geen enkele nuttige, maatschappelijke functie. Ze doen de hele samenleving draaien rond hun dikke winsten. Socialisten moeten daarom niet enkel een halt toeroepen aan de besparingen, maar het systeem op zich in vraag stellen. Linkse socialisten zullen voorop staan in het verzet tegen elke mogelijke besparing op onze kap, maar we zullen tegelijkertijd eerlijk wijzen op de nood aan een socialistische samenleving als enige fundamentele oplossing voor de crisis van het kapitalisme.