Pakistan. Nooit geziene verwoestingen door overstromingen. Linkse socialisten organiseren solidariteit

Volgens de VN hebben zes miljoen mensen dringend nood aan hulp om te kunnen overleven. Zonder hulp kunnen ze niet verder. De VN stelt dat het een grote hulpoperatie zal opstarten. Na de tsunami in de Indische Oceaan eind 2004 waren er vijf miljoen slachtoffers. In Pakistan zijn er nu meer slachtoffers en de naar schatting 300.000 vernielde woningen zijn er ongeveer evenveel als bij de vernietigende aardbeving in Haïti eerder dit jaar.

Volgens cijfers van de National Disaster Management Authority (NDMA) is de omvang van de verwoestingen een pak groter dan aanvankelijk werd aangenomen. De NDMA heeft het over 11 miljoen mensen die werden getroffen, 750.000 huizen die volledig of ernstig vernield zijn en in totaal 8.604 dorpen die zijn getroffen. De meeste schade was er in de acht districten van de provincie Khyber Pakhtoonkhwa (voorheen “Noordwestelijke Grensprovincie”) en zeven districten in de provincie Punjab. Totnutoe waren er ook gevolgen in vier districten van de provincie Sindh en in bepaalde gebieden van Kasjmir, Balochistan en Gilgit-Baltistan.

Honderdduizenden mensen, waaronder kinderen, ouderen en vrouwen, leven in de open lucht zonder enig onderdak en zonder tenten. Ze krijgen enerzijds af te rekenen met enorme warme temperaturen en een grote vochtigheid, terwijl er anderzijds ook enorme regenval is. Deze regenbuien maken het allemaal nog erger. Duizenden mensen zitten al dagenlang vast in overstroomd gebied zonder enig drinkbaar water en zonder voedsel.

De infrastructuur werd hard aangetast. Bruggen, scholen, ziekenhuizen, wegen en communicatielijnen zijn weg gespoeld.

De vernielingen door deze overstromingen zijn nooit gezien. Naast de directe verliezen van levens en publieke en private bezittingen, zal de volledige impact van de catastrofe veel verregaander zijn dan wat vandaag wordt gedacht. Op korte termijn zullen er tekorten aan voedsel zijn. Het overstromen van landbouwgrond zal voor een verder tekort aan graan zorgen en de bijhorende hoge voedselprijzen zullen de armen en werkenden het hardste raken.

Mak antwoord

De vernielingen als gevolg van de overstromingen zijn bijna overal in het land merkbaar. Meer dan 1500 mensen hebben hun leven verloren, honderdduizenden families zijn dakloos geworden, granen en goederen die samen miljarden roepees waard zijn, zijn verwoest. De regering stelt dat de schade het resultaat is van een natuurramp. Maar de omvang van de vernielingen zou nooit zo groot zijn geweest indien de autoriteiten iets hadden gedaan om de situatie te verbeteren.

Pakistan kent de grootste overstromingsramp uit haar geschiedenis. En toch blijft het antwoord van de regering bijzonder beperkt. Een groot deel van de schade was vermijdbaar. De regering lijkt niets te leren uit vorige ervaringen. De NDMA (National Disaster Management Authority) heeft als doel om te reageren op natuurrampen en noodsituaties. Er is echter een totaal gebrek aan training en aan planning bij noodsituaties. Het antwoord van de NDMA op de overstromingen was op zich al rampzalig. De instelling kwam er na de aardbeving van 2005. De NDMA werd van bij het begin geleid door een generaal van het leger. Vandaag is de leiding in handen van een ex-generaal. Hoe zou er een deftig antwoord komen indien een dergelijk belangrijke instantie geen materieel heeft om reddingsoperaties op het getouw te zetten en wanneer het vooral wordt gekenmerkt door een gebrek aan middelen en personeel dat is opgeleid voor noodsituaties?

Zowel bij de aardbeving, de cycloon in de kustgebieden, landverzakkingen en de daaropvolgende vorming van een meer in de regio Attabad in Gilgit of het vliegtuigongeval in Margia, telkens opnieuw faalden de autoriteiten om degelijk te reageren. Er is absoluut geen gevoelige benadering van de slachtoffers en geen antwoord op de problemen waarmee velen worden geconfronteerd. De indirecte boodschap aan de slachtoffers is dat ze maar hun plan moeten trekken. Anderzijds tonen gewone mensen een enorme solidariteit om elkaar na deze ramp te helpen.

Er moet nog worden opgemerkt dat het weerkundig centrum de bevoegde autoriteiten op voorhand had gewaarschuwd voor een zware regenval in het moessonseizoen. Er werd terecht voorspeld dat deze regenval in een aantal gebieden rond de belangrijkste rivieren tot overstromingen zou kunnen leiden. De bevoegde autoriteiten hebben niets gedaan met die informatie. De reden is evident: de verwachte slachtoffers waren toch maar gewone armen en werkenden. De elite van het land werd niet bedreigd. Zelfs de premier heeft intussen moeten toegeven dat de regering een fout maakte door de bevolking niet op tijd te waarschuwingen voor de mogelijke overstromingen. Er waren heel wat mogelijkheden om op voorhand de schade te beperken. Maar de bureaucraten bleven vanuit hun comfortabele met airco voorziene kantoren onverschillig toekijken terwijl de armen en werkenden de klappen kregen. De “inspanningen” van de belangrijkste politieke partijen, grote bedrijven en andere staatsinstellingen was beperkt tot het verdedigen van de eigen belangen. De nationale en regionale regeringen begonnen te laat met hulpoperaties en deze operaties waren onvoldoende gepland. De burgerlijke bureaucratie is niet in staat om degelijke operaties op te zetten, hierdoor kijken velen uit naar het leger. Het leger is nu de belangrijkste kracht in de hulpverlening. Hierdoor heeft het haar geblutste imago wat kunnen verbeteren.

Eerst de winsten

De grote bedrijven, industriëlen, banken en handelaars doen er alles om aan deze ramp in hun voordeel te gebruiken. De voedselprijzen gingen direct de hoogte in, net zoals de prijzen voor basisgoederen, groenen en fruit. Er is een stortvloed aan prijsstijgingen door het land. De suikerprijs ging al van 62 naar 74 roepees per kilogram. De prijzen van groenten zijn ongeveer verdubbeld. De theeprijs steeg met 30%. De prijs voor melk en melkpoeder is eveneens gestegen. De centrale bank heeft de rentevoeten verhoogd zodat lenen duurder wordt. Transporteurs hebben de prijs voor vrachtwagens opgedreven, waardoor transport quasi onbetaalbaar wordt. In een aantal getroffen gebieden moesten de mensen drie tot vier keer zoveel betalen om goederen te transporteren. Hetzelfde geldt ook voor personenvervoer. Er wordt nu gevreesd dat er nieuwe prijsstijgingen zullen volgen, onder meer als gevolg van het begin van de Ramadan-periode. Tegenwoordig zijn bepaalde voedselprijzen in Europa goedkoper dan in Pakistan! De regering heeft alle controle over de prijzen verloren. De vrije markteconomie dient de belangen van de grote bedrijven, miljoenen arbeiders en armen betalen de prijs daarvan. De enorme winsten van een handvol rijken en het falen van de regering om daar iets aan te doen, vormen een bedreiging voor het leven van veel getroffen mensen. De inhaligheid zet de prijzen verder onder druk waardoor ook delen van de middenklasse problemen krijgen om de touwtjes aan elkaar te knopen. Het kapitalisme toont hier eens te meer haar falen aan, het is een systeem dat de miserie versterkt alsook de vernielingen door rampen die zowel het gevolg zijn van de natuur als van menselijke tussenkomsten. Het zijn de werkenden en armen die het meeste lijden als gevolg van de verwoestingen. Er zijn nochtans genoeg middelen om in alle noden te voorzien, maar daartoe is een andere verdeling van de middelen nodig. Dat kan niet op basis van het kapitalisme, er is nood aan een geplande socialistische economie. De nationalisatie van de grote bedrijven, banken, verzekeringsbedrijven en andere sleutelsectoren van de economie onder de democratische controle van de arbeiders is meer dan ooit noodzakelijk.

Dreiging van ziektes

In de nasleep van de ramp dreigen verdere gevolgen voor de bevolking van de getroffen gebieden. Zo wordt gevreesd voor het verspreiden van ziektes en epidemieën. Duizenden patiënten met ziektes die met het water verbonden zijn, werden al verzorgd in ziekenhuizen in verschillende districten van Sindh. Er wordt gesteld dat er in de provincie Khyber Pakhtukhwa meer dan 100.000 mensen, vooral kinderen, problemen als diarree ondervinden. Er zijn huidziektes en andere ziektes in de getroffen gebieden, vooral ziektes die het gevolg zijn van het consumeren van vervuild water. Dergelijke ziektes kunnen zich snel naar andere regio’s verspreiden. Als de regering en de gezondheidssector in het bijzonder niet aangepast reageren, zal een nieuwe crisis ontwikkelen. Proper drinkwater en degelijk sanitair zijn noodzakelijk om de verspreiding van ziektes te stoppen.

Hulpcomités van arbeiders en boeren

De getroffen arbeiders, boeren en armen kunnen niet op de overheid rekenen voor hulp. Ze moeten zelf comités opzetten om de hulp te organiseren en daarna de heropbouw. Deze comités moeten verantwoording verschuldigd zijn aan de slachtoffers en ze moeten de volledige verantwoordelijkheid krijgen voor de hulpoperaties in hun gebied. Deze comités moeten transparant en democratisch werken. Vertegenwoordigers van de comités moeten ook lokaal en regionaal het werk coördineren.

De Progressive Workers Federation en de campagne voor vakbondsrechten (Trade Union Rights Campaign) hebben een comité op nationaal vlak opgezet om de lokale comités te ondersteunen. Dit kreeg de steun van heel wat nationale en regionale vakbonden. We organiseren verschillende hulpoperaties in heel het land. We roepen alle vakbonden en sociale bewegingen op om de slachtoffers bij te staan, het gaat vooral om arbeiders en arme boeren. We hebben al meer dan 100 mensen kunnen helpen, maar vele anderen hebben onze solidariteit en steun nodig om te kunnen overleven!