Griekenland blijft het toneel van een krachtmeting tussen arbeid en kapitaal. De kapitalisten willen een zwaar besparingsbeleid opleggen, desnoods manu militari. De sociaal-democratische premier Papandreou heeft daarbij een nieuwe stap gezet: om de staking van truckchauffeurs te breken, heeft hij het leger ingezet. Het protest van de chauffeurs is gericht tegen de liberalisering van hun sector. Na zes dagen staking waren er grote tekorten.
Vorige week werd gestaakt door de Griekse vrachtwagenchauffeurs. De staking was gericht tegen de liberalisering van de sector die uiteraard zal leiden tot slechtere arbeidsvoorwaarden en lagere lonen. Voor de Griekse regering is dat een onderdeel van het harde besparingsbeleid dat (mee vanuit Europa) wordt opgelegd en waarmee het de gewone bevolking wil laten betalen voor de crisis.
De staking leidde al snel tot tekorten en dat midden in het toeristisch hoogseizoen. Voor de burgerij en haar regering was dat onaanvaardbaar. Er werd naar het zwaar geschut gegrepen om de staking de kop in te drukken: het leger moest de bevoorrading overnemen. Historisch gezien ligt dit gevoelig. Als het leger wordt ingezet om een staking te breken, wordt al snel verwezen naar de periode van militaire dictatuur in het land (1967-1974) waarmee de burgerij een poging deed om de arbeidersbeweging het zwijgen op te leggen. De mogelijkheid van een regering onder leiding van Papandreou senior (de grootvader van de huidige premier en een liberaal politicus) samen met de communisten na verkiezingen was de aanleiding voor de militaire staatsgreep, de radicalisatie aan de basis was de achterliggende oorzaak. De burgerij vreesde de controle over het land te verliezen en legde haar controle dan maar met andere middelen op.
Dat Papandreou junior vandaag het leger inzet om een staking te breken, is van groot belang. Het toont enerzijds aan dat de burgerij nog steeds bereid is om weinig democratische middelen in te zetten om haar heerschappij op te leggen. Maar anderzijds maakt het ook duidelijk hoe de sociaal-democratie de afgelopen decennia is veranderd. PASOK (de partij van Papandreou) heeft geen sterke actieve arbeidersbasis meer en is een volledig burgerlijke partij geworden. Die vakbonden waar de leiding nog banden heeft met PASOK moeten breken met de sociaal-democratie, Papandreou maakt voldoende duidelijk dat hij alle banden met de belangen van de arbeiders en hun gezinnen al lang heeft doorgeknipt.
De staking van de chauffeurs toont de potentiële macht van de arbeiders en stelt impliciet de vraag naar wie het voor het zeggen heeft. Die vraagstelling is explicieter geworden door de beslissing om het leger in te zetten. Een dwangbevel om de chauffeurs op te vorderen, werd grotendeels genegeerd. Volgens de Griekse regering bedreigt de staking de openbare orde. Er werd evenwel niet gekozen voor de meest efficiënte wijze om een einde te maken aan de staking (het intrekken van de besparingsmaatregel). Na zes dagen werd de staking beëindigd waardoor het dreigement om alle stakende chauffeurs niet langer te erkennen geen impact heeft.
Met deze staking blijkt dat het Griekse protest tegen de besparingen nog niet van de baan is. Het zal er op aankomen om het verzet te verenigen en verder op te bouwen op basis van solidariteit tussen alle werkenden en alle sectoren (met inbegrip van de toeristische sector). De arbeidersbeweging moet haar eigen strijd volledig in handen nemen en koppelen aan een strijdbaar programma voor socialistische verandering. Het kapitalisme heeft ons enkel crisis en miserie gebracht, als we ons lot willen verbeteren is een andere samenleving nodig zijn.