Your cart is currently empty!
20 jaar baas in eigen buik, maar waakzaamheid blijft nodig
Er was in dit land meer dan een eeuw strijd nodig vooraleer de vrouwen baas in eigen buik werden met het recht op abortus indien gewenst en noodzakelijk geacht. Het was pas 20 jaar geleden, in 1990, dat abortus niet langer strafbaar was. Dat was een belangrijke stap vooruit, maar er is nog een weg af te leggen vooraleer dit recht niet langer op tegenstand botst en de operatie onder optimale omstandigheden kan plaatsvinden. Op 28 maart was er een betoging tegen het recht op abortus.
De anti-abortusbetoging kwam er na een oproep van extreem-rechts en ultraconservatieve katholieken. Enkele honderden mensen verzamelden om hun reactionaire ideeën naar voor te brengen in de aanwezigheid van opvallend veel media. Dit soort acties maakt duidelijk dat we waakzaam moeten blijven om afgedwongen rechten te verdedigen.
Het recht op abortus afdwingen, was geen gemakkelijke strijd en heeft bovendien lang aangesleept. Het recht blijft overigens onder druk staan. In bepaalde Europese landen is abortus nog steeds strafbaar, dat is onder meer het geval in Cyprus, Malta, Ierland en Polen. In Polen bestond er decennialang recht op abortus, nog voor dit in België het geval was, maar met het aan de macht komen van rechtse conservatieven is die verworvenheid teruggeschroefd.
Vandaag moeten duizenden Poolse vrouwen beroep doen op clandestiene abortussen, waarbij ze hun leven op het spel zetten alsook de mogelijkheid om ooit nog kinderen te kunnen krijgen. Ieder jaar sterven 80.000 vrouwen bij een slecht uitgevoerde abortus-operatie. Clandestiene abortussen gebeuren vaak in onhygiënische omstandigheden tegen onaanvaardbare prijzen. Wie de middelen heeft, kan in het buitenland een veilige abortus laten doen maar daarvoor moet diep in de geldbuidel worden getast en bovendien gebeurt de operatie ver van de naaste familieleden op wie de vrouw in kwestie wil steunen. Een verbod op abortus houdt vrouwen niet tegen om een abortus te laten uitvoeren, maar het brengt wel gezondheidsrisico’s met zich mee en bovendien versterkt het sociale ongelijkheid.
In tegenstelling tot wat soms wordt beweerd, is abortus niet iets triviaal waar je voor of tegen bent. Het blijft steeds een pijnlijke en onvergetelijke operatie. Veel vrouwen zien zich verplicht tot een abortus omdat ze te jong zijn of omwille van financiële redenen. Nog anderen doen het omdat de opvoeding van een kind een te zware last voor hen betekent, het zijn doorgaans nog steeds de moeders die de zwaarste lasten moeten dragen. Er blijven nog heel wat verbeteringen mogelijk voor vrouwen die met zo’n situatie worden geconfronteerd. De wettelijke periode waarin abortus mogelijk is, zou moeten worden uitgebreid. De beperkingen in België zorgen er ieder jaar voor dat 1.000 à 1.500 vrouwen naar hoofdzakelijk Nederland trekken voor een abortus.
Verder is het nodig om in te gaan tegen de redenen die vrouwen ertoe aanzetten om een abortus te laten uitvoeren. Contraceptie zou gratis moeten worden zodat iedereen er toegang tot heeft. Vandaag is contraceptie te duur en te weinig toegankelijk. Bovendien is de seksuele opvoeding op school te beperkt.
De opvoeding van kinderen mag niet volledig op de kap van de familie terechtkomen, er moet ook de mogelijkheid zijn om beroep te doen op gemeenschappelijke voorzieningen. Het tekort aan openbare kinderopvang is erg groot. Tegenwoordig is het beter om al een plaats in de kinderopvang aan te vragen vooraleer je zwanger bent. Eens een kind wat groter wordt, zijn er de kosten voor buitenschoolse activiteiten en ook het onderwijs op zich wordt steeds duurder.
Er is nood aan meer publieke middelen voor openbare diensten, sociale zekerheid, gezondheidszorg, onderwijs,… zodat vrouwen en de volledige bevolking concrete oplossingen zien voor hun eigen welzijn en de toekomst van hun kinderen.