In maart vonden zowel in Gent als in Antwerpen succesvolle antifascistische betogingen plaats. In Gent werd geprotesteerd tegen de erkenning van de neo-fascistische Nationalistische StudentenVereniging (NSV) door de universiteit. In Antwerpen was er de jaarlijkse anti-NSV-betoging, die georganiseerd werd omdat er op dat moment een extreem-rechtse haatmars, geleid door NSV, door de straten van de stad trok. Beide betogingen trokken een 800-tal manifestanten en werden gekenmerkt door een strijdbare sfeer. Voor Antwerpen was de anti-NSV-betoging de grootste antifascistische bijeenkomst in de stad sinds lange tijd.
[box type=”shadow” align=”alignright” width=”100″]
Op Socialisme 2010 is er op zaterdag 24 april tussen 15u30 en 18u een commissie over de strijd tegen extreem-rechts.
[/box]
Anti-fascistisch verzet
In beide gevallen namen we met Blokbuster, zoals intussen zowat 15 jaar de gewoonte is, het initiatief om tegen extreem-rechts op straat te komen. We koppelden de nood aan antifascistische strijd aan een politiek programma. Zo stelden we dat, in een periode van crisis zoals we die vandaag doormaken, het gevaar van een opmars van extreem-rechtse formaties en gewelddadige splintergroepen reëel is.
We konden, vooral in Antwerpen, reeds opmerken dat extreem-rechts sinds haar erkenning aan de UA drie jaar geleden steeds vulgairder en gewelddadiger uit de hoek is gekomen. Vorig jaar werden mensen zonder papieren bekogeld met wc-papier onder de slogan: “Hier zijn jullie papieren, nu terug naar eigen land!”
Een meeting van de Actief Linkse Studenten werd op 8 oktober fysiek gechargeerd door een groep gemaskerde en met vechthandschoenen uitgeruste NSV’ers. Dit is een bijzonder zorgwekkende ontwikkeling en het toont aan dat een erkenning van extreem-rechts ertoe leidt dat ze hun zelfvertrouwen kunnen opbouwen en de universiteit gebruiken als uitvalsbasis voor de uitbouw van hun organisatie.
Traditiegetrouw bracht NSV ook dit jaar het argument naar voor dat migranten onze jobs inpikken en aan de basis liggen van de massale werkloosheid. Doorheen onze campagnes verwezen we naar de sociale bloedbaden bij Opel en Carrefour en de werkloosheidscijfers onder jongeren vandaag, en maakten we duidelijk dat de problemen wel net iets fundamenteler zijn dan dat. We pleitten voor een eengemaakt verzet van alle slachtoffers van het huidige beleid, zowel Belgen als immigranten, dat opkomt voor jobbehoud en bijkomende aanwervingen, investeringen in openbare diensten, investeringen in onderwijs, en dergelijke. Daarom betoogden we onder de slogan “Jobs, geen racisme.” Deze benadering werd versterkt door de aanwezigheid van “Syndicalisten tegen Fascisme”.
Nood aan politiek antwoord
In Gent werd de betoging mee georganiseerd door STeR (Studenten Tegen Racisme), een platformorganisatie die werd opgezet door Comac, de jongerenbeweging van de PvdA. In Antwerpen was ook een bescheiden delegatie van SteR op de Blokbuster-betoging aanwezig.
We verwelkomen het feit dat andere organisaties zich ook meer willen richten op anti-fascistische acties. We zijn het evenwel niet eens met de strategie die door STeR naar voren wordt geschoven. Het weigert immers de strijd tegen extreem-rechts te koppelen aan een politiek programma of de noodzaak aan een links alternatief, en stelt zelfs dat de strijd tegen fascisme “geen kwestie van links tegen rechts” is. Toen in Leuven tegen de erkenning van NSV werd betoogd, nam SteR niet deel omdat ze vreesden dat dit “te politiek zou overkomen” (1).
Voor ons is het politieke aspect in de antifascistische beweging cruciaal. We blijven er op hameren dat het de traditionele partijen zijn die door decennia van afbraakbeleid de rode loper voor extreem-rechtse formaties als het Vlaams Belang hebben uitgerold. Een zuiver “moralistisch” antifascisme dat geen rekening houdt met de oorzaken van de groei van extreem-rechts, brengt geen zoden aan de dijk. Wie extreem-rechts wil bestrijden, doet dat best gewapend met een politiek programma dat partijen als het VB ontmaskert en aantoont dat zij in werkelijkheid niet staan voor de belangen van de meerderheid van de bevolking, net zomin als de traditionele partijen. We denken niet dat we hierdoor mensen afschrikken. Integendeel, het succes van de twee betogingen is volgens ons te danken aan een duidelijke en inhoudelijke campagne die duidelijk maakt waarom op straat komen tegen extreem-rechts vandaag noodzakelijk blijft.
Met Blokbuster zullen we de strijd voor een links alternatief op het rechtse beleid blijven voeren. Iedereen die ons daarbij wil vervoegen, individu of organisatie, is daarbij van harte welkom. Maar ons project is duidelijk: wij voeren een politieke oppositie tegen extreem-rechts en we denken dat dit de enige manier is om het fascisme te bestrijden. Juist omwille van die politieke benadering is Blokbuster al jaren lang de grootste en meest toonaangevende antifascistische campagne van het land. Jongeren en werkenden konden altijd al op ons vertrouwen om de strijd tegen extreem-rechts mee te organiseren, en zullen dat in de toekomst kunnen blijven doen.
(1) Veto, 22 februari. http://www.veto.be/veto/veto3615/STER.html