Loopt Verhofstadt vast?

De regering-Verhofstadt II kwam verzwakt uit de regionale verkiezingen van 13 juni. De regering is verlamd door meningsverschillen tussen liberalen en sociaal-democraten en door communautaire spanningen. Het wordt steeds onzekerder of de regering haar volledige termijn zal uitdoen.

Thierry Pierret

De vorming van tegengestelde coalities op federaal en regionaal vlak, na de verkiezingen van 13 juni, heeft het land onbestuurbaar gemaakt. Dit zorgt ervoor dat de relaties tussen liberalen en sociaal-democraten – vooral in het Franstalige landsgedeelte – er niet op verbeterd zijn. In Vlaanderen lijkt de atmosfeer tussen vooral de CD&V en de VLD vergiftigd.

De tegenstellingen worden nog vergroot doordat de verschillende politieke families, zij het voornamelijk langs Franstalige kant, van mening verschillen over de manier waarop ze de arbeiders en hun gezinnen zullen laten opdraaien voor de crisis. De liberalen kiezen voor een verdere daling van de loonlasten voor de bedrijven, de Franstalige PS voor de invoering van een Algemene Sociale Bijdrage op alle inkomsten – ook die van de arbeiders – om vroegere dalingen van de inkomsten op te vangen.

Verhofstadt maakte zich sterk dat hij 3 weken vroeger dan gebruikelijk zou uitpakken in zijn “State of the Union” met de plannen van de federale regering. Door de problemen met DHL is dat er niet van gekomen. In zijn verklaring zal hij duidelijk maken op welke manier de regering haar achterstand op het vlak van de sociale afbraak van de welvaartstaat op de buurlanden zal goedmaken.

Hij zal echter voorzichtig moeten zijn. Zijn onvermogen om tot een compromis te komen tussen Vlamingen en Franstaligen over het arrondissement Brussel-Halle-Vilvoorde speelt zeker een rol. Het is echter vooral het dossier DHL dat voor vuurwerk zorgde. Verhofstadt was niet in staat om een antwoord te geven aan het bedrijf over hun uitbreidingsplannen in Zaventem. Hij schoof de schuld in eerste instantie af op de Brusselse en de Vlaamse overheden, die wel zeggen dat ze extra werkgelegenheid willen, maar dan zonder extra lawaai boven hun regio. Dat belooft voor het institutioneel forum dat nog zwaardere knopen moet doorhakken, zoals de regionalisering van de gezondheidszorg, justitie,… Het lijkt erop dat we naar een ernstige crisis gaan van het politieke systeem van de Belgische burgerij.