Niet ondernemers, maar Arbeiders zijn motor van welvaart
Na de brede steun voor de arbeiders van Inbev, die zich niet neerlegden bij het patronale dictaat om jobs in te leveren om zo de bonussen van de top veilig te stellen, zag het patronaat zich genoodzaakt om haar aloude eisen op een andere manier naar voor te brengen. Er werd een heuse publiciteitscampagne opgezet onder de noemer “Laat ons ondernemen”. Dit werd gekoppeld aan een petitie. De tweede ondertekenaar van die petitie is overigens de grootste importeur van kaviaar in ons land. In de patronale campagne zijn er vier belangrijke eisen. We gaan na wat deze zijn en hoe er op kan worden geantwoord.
[box type=”shadow” align=”alignright” width=”100″]
Nood aan syndicaal offensief!
De betoging van 29 januari bracht 35.000 mensen op de been. Dat was een goede opkomst voor een betoging die op een week tijd werd georganiseerd. Op de betoging ontbrak het evenwel aan ordewoorden of oproepen om verder actie te blijven voeren. Het bleef nogmaals beperkt tot een eenmalige gebeurtenis die niet werd gekoppeld aan een informatie-, mobilisatie- en actieplan voor werk. Dat zou er nochtans voor kunnen zorgen dat er een veralgemenisering van de strijd is, in de plaats van bedrijf per bedrijf te vechten.
De patronale campagne “Laat ons ondernemen” is gericht op het uitbouwen van een krachtsverhouding in de IPA-onderhandelingen van eind dit jaar. Op een ogenblik dat zelfs de traditionele media moeten erkennen dat de vakbonden de publieke opinie mee hadden tegenover de geplande (maar ingetrokken) afdankingen bij Inbev of het verzet tegen de sluiting van Opel-Antwerpen, zou een goed voorbereide en brede informatiecampagne op de werkvloer een stap kunnen zijn om een offensief syndicaal antwoord naar voor te brengen op de poging om de werkenden en hun gezinnen te laten opdraaien voor de crisis.
We mogen ons niet laten vangen aan de sociale retoriek van de PS die tegen de notionele intrestaftrek pleit, maar het intussen vanuit de regering mee heeft doorgevoerd. De banden met traditionele partijen als de PS en SP.a vormen een rem op de ontwikkeling van een syndicaal antwoord. Het zijn partijen die de neoliberale logica aanvaard hebben en zelf mee doorvoeren. LSP is voorstander van een nieuwe arbeiderspartij, zolang deze niet bestaat, is het verbreken van de banden tussen vakbonden en traditionele partijen alvast een stap vooruit.
[/box]
Lonen onder vuur
Hun voorstel
Volgens de patronale organisaties zijn de lonen te hoog en ondermijnt dit onze concurrentiepositie. “De loonkosten zijn gemiddeld 11% hoger dan in onze buurlanden. Het structureel mechanisme van de automatische indexering is hier niet vreemd aan,” aldus het patronale manifest. De index is een “automatisch uitgavenmechanisme die verder gaat dan de economische groei toelaat.” Het Interprofessioneel akkoord (IPA) dat in het najaar wordt besproken moet voor de patroons “toekomstgericht” zijn.
Wat bedoelen ze?
Het patronaat maakt zich op om bij de onderhandelingen over een nieuw IPA geen enkele toegeving te doen, het behoud van de index gaat al ver genoeg en als dat kan omzeild worden (bijvoorbeeld met een netto premie in de plaats van loonsverhogingen) dan zal dat ook gebeuren.
Ons antwoord
- De vakbonden wezen op de foutieve cijfers. De Centrale Raad voor het Bedrijfsleven (CRB) stelde in haar rapport dat de cao-lonen in ons land dit jaar zullen stijgen met 0,3%, tegenover 1,8% in Duitsland en 1,5% in Nederland. In de neerwaartse spiraal is de bodem het doel: hongerlonen zijn goed voor de concurrentiepositie. Wij zeggen: handen af van de index, voor een index die een uitdrukking is van de reële levensduurte!
- De lonen van de gewone werkenden zijn er niet op vooruit gegaan, vandaag moet je al met twee werken om rond te komen. De stijgende werkloosheid en onzekerheid zorgt ervoor dat jongeren stilaan tot een “verloren generatie” behoren. Dat zal niet worden veranderd door verder te besparen op de lonen en arbeidsomstandigheden. Wij zeggen: degelijke jobs aan degelijke lonen!
- In haar argumentatie houdt het patronaat bewust geen rekening met de productiviteit die sneller stijgt dan de lonen. We moeten op kortere tijd meer produceren, maar tegelijk zouden we even lang of zelfs langer moeten werken. Resultaat: een kleiner worden groep moet werken tot ze erbij neervallen, anderen hebben geen uitweg uit de werkloosheid. Waarom zouden we het werk niet herverdelen onder wie beschikbaar is? Een dergelijke arbeidsduurvermindering is volgens het patronaat onaanvaardbaar, maar met onder meer economische werkloosheid verlaagt ze zelf de arbeidstijd. In de VS bedroeg een gemiddelde arbeidsweek in de zomer van 2009 nog 33 uur! Wij zeggen: verdeel het werk, niet de werkloosheid. 32-urenweek zonder loonsverlies (niet per uur, niet per maand) en met bijkomende aanwervingen.
Ontslagvergoedingen
Hun voorstel
“We moeten het statuut van arbeiders en bedienden herbekijken en evolueren naar een eenheidsstatuut met een identiek ontslagrecht voor iedereen. Zonder de concurrentiehandicap voor onze ondernemingen te vergroten.”
Wat bedoelen ze?
In het patronaal manifest wordt dit verder uitgediept met drie maatregelen:
- een opzegtermijn van een aantal weken per vijf dienstjaren
- een netto ontslagpremie zonder fiscale en parafiscale lasten
- een sterk activerend werkloosheidsregime
Ons antwoord
- De patronale voorstellen zijn een harmonisatie naar beneden. Wij zijn voor een eengemaakt statuut van werklieden en bedienden, maar met het behoud van alle verworven rechten. Een aanval op de opzegtermijn is een poging om makkelijker werkenden aan de deur te kunnen zetten. De huidige opzegtermijn van bedienden (een aantal maanden loon per gewerkte dienstjaren) moet worden uitgebreid naar de werklieden. Wij zeggen: eenheidsstatuut met harmonisatie naar boven.
- Een ontslagpremie is een vorm van loon, dit mag dus niet onttrokken worden aan de betaling van bedrijfsvoorheffing en sociale zekerheid. Zoniet is er een transfer van gemeenschapsmiddelen naar de bedrijven (minder inkomsten voor de gemeenschap en de sociale zekerheid en meer winst voor de bedrijven). Wij zeggen: ontslagpremies zijn loon, stop de ondermijning van de sociale zekerheid!
- Het activeringsbeleid van werklozen is vandaag een jacht op de werklozen. De werkloosheid stijgt niet omdat een groeiende groep daar bewust voor kiest en niet zou willen werken. Wij zeggen: pak de werkloosheid aan, niet de werklozen!
Een nieuw generatiepact
Hun voorstel
“Laat ons ook werk maken van werk voor onze meest ervaren mensen. Nu loont niet werken meer dan wel werken voor 55-plussers. Hoog tijd dus voor een ernstig Eindeloopbaan- en Pensioenpact.”
Wat bedoelen ze?
Het patronaat manifest: “Een grondige hervorming van het pensioenstelsel waarbij rekening wordt gehouden met de toegenomen levensverwachting is onontbeerlijk. Maar ook de periode voor het pensioen dient drastisch bijgeschaafd te worden.” Langer werken dus.
Ons antwoord
- De jongerenwerkloosheid is met meer dan 30% toegenomen en dan zouden de ouderen langer moeten werken? Wij zeggen: behoud van het brugpensioen, geef de jongeren werk
- Het is niet omdat het een andere naam zou krijgen, dat dit tweede generatiepact daarom wel aanvaardbaar zou worden. Dat is overigens slechts een eerste opstap naar een discussie over de pensioenleeftijd zoals in Nederland, waar regering en patronaat naar 67 jaar als pensioenleeftijd willen gaan door de pensioenen van wie vroeger vertrekt af te bouwen. Wij zeggen: raak niet aan de pensioenleeftijd! Leefbare wettelijke pensioenen!
Groene cadeaus
Hun voorstel:
“Stimuleer innovatie en het vergroenen van de economie”
Wat bedoelen ze?
Na onder meer de notionele intrestaftrek en de dalende vennootschapsbelasting is enige originaliteit nodig om nog nieuwe patronale cadeaus te kunnen eisen. Waarom dan niet de kaart van het groene kapitalisme trekken?
Ons antwoord
- Het patronaat kreeg al 4 miljard euro met de notionele intrestaftrek. De belastingsvoet voor de vennootschapsbelastingen van de 500 grootste ondernemingen in dit land is van 24,19% in 2001 afgenomen tot 13,57% in 2008. Volgens de Centrale Raad voor het Bedrijfsleven zal het patronaat dit jaar 8,9 miljard euro cadeau krijgen (4,9 miljard euro aan lastenverlagingen en 3,5 miljard euro aan loonsubsidies). Hoeveel cadeaus willen ze eigenlijk nog? Wij zeggen: afschaffing van de notionele intrestaftrek, stop de pa-tronale cadeaus.
- Groene economie kan enkel door het nationaliseren van de energiesector zodat niet wordt geproduceerd voor de winst op korte termijn, maar voor de belangen en behoeften van de gemeenschap op lange termijn. Wij zeggen: nationalisatie van de energiesector onder democratische controle en beheer van de gemeenschap.