Frankrijk. Regionale verkiezingen tegen achtergrond van crisis en aanval op pensioenen
In maart 2010 zijn er regionale verkiezingen in Frankrijk. De traditionele partijen voeren hun campagne tegen de achtergrond van economische crisis. Welk programma en welk politiek project hebben de arbeiders en jongeren nodig?
Artikel door Nicolas (Brussel) uit het maartnummer van de Linkse Socialist
[box type=”shadow” align=”alignright” width=”100″]
Standpunten van Gauche Révolutionnaire
Onze Franse zusterorganisatie Gauche Révolutionnaire is van bij het begin actief betrokken bij de NPA, de Nouveau Parti Anticapitaliste van de jonge postbode Olivier Besancenot. Hieronder twee belangrijke artikels van onze Franse kameraden over de verkiezingen.
“Nationale identiteit”
De afgelopen weken werd de verkiezingscampagne op gang getrokken door de rechtse UMP van president Sarkozy. Minister van migratie Besson (ex-PS) lanceerde een debat over de “nationale identiteit” waarbij meteen alle racistische argumenten werden boven gehaald. Ook in de campagne voor de presidentsverkiezingen werd deze methode gebruikt door Sarkozy die het steeds had over de onveiligheid en de voorsteden om de aandacht af te leiden van de cruciale sociale en economische thema’s. Het gaf Sarkozy meteen ook de mogelijkheid om stemmen van extreem-rechts over te winnen.
Vandaag wordt een zelfde debat gevoerd. De discussie over “nationale identiteit” heeft enkel tot doel om de arbeiders en jongeren te verdelen door een deel van hen te stigmatiseren. Zo kan de aandacht afgeleid worden van de echte uitdagingen: de exploderende werkloosheid, de opeenvolgende bedrijfsherstructureringen met massale afdankingen, de geplande nieuwe hervormingen van de pensioenen,… Dat zijn allemaal problemen die worden veroorzaakt door de neoliberale politiek met privatiseringen van de openbare diensten, het verminderen van het aantal ambtenaren, de fiscale cadeaus aan het patronaat (in 2010 goed voor 12 miljard euro!), de aanvallen op de pensioenen om de tekorten als gevolg van de reddingsoperaties voor de banken en de lastenverlagingen voor het patronaat op te vangen.
Aanval op pensioenen
De belangrijkste oppositiepartij in Frankrijk is de sociaal-democratische PS. Kopstuk Martine Aubry slaagde er in om de regering rechts voorbij te steken met haar pensioenvoorstellen. Uiteraard stelt ze niet voor om de pensioenen te verdedigen, maar wel om de pensioenleeftijd op te trekken: momenteel is pensioen mogelijk vanaf 60 jaar, als het van Aubry afhangt wordt dat 62.
De PS zoekt een compromis met de regering. Niet omdat dit de arbeiders en hun gezinnen ten goede zou komen, maar wel om zich op te werpen als een “betrouwbare partner”. De afgelopen jaren heeft iedere regering aanvallen ingezet op de sociale verworvenheden, ook de regeringen onder leiding van de PS deden hieraan mee. De geplande pensioenhervorming is een signaal van de regering aan de aandeelhouders om duidelijk te maken dat ze bereid is om de arbeiders de crisis te doen betalen. De voorstellen van de PS hebben hetzelfde doel: aan de burgerij tonen dat de partij een betrouwbare partner is om hervormingen door te voeren om de winsten van de grote bedrijven veilig te stellen.
Welk links antwoord?
Links in Frankrijk. Boven: Olivier Besancenot op een persconferentie in ons land voor de Europese verkiezingen van juni waarop hij zijn steun kwam betuigen aan de lijst LCR-PSL. Onder: een cartoon van Fanch over de Parti de Gauche van Mélenchon, radicale retoriek gaat daar gepaard met een puur electoralistische opstelling.
[/box]
De Franse arbeiders hebben nood aan een eigen partij waarin ze zich kunnen organiseren, strijd voeren en discussie aangaan over de eisen en de mobilisatie van bredere lagen van de bevolking en dit niet enkel bij verkiezingen. Bij verschillende nieuwe linkse formaties in Europa en daarbuiten zien we het gevaar van een puur electoralistische benadering. Alle aandacht gaat naar de werking in de parlementen waarbij geen rol meer wordt gespeeld in bewegingen op straat. Dit is Frankrijk ook het geval met de Parti de Gauche van Mélenchon, een linkse afsplitsing van de PS die bij de Europese verkiezingen samen met de PCF (Communistische Partij) naar de kiezer trok.
De NPA (Nieuwe Anti-kapitalistische Partij) deed een oproep tot een verenigd links front voor de verdediging van de pensioenen. Het opbouwen van een krachtsverhouding in de vakbonden en op de werkvloer om een veralgemeende strijd te voeren tegen alle aanvallen op de sociale verworvenheden moet daarbij centraal staan. De NPA moet de gelegenheid aangrijpen om ook de discussie aan te gaan over een socialistisch alternatief op het kapitalisme.
In de maanden voor de verkiezingen werd binnen de NPA meer discussie gevoerd over de regionale verkiezingen dan over de politieke standpunten, tussenkomsten in strijdbewegingen en het soort partij dat wordt opgebouwd. De vraag naar eenheid werd door de NPA-leiding jammer genoeg aangegrepen om een aantal anti-kapitalistische eisen naar de achtergrond te duwen. Bovendien kwam er geen eengemaakte strategie voor de verkiezingen: iedere regio kan naar eigen dunken electorale akkoorden sluiten. Dat gebrek aan duidelijkheid is een stap achteruit voor de NPA en kan leiden tot demobilisatie van de leden en arbeiders die naar de NPA kijken.
Wij denken dat de NPA een partij moet zijn die zich resoluut richt naar de arbeiders en jongeren om een krachtsverhouding op te bouwen op basis van strijd tegen de herstructureringen en andere patronale aanvallen op de arbeidsomstandigheden. Dat is ook de boodschap die centraal moet staan bij de verkiezingen: het kapitalisme en haar politieke instrumenten hebben geen antwoord op onze problemen.
> Website van onze Franse zusterorganisatie Gauche Révolutionnaire