Onthaalouders in actie. Interview met een LBC-secretaris

Gisteren werd in Gent actie gevoerd door de onthaalouders. Die eisen een volwaardig werknemersstatuut. Er zijn regionale acties met stakingen waarbij gisteren Oost-Vlaanderen aan de beurt was. Op de actie in Gent spraken we met een secretaris van LBC.

Interview door Marc, foto’s door Jonas

Waarom staan jullie hier vandaag?

“Dit is het slotstuk van een reeks acties die in de loop van de afgelopen twee weken hebben plaats gevonden vanuit de vakbonden. De acties zijn er om nog maar eens druk te zetten op een beslissing die steeds wordt uitgesteld: een werknemersstatuut voor onthaalouders. Het staat in partijprogramma’s en zelfs in regeerakkoorden, maar nog steeds moeten we erop wachten.”

Waarom komt het er dan toch niet van?

“Het is vooral – hoe kan het ook anders – een kwestie van geld. De laatste jaren zijn economische beslissingen belangrijker dan sociale beslissingen, in de zin dat er op vlak van lastenverlagingen e.d. makkelijker tot een akkoord gekomen wordt vanuit de verschillende regeringen. Men spreekt vaak van ‘economisch rendement’, maar wat met ‘sociaal rendement’? Daarbij is het een technisch moeilijk dossier, waarbij zowel de Vlaamse als de federale regering de verantwoordelijkheid op elkaar kunnen afschuiven, maar uiteindelijk is het wel de Vlaamse regering die de bevoegdheid heeft en dus met geld over de brug moet komen.”

Over hoeveel geld gaat het eigenlijk?

“De hoogste raming heeft het over 70 miljoen euro, wat wij enorm veel vinden. In elk geval lopen de schattingen enorm uiteen, dus dat valt moeilijk te zeggen. Net zoals in de gehandicaptensector en andere delen van den non-profit wordt er telkens over ‘te weinig beschikbaar geld’ gesproken.

“Maar het probleem blijft dat een gebrekkig of onbestaand statuut ertoe leidt dat onthaalouders vandaag in wezen niets verdienen. Het zijn eigenlijk ‘veredelde vrijwilligers’. Dat zorgt er ook voor dat er een complete turnover is, omdat de instroom haast gelijk staat aan de uitstroom. De laatste 5 jaar stapten 50% van de nieuwe onthaalouders er binnen diezelfde periode alweer uit. Er is nu éénmaal geen inkomenszekerheid, dus dat is ook een logisch gevolg.”

Hoe moet het nu verder?

“De druk blijven opdrijven, hoewel iedereen formeel gezien ‘overtuigd’ is: de regering, de partijen,… het komt er gewoon op aan die concrete stap te zetten, maar daar is blijkbaar geen ‘politieke moed’ voor.

“Een werknemersstaatuut betekent een contract en dus wederzijdse rechten en plichten, die nu vooral onbestaande zijn voor de overkoepelende dienst waarvan onthaalouders afhankelijk zijn. Misschien dat het daarom zo’n heikel punt blijft, te meer omdat er bij de invoering van een volwaardig statuut dan ook échte sociale onderhandelingen zouden zijn. Wij verwachten in elk geval op korte termijn een formele beslissing van de Vlaamse Regering, en dus iets meer dan enkel een nietszeggende datum.”