Het echte schandaal van Daerden

Minister van pensioenen Daerden haalde de internationale media met zijn opgemerkte tussenkomst in het parlement over de pensioenen. Niet dat de minister daarin iets inhoudelijk te melden had, maar de schijnbaar benevelde situatie van de minister was goed voor de nodige aandacht. Sommigen riepen toen schande, maar intussen komt met heel wat minder media-aandacht een waar schandaal naar boven.

Michel Daerden – in de wandelgangen “kameraad Porsche” genoemd wegens zijn luxueuze levensstijl – stond naast zijn politieke carrière ook jarenlang aan het hoofd van een revisorenkantoor. Hij werd er schatrijk mee, zijn revisorenkantoor had tal van opdrachten bij gemeenten en intercommunales die door de PS werden gecontroleerd.

Het kantoor verkocht Michel in 2001 door aan zijn zoon Frédéric, eveneens politiek actief bij de PS, op het ogenblik dat hij minister werd. Dat revisorenkantoor trad onder meer op voor de pensioenkas van de sociale huisvestingsmaatschappij van de gemeente Herstal waar Frédéric Daerden burgemeester is.

Michel Daerden sloot drie contracten met het revisorenkantoor vanuit zijn functie als Waals Begrotingsminister. De controle over Forem, de tegenhanger van de VDAB, het pensioenfonds van de ambtenaren van de Franstalige gemeenschap en het infrastructuurfonds van de Waalse overheid werd door Michel Daerden opgedragen aan het kantoor van Frédéric Daerden.

Voor Michel Daerden is er geen vuiltje aan de lucht. Alle intercommunales en gemeentelijke kassen in de regio staan onder leiding van de PS. Het is moeilijk om er een onderscheid te maken tussen de PS als politieke partij en de PS als bedrijfsverantwoordelijke voor de gemeenten en intercommunales. In dat geval is het natuurlijk makkelijk meegenomen indien ook het revisorenkantoor meteen binnen de PS-familie blijft.

De Franstalige krant La Libre bracht dit schandaal naar buiten en wijst er op dat er mogelijk sprake is van belangenvermenging die kan leiden tot een strafrechtelijke vervolging. De krant ging zelfs een stap verder en meende dat mogelijk de volledige Waalse regering medeplichtig was aan de feiten.

Politici als Daerden hebben zichzelf verrijkt op de kap van de gemeenschap. Die praktijk willen ze doortrekken naar de volledige familie. Daerden is geen alleenstaand geval. Ook de Vlaamse politici hebben belangen in bedrijven en worden op die basis rijk. Er is geen reden om het schandaal rond het bestuurdersmandaat van Dehaene bij Inbev op een andere hoogte te stellen als het schandaal rond het revisorenkantoor van de familie Daerden.

Er is nood aan politieke vertegenwoordigers die los staan van de bedrijfswereld en die de kant kiezen van de meerderheid van de bevolking: de werkenden, werklozen, gepensioneerden,… Daartoe is er nood aan een arbeiderspartij die niet wordt gecontroleerd door pakweg het revisorenkantoor van Daerden, maar door brede lagen van de arbeidersbeweging.