Roeland Raes: “geen behoefte aan Vlaams Blok light”

Voormalig Vlaams Blok ondervoorzitter Roeland Raes haalt scherp uit naar de voorgestelde vernieuwingsoperatie in het Blok. Het was al langer geweten dat Raes kritisch stond tegenover de "nieuwe koers", maar nu verwoordt hij dit bijzonder scherp.

In het tijdschrift "Revolte" (het blad van Voorpost, een organisatie die in veel gevallen de ordedienst van het Vlaams Blok verzorgt, ‘actieleider’ Luc Vermeulen werkt officieel voor het Vlaams Blok als "verantwoordelijke dienst orde"), schrijft hoofdredacteur Roeland Raes: "Wij hebben geen behoefte aan een ‘Vlaams Blok light’ en er hoeven nu geen ‘scherpe kantjes aan het programma’ afgevijld te worden. Dan en alleen dan blijft de partij ook morgen onze partijpolitieke vertegenwoordiger.”

Als de hoofdredacteur van het tijdschrift van Voorpost een dergelijke uitspraak doet, is dat toch van enig belang. Roeland Raes is bovendien een oudgediende in het Vlaams Blok met een lange staat van dienst in en rond de partij. De rol van Voorpost als ordedienst van de partij mag bovendien ook niet onderschat worden en een aantal parlementsleden bekennen zich openlijk tot Voorpost.

Raes maakte al meermaals gebruik van het blad "Revolte" om zijn ongenoegen te laten blijken. Eerder dit jaar schreef hij een kritiek op de VS-gezinde standpunten van een deel van het Vlaams Blok. Hij repliceerde dat hijzelf tenminste zijn politieke vorming had gekregen door werken van mensen als Maurice Bardèche. Voor alle duidelijkheid: Bardèche staat ook gekend als een figuur die de holocaust ontkende en in zijn boek ‘Nürnberg ou la terre promise’ schreef hoe de concentratiekampen na de oorlog gebouwd werden met Joodse filmdecors… Het boek ‘Nürnberg ou la terre promise’ werd in het Nederlands vertaald door een goede vriend van Bardèche, Karel Dillen.

Toen reeds schreef Raes: "We lezen de laatste tijd in tijdschriften van "onze" strekking toch wel meer stellingnamen en uitspraken, waaruit je kan opmaken de V.S. zowel het wereldgeweten als het intellectuele wereldcentrum zijn, het luilekkerland ook voor jonge Vlamingen." Het feit dat hij het heeft over "onze" strekking als hij ingaat op publicaties van zijn eigen partij, is een teken aan de wand dat Raes zich blijkbaar niet meer echt op zijn gemak voelt in het Blok. Vandaag wordt nog een stap verder gegaan en wordt onderhuids gedreigd met een breuk: een afgezwakt Blok zou wel eens niet meer voldoen als "onze partijpolitieke vertegenwoordiger".

In de omgeving van Voorpost zitten tal van leidinggevende Vlaams Blokkers. Donderdagavond (gisteren) nog sprak Francis Van den Eynde op een vorming van Voorpost over de nazi-collaborateur Staf De Clerq. Van den Eynde laat zich overigens meermaals zien op Voorpost-activiteiten. Met Van den Eynde en Raes lijkt de band met de leiding van de werking van het Blok in het Gentse overigens vrij sterk te zijn.

In hetzelfde nummer van Revolte worden ook andere parlementsleden van het Vlaams Blok aan het woord gelaten. Die lijken alvast gematigder te zijn tegenover de vernieuwingen in het Blok. Zowel An Michiels als Wim Van Dijck benadrukken dat ook het "nieuwe" Blok "blijft wat het is". Ze zien daarbij voor zichzelf als leden van Voorpost overigens een belangrijke rol weggelegd.

Het blijft onduidelijk in welke mate het standpunt van Roeland Raes breder gedragen wordt, binnen Voorpost zijn de meningen schijnbaar eveneens verdeeld. Is er enige verbittering bij Roeland Raes omdat hij destijds werd afgezet als ondervoorzitter en senator? Wellicht speelt dat element ook een rol, maar het lijkt er alvast op dat vanuit de hoek van Voorpost zal geprobeerd worden om zo weinig mogelijk te laten veranderen bij de "vernieuwing" van het Vlaams Blok. Enkel aan de vorm mag geraakt worden en om dat standpunt kracht bij te zetten is een stevige waarschuwing van een figuur wiens politieke carrière beëindigd is, wellicht een nuttig instrument? Tegelijk kan er gebruik gemaakt worden van de autoriteit van Raes om een tegengewicht te bieden tegenover carrièristen zonder enige politieke vorming.

De soep zal dus wellicht niet zo heet gegeten worden als ze wordt opgediend door Roeland Raes. Maar het feit dat Raes zo zwaar uithaalt, wijst wel op een groeiend ongenoegen bij een laag van oudgedienden van het Vlaams Blok.

Lees ook: >Een portret van Roeland Raes