Your cart is currently empty!
Hun crisis betalen? Geen denken aan! LSP-platform voor de campagne “jongeren en werk”
Arbeiders en jongeren worden vandaag hard getroffen door de crisis waarin het kapitalisme verkeert. De recessie zou voorbij zijn…het zijn echter enkel de aandeelhouders die daar iets van merken. Voor de jongeren en de arbeiders moet het ergste nog komen. Het blijft ontslagen regenen en een massawerkloosheid die de jongeren nog meer zal raken, komt eraan. De regeringen hebben met zo’n 26 miljard de grote aandeelhouders van de banken gered – Wij eisen een reddingsplan voor werk in ons belang!
- Geen jobverlies, geen racisme! Nationalisatie van bedrijven die afdanken!
- Stop nep-contracten Degelijke jobs, minstens aan een minimumloon van 1500€ netto!
- Stop de jacht op de werklozen! Afschaffing van de wachttijd!
- Meer publieke middelen voor onderwijs: 7% van BBP!
- De beschikbare arbeid verdelen, voor een 32-urenweek zonder loonsverlies met bijkomende aanwervingen !
In 2009 zullen er in ons land 90.000 jobs verloren gaan. Volgend jaar zullen er nog eens 125.000 volgen. Terwijl de patroons de ouderen langer willen laten werken, komen steeds meer jongeren in de werkloosheid terecht. In augustus 2009 waren er bijvoorbeeld 17.000 jonge werklozen meer dan het jaar voordien. In juli 2009 was de werkloosheidsgraad voor +25-jarigen 6,8%, voor -25-jarigen piekte die tot 21,6%. Van de jongeren die hun derde graad in het secundair onderwijs niet hebben afgewerkt, vindt met moeite de helft (53,4%) een job. Dat is nog een pak onder het Europees gemiddelde van 65%.
Men heeft ons voorgehouden dat het neoliberalisme het welzijn en de rijkdom van eenieder zou verhogen. Maar in de voorbije 35 jaar werden de publieke financiën geplunderd (de patroons kregen vele fiscale cadeaus) en de creatie van jobs die daaruit had moeten voortvloeien, heeft nooit plaatsgevonden. De rijken zijn nog rijker geworden terwijl de meerderheid van de bevolking een sterke achteruitgang van haar levenstandaard heeft moeten ondergaan. Kortom, de kapitalisten hadden een serieuze vetlaag gevormd op het moment dat de crisis toesloeg en momenteel willen ze ons nogmaals voor hun verliezen doen opdraaien! De mythe van het neoliberalisme, zo gekoesterd door elke gevestigde politieke partij, is ontsluierd, maar dat verhindert hen duidelijk niet hun beleid onveranderd voort te willen zetten.
Van onzekere jobs tot werkloosheid…
Als antwoord op de sterke stijging van de jongerenwerkloosheid schotelen de regering en de minister van werk Milquet ons nog eens de oude neoliberale recepten voor: het verminderen van de “patronale lasten”. Het voorbeeld van Caterpillar in Gosselies toont het failliet van die politiek aan. De winsten van de aandeelhouders werden veilig gesteld, maar de arbeidscondities werden slechter en de concurrentie tussen de arbeiders werd opgedreven.
In de periode voorafgaand aan de crisis werden stabiele jobs met vaste contracten van onbepaalde duur steeds meer vervangen door tijdelijke en flexibele contracten van bepaalde duur. Begin 2008 waren er op die manier 800 arbeiders met een contract van bepaalde duur bij Caterpillar, voornamelijk jongeren. Slechts aan een miniem aantal van de jongeren van wie het tijdelijk contract afliep, werd door de directie een vast contract van onbepaalde duur aangeboden. Zo kon de directie immers genieten van allerhande lastenverlagingen, verkregen op basis van de diverse plannen (Rosetta, Activa,…).
De crisis zorgt er nu voor dat veel contracten van bepaalde duur niet worden vernieuwd. Sinds oktober 2008 komt dat overeen met ongeveer 50 jobs die iedere maand verloren gaan. Vandaag blijven er nog zo’n 100 à 200 arbeiders met een contract van bepaalde duur over. Het is duidelijk dat de tijdelijke contracten en interims ertoe dienen om de jongeren onder druk te zetten in voorspoedige tijden en om hen anderzijds gemakkelijker te kunnen afdanken in slechte economische tijden.
Jonge vrouwen en jongeren van allochtone afkomst delen het hardst in de klappen…
Jonge vrouwen worden ernstig gediscrimineerd op de “arbeidsmarkt”. Van de 15-29-jarigen heeft 74,1% van de vrouwen een job tegenover 82,3% bij de mannen. Het opleidingsniveau van vrouwen ligt vandaag gemiddeld nochtans hoger dan dat van mannen. Voor migrantenjongeren is de situatie al helemaal rampzalig. De werkloosheidsgraad onder jonge migranten bedraagt 52,2%. In bepaalde wijken, zoals in de Maritieme Wijk in Molenbeek, loopt dit op tot 70%.
Racisme en andere vormen van discriminatie worden sterker in periodes van crisis als de werkloosheid, armoede en angst voor de toekomst scherp toenemen. De bazen en de regeringen benadrukken bewust de concurrentie tussen de arbeiders om ons te verdelen en zo te verzwakken, zodat het gezamenlijk verzet moeilijker van de grond zou komen.
Stop de jacht op de werklozen
Terwijl er in België elke dag 350 jobs verdwijnen, richt de regering haar pijlen nog steeds op de werklozen in plaats van op de werkloosheid. Zo controleert de RVA dagelijks naar schatting 1800 arbeiders zonder werk, en het regent sancties. In Wallonië werd aan 38% van de mensen die afhankelijk zijn van het OCMW het recht ontnomen beroep te doen op een werkloosheidsuitkering. De jacht op de werklozen en de stijgende flexibiliteit staan ook in voor een verhoogde druk op de werkzoekende zodat deze gelijk welke job zou aanvaarden. Die tactiek is erop gericht de arbeidscondities af te bouwen en de lonen van iedereen te ondermijnen. De jongeren die op de arbeidsmarkt terechtkomen, staat een ondraaglijke wachttijd van 9 maanden te wachten. Maar het patronaat wil nog verder gaan: ze stellen voor dat een werkloosheidsuitkering pas vanaf 25 jaar mogelijk zou zijn.
Voor nieuwe Jongerenmarsen voor Werk!
Ofwel proberen we allemaal individuele oplossingen te vinden – terwijl deze vaak niet bestaan -, ofwel moeten we collectief reageren. Een strijdbaar programma voor werk is noodzakelijk. Jongeren aan werk helpen kan door het bestaande werk te herverdelen met een arbeidsduurvermindering zonder loonsverlies en met bijkomende aanwervingen. De middelen hiervoor bestaan, maar dan moeten we ze wel zoeken waar ze zitten: in de zakken van de patroons van de grote bedrijven en in die van de grote aandeelhouders. Maar om dat te bereiken zal strijd nodig zijn.
Dat is waarom wij het idee van een Jongerenmarsen voor Werk, zoals in 1982, 1984, 1993 en 2005, naar voor schuiven. Wij willen samenwerken met iedereen (individuen zowel als organisaties) die dat wenst. Wij stellen voor mobilisatiecomités op te zetten in bedrijven, in wijken en in scholen zodat iedereen die dit wil, betrokken kan worden bij de campagne en zodat dit initiatief kan uitgroeien tot strijdbare en geslaagde betogingen.
Wij zullen hun crisis niet betalen!
Een echte job voor iedereen!
- Samen tegen werkloosheid en armoede. Iedere job verdedigen!
- Geen afbraak van de sociale zekerheid. Voor het behoud van de brugpensioenen, laat de ouderen rusten, zodat de jongeren ook aan de slag kunnen!
- Nationalisatie onder arbeiderscontrole en –beheer van bedrijven die afdanken. Red de jobs, niet de winsten!
- Jobs aan leefbare arbeidscondities en degelijke lonen voor iedereen!
- Neen aan de nepstatuten. Een job moet minstens een voltijds contract van onbepaalde duur zijn!
- Voor een minimumloon van 1500 euro netto en het herstel van de volledige index!
- Alles wat ons verdeelt, verzwakt ons!
- Jobs, geen racisme!
- Geen discriminatie bij aanwervingen!
- Voor echte gelijkheid tussen mannen en vrouwen!
- Voor een verhoging van de lonen in lage loon sectoren!
- Stop de jacht op de werklozen! Pak de werkloosheid aan, niet de werklozen! Afschaffing van de wachttijd!
- De beschikbare arbeid verdelen: 32-urenweek zonder loonsverlies en met bijkomende aanwervingen!
- Meer publieke middelen voor onderwijs: 7% van BBP! Gratis en degelijk onderwijs is een recht voor iedereen!
- Nationalisatie van de volledige banksector om publiek te investeren in reële behoeften: degelijke huisvesting, kwaliteitsvolle gezondheidszorg, gratis en degelijk onderwijs,…
- Voor een samenleving waarin de productie gericht is op de behoeften van de meerderheid van de bevolking en niet op de winsten van een kleine minderheid (wat wij een democratisch socialistische samenleving noemen).