Your cart is currently empty!
Interview met Mark Serwotka, algemeen secretaris van de Britse ambtenarenbond PCS
Mark Serwotka, de algemeen secretaris van de PCS (Public and Civil Service Union), voert campagne om herverkozen te worden aan het hoofd van de strijdbare ambtenarenbond. Die bond heeft een linkse leiding waarin ook de Socialist Party een belangrijke rol speelt. Ons zusterblad The Socialist sprak met Mark over de uitdagingen voor de PCS.
Wat zijn de voornaamste thema’s waarrond de leden van jou antwoorden willen in deze verkiezingen?
”De leden zullen een belangrijke keuze moeten maken in deze verkiezingen. We worden geconfronteerd met de grootste aanval op de openbare diensten die we ooit hebben gezien. Geen enkele gevestigde traditionele partij komt op voor de verdediging van de openbare diensten en de tewerkstelling daar.
“Enkel de vakbondsbeweging kan momenteel ingaan tegen het ergst mogelijke scenario – massaal jobverlies, privatiseringen, erosie van de arbeidsvoorwaarden en -verplichtingen, en de aanvallen op het stakingsrecht in de openbare diensten.
”Ik benadruk de noodzaak van een krachtige leiding die zich baseert op mensen die bereid zijn om te strijden. Dat is wat we de afgelopen acht à negen jaar hebben proberen te doen in de PCS. Het was die houding die ons heeft doen winnen in het dossier van de pensioenen en het wierp ook zijn vruchten af toen we de gedwongen ontslagen in de ambtenarij hebben tegen gehouden. Daar waar we bereid waren om actie te ondernemen, kwamen we tot een verbetering van de arbeidsvoorwaarden van de mensen.
”Mijn tegenstander in de verkiezingen zegt dat stakingen tot niets leiden en dat we ons moeten beperken tot overleg met de regering, zelfs als het een regering van Conservatieven zou zijn. Dan “moeten we harde keuzes durven maken”, wat voor mij zoveel betekent als aanvaarden dat de lonen worden bevroren om jobs te redden, bijvoorbeeld.”
Hoezeer is de PCS veranderd onder het leiderschap van jou en van de linkerzijde?
“De meesten zullen erkennen dat de PCS vandaag niet meer lijkt op de vakbond van 2000 toen ik algemeen-secretaris werd. De linkerzijde won toen een meerderheid in het uitvoerend bestuur en dit bleef steevast zo sinds 2002.
“We erkenden de noodzaak van een levendige en actieve campagne voerende vakbond, sterk op de werkvloer tegen het lokale management, sterk in de verschillende industriële sectoren en sterk op nationaal vlak, zowel politiek als syndicaal.
“Deze houding leidde tot een scherpe stijging in ons lidmaatschap. De syndicalisatiegraad in de ambtenarij is hoger dan ooit in onze geschiedenis: 72 %. Dat staat in schril contrast met de 58% in de openbare diensten in het algemeen.
“We hebben meer militanten en de infrastructuur van de vakbond is veranderd zodat de militanten meer inspraak en macht hebben. Wij zien militanten als de oplossing voor de problemen, terwijl in andere bonden de militanten soms als het probleem worden gezien.
”We hebben ook de toon gezet binnen de vakbeweging in het algemeen. In 2005 was het de PCS die een coalitie van acht bonden leidde in een strijd met de regering die weigerde om te onderhandelen over de arbeidsvoorwaarden in de openbare diensten. De regering wilde 90.000 jobs schrappen en wij hebben daar tegen geprotesteerd. Door de acties is het jobverlies beperkt tot minder dan honderd. Het was beter geweest indien er geen enkele job was verloren gegaan, maar het aantal naakte ontslagen was erg beperkt.
”Nu staan we tegen een regering die dit akkoord wil ongedaan maken. We hebben op vakbondsbijeenkomstne op de werkvloer zowat 33.000 leden bijeengebracht op twee maanden tijd. Dat betekent dat we 10% van de hele vakbond rechtstreeks hebben betrokken. 80% van deze leden stelde bereid te zijn om actie te ondernemen indien de regering onze arbeidsvoorwaarden wil ondermijnen.
”De Democratische Alliantie en ikzelf begrijpen het belang van deze werkwijze. De rechterzijde in de bond heeft geen antwoorden en zal proberen de leden te demoraliseren door te stellen dat er geen alternatief is op overleg met de regering.”
Alle grote partijen denken na hoe er op de openbare diensten kan worden bespaard. Hoe kan de vakbond daar tegen ingaan?
”Met de PCS zijn we tot de conclusie gekomen dat je moet ingaan tegen iedere aanval en dat we moeten terugvechten om ons te verdedigen. Als het moet doen we dat alleen met onze bond, maar liefst samen met anderen.
”Als ik samen met het uitvoerend bestuur de interne verkiezingen win, zullen we ervoor zorgen dat de resoluties van de conferentie in de praktijk worden omgezet. Dat betekent dat we proberen een alliantie op te zetten met de andere vakbonden in de openbare diensten om samen alle jobs te verdedigen, de openbare diensten en de lonen.
”Als ik verkozen wordt, dan zal ik in januari op het uitvoerend bestuur voorstellen doen over hoe we de andere bonden kunnen overtuigen van samenwerking in de verdediging van de openbare diensten, hoe een gemeenschappelijke campagne kan worden opgezet, welk soort gemeenschappelijke acties nodig zijn en hoe we politieke druk kunnen zetten in de aanloop naar de algemene verkiezingen.
”In 2005 stemden acht vakbonden ervoor om te staken tegen de aanval op de pensioenen. We haalden toen onze slag binnen vooraleer de acties plaatsvonden. In 2008 was er discussie over de lonen. Op het congres van de vakbondskoepel (TUC) werd op ons voorstel unaniem beslist om tot gemeenschappelijk actie over te gaan in de openbare diensten. Toch waren wij de enige vakbond die op het einde van het jaar nog bereid was om de strijd aan te gaan. Het resultaat was dat we niets bereikten.
”Dat is de boodschap die we aan Unison [vakbond van gemeentepersoneel] zullen overmaken alsook aan de onderwijsbonden en het personeel van de lokale besturen. Hopelijk kunnen we de andere bonden betrekken in gemeenschappelijke campagnes en acties. Anderzijds zullen we ons niet in een positie wringen dat de eenheid een rem wordt om actie te ondernemen.
”We zullen deze opstellin combineren met steun aan arbeiders in strijd. Zo willen we steun blijven geven aan het postpersoneel dat eerder in staking ging. We gaven 3.000 pond aan het solidariteitsfonds van de stakende brandweermannen in South Yorkshire. We willen het stakend personeel van de afvalophaling in Leeds steunen. De arbeiders die vandaag overwinningen boeken, zullen morgen als voorbeeld voor anderen dienen.”
Op de conferentie werd motie A72 over de politieke vertegenwoordiging goed gekeurd. Deze motie roept de vakbond op om haar leden te raadplegen om steun te geven aan vakbondsleden die opkomen bij de algemene verkiezingen. Deze motie is een belangrijke mijlpaal. Wat zal de vakbond doen indien blijkt dat er onder de leden een grote vraag is naar alternatieve politieke vertegenwoordigers?
“Het aannemen van deze motie was historisch. In een vakbond waar al decennia wordt gesteld dat we apolitiek moeten zijn, is het een erkenning van de vaststelling dat alles politiek is. Je buiten het politieke proces plaatsen, versterkt je positie niet.
”De motie was gebaseerd op onze campagne “Make Your Vote Count” waarbij we als eerste vakbond stelden dat we niet gebonden zijn aan de traditionele partijen. Als parlementsleden onze steun en stemmen willen, dan moeten ze die verdienen. Het betekent dat we lokale kandidaten onder druk zetten en daarbij niet alleen kijken naar de traditionele partijen. Er kan ook worden gekeken naar de Groenen, nationialisten en steeds meer naar de socialisten.
”We willen alle kandidaten vragen stellen en publiceren de antwoorden voor onze leden. De enigen die we niet vragen, zijn de fascisten. Een volgende stap bestaat uit het informeren van kandidaten bij verkiezingen of het samenwerken met anderen om eigen kandidaten naar voor te brengen.
”Voor mij is het al langer duidelijk dat we een nieuwe linkse partij nodig hebben. Maar mijn persoonlijke mening mag niet verward worden met die van de vakbond als geheel. De vakbond heeft beslist om lokale bijeenkomsten en discussies te houden voer de vraag of we eigen kandidaten kunnen opstellen of andere vakbondskandidaten steunen bij de verkiezingen. Dat is het resultaat van onze ervaring met kandidaten die steeds opnieuw de besparingen en privatiseringen steunen.
”De afgelopen tien jaar hebben we verschillende pogingen gezien om tot een links alternatief te komen bij de verkiezingen. Wat ontbrak, was de georganiseerde vakbondsbeweging. Dat is nodig om tot een gedisciplineerde en collectieve aanpak te komen.
”Als onze conferentie daarmee instemt, dan zullen we iets doen dat nog geen enkele andere bond ons heeft voorgedaan. We raadplegen onze leden om steun te vinden in het volgen van een politieke strategie.”
De jongerenwerkloosheid heeft het miljoen overschreden. De PCS is de jongste vakbond als we naar de gemiddelde leeftijd van de leden kijken. Welke rol is voor jouw vakbond weggelegd bij initiatieven als de campagne Youth Fight for Jobs?
“Jongerenwerkloosheid is een zeer belangrijk thema. We hebben een heleboel jonge leden in de PCS. Ze werken in call-centers, soms in de slechtste arbeidsomstandigheden die er zijn. Door uit te leggen wat de problemen van deze jongere leden zijn, hebben we een succesvolle jongerenafdeling kunnen uitbouwen.
”We hebben hard meegewerkt aan de Youth Fight For Jobs campagne en we hebben gesproken op meetings. We hebben de campagne op onze conferentie gesteund door financiële middelen te geven en de campagne te ondertekenen. Ook de betoging van 28 november steunen we.
”Er is nood aan een sterke vakbond die de mensen op de werkvloer verdedigt. Maar is er ook nood aan een vakbond die begrijpt van waar de problemen komen. De PCS heeft begrepen dat het de taak van een vakbond is om op te komen voor de belangen van de werkenden, ook door een rol te spelen rond meer algemene thema’s en door met andere vakbonden en campagnes samen te werken.”