Ierland. Protest tegen besparingen. Grote actiedag op 6 november, nood aan algemene staking

Ierland is steeds meer een land van “wij en zij”. Voor hen is er NAMA (National Assets Management Agency, een nieuwe instelling die door de overheid werd opgezet om slechte schulden van de banken op te kopen), een hulpoperatie ter waarde van 54 miljard euro voor de banken, 216.000 euro onkosten voor de parlementsvoorzitter,… Voor ons zijn er besparingen op de lonen, sociale zekerheid, kinderbijdragen, gezondheidszorg, onderwijs en ook nieuwe belastingen. In december worden 4 miljard euro nieuwe besparingen doorgevoerd. Dit zal het leven van iedere arbeider raken.

Door Stephen Boyd, Ierland

[box type=”shadow” align=”alignright” width=”100″]

Op Socialisme 2009 zal de geplande werkgroep over de Portugese revolutie niet doorgaan omwille van familiale redenen van de spreker. Deze werkgroep wordt vervangen door een discussie over de situatie in Ierland met twee medewerkers van Europarlementslid Joe Higgins: Paul en Finghin. Joe spreekt ook op Socialisme 2009, met name op de centrale meeting zaterdagavond. En hij doet de afronding van een werkgroep over de geschiedenis van het CWI (die van zondag naar zaterdag wordt verplaatst waarbij wordt gewisseld met de werkgroep over 20 jaar val van het stalinisme).

In de novembereditie van Socialistisch Links verschijnt een uitgebreid interview met Joe Higgins. Daarin heeft hij het onder meer over de situatie in Ierland, maar ook over de linkerzijde in Europa. Deze krant komt begin volgende week uit. Neem vandaag nog een abonnement als je deze krant volgende week in je bus wil krijgen!
[/box]

Op 6 november is er een actiedag van de ICTU (Ierse vakbondsfederatie). Dat is een goede kans voor arbeiders om hun verzet tegen de aanvallen te tonen. Op 21 februari waren er nog 120.000 betogers tegen de besparingen. ICTU kondigde hierop aan dat er een algemene staking zou komen op 30 maart, maar dat werd afgelast omdat er nieuwe onderhandelingen kwamen.

Die opstelling door de vakbondsleiding heeft tot heel wat woede geleid. Veel arbeiders vragen zich nu af wat de bedoeling van de vakbondsleiding is voor de actie op 6 november. Zullen er na deze betoging gewoon nieuwe onderhandelingen komen? Verklaringen van de algemeen secretaris, David Begg, en de voorzitter, Jack O’Connor, lijken in die richting te gaan waarbij de betoging de onderhandelingspositie moet versterken om zo de ergste kantjes van de besparingsplannen af te zwakken.

Een aantal vakbondsleiders zijn bereid om toe te geven op het vlak van besparingen in de diensten, arbeidscondities en zelfs een verlenging van de arbeidsweek indien er geen loonsverlagingen of ontslagen komen. Toen David Begg in de media sprak over de besparingsplannen ter waarde van 4 miljard euro, stelde hij: “Wat ze willen doorvoeren, is te brutaal en gebeurt te snel. Het gaat in tegen iedere mogelijkheid om op korte termijn over te gaan naar een nieuwe periode.” David Begg en andere vakbondsleiders zijn niet op zich tegen de besparingsplannen, maar betwisten enkel de omvang en het ritme ervan. Zo wil Begg een aantal besparingen die tegen 2013 worden gepland spreiden over een periode tot 2017. Het feit dat de besparingen hard zullen aankomen in de gezondheidszorg en het onderwijs en bovendien zullen de uitkeringstrekkers het nog moeilijker hebben om rond te komen.

De beslissing van ICTU om op 6 november een actiedag te houden, kwam er na heel wat discussie in het bureau. De vakbondsleiders zijn verdeeld over wat de beste manier is om de crisis te lijf te gaan. Ze zijn niet verdeeld over de strijd tegen de besparingen, maar wel over de wijze waarop het sociaal overleg kan worden verder gezet. De meeste vakbondsleiders staan ver af van de realiteit. Dat is niet verbazend als je weet dat sommigen van hen meer dan 100.000 euro per jaar verdienen en bijgevolg niet weten hoe de meerderheid van de bevolking leeft. Bovendien de afgelopen jaren veel vakbondsleiders de neoliberale logica omarmd en aanvaard.

Veel arbeiders zijn kwaad omwille van de impact van de economische crisis op hun leven. Zij zitten niet te wachten op akkoorden met de regering en het patronaat, zij willen overleven. De woede van de basis dwong de vakbondsleiding ertoe om verder te gaan dan gepland. De vakbond Impact houdt een referendum onder haar leden over de vraag of er stakingsacties moeten komen. Dat referendum kwam er ondanks het verzet van een aantal leiders van deze vakbond tegen de actiedag op 6 november.

Er is een georchestreerde campagne van machtige krachten: de regering wordt ondersteund door de media, de patroonsfederaties en de belangrijkste oppositiepartij (Fine Gael) in een strijd tegen de uitkeringen, voor een verlaging van de minimumlonen en de lonen in de publieke sector. 20.000 jobs in de publieke sector zijn vandaag bedreigd. Dat betekent dat duizenden leraars, verpleegsters, dokters en anderen hun job zullen verliezen.

Het antwoord van de vakbonden volstaat niet. De vakbondsleiding kan een groot aantal mensen mobiliseren, 650.000 Ieren zijn lid van de vakbond. Dat biedt het potentieel voor grote stakingsdagen met protestacties in heel het land. De zwakke regering van Brian Cowen zou snel moeten buigen voor een dergelijke beweging. Jammer genoeg zijn de vakbondsleiders niet bereid om tot een algemene staking op te roepen. Er zal strijd nodig zijn binnen de vakbonden om deze leiding te vervangen.

Voor een algemene 24-urenstaking

De Socialist Party verzet zich tegen deze opstelling. Het vertrekpunt van iedere beweging in de openbare diensten en tegen de aanvallen op de lonen, jobs en pensioenen moet de intrekking van de regeringsplannen zijn. De acties van 6 november moeten worden uitgebreid tot een algemene 24 urenstaking. Een oproep tot een algemene staking moet er op gericht zijn om de begrotingsplannen van tafel te vegen. Een dergelijke oproep zou een enorme echo krijgen onder de arbeiders en de werklozen.

De regering is zwak. Als de vakbondsleiding haar fluwelen handschoenen zou uitdoen, dan zou de regering snel ten val komen en kan de besparingspolitiek worden gestopt. Nu zullen de media snel gevuld worden met oproepen van ministers, patroons en charlatans/economen die allen zullen uithalen naar de onverantwoorde vakbondsacties die het “herstel” van de “natie” bedreigen en de internationale reputatie op het spel zetten. Die standpunten moeten we negeren.

Het land werd op de rand van de afgrond gebracht door het beleid van Fianna Fail dat werd gesteund door de patroons en de burgerlijke economen. Zij waren de slaafse volgelingen van de kapitalistische markt die intussen 450.000 Ieren tot de werkloosheid heeft veroordeeld.

Arbeiders, jongeren en werklozen moeten hen van antwoord dienen door op 6 november massaal te protesteren. De werklozen en de wijken die geconfronteerd worden met aanvallen op de dienstverlening, arbeiders uit de gezondheidszorg en het onderwijs, arbeiders uit zowel de private als de publieke sector,… Allemaal moeten we samen strijden voor jobs, degelijke lonen en goede arbeidscondities.

Er is nood aan fundamentele politieke verandering. De kapitalistische markt die heeft geleid tot de crisis, moet worden verworpen. We hebben nood aan een massale arbeiderspartij die opkomt voor een socialistische samenleving waarin de behoeften van de meerderheid centraal staan.