De betoging vandaag in Brussel was immens. Vooraf werd aangekondigd dat er duizenden betogers zouden zijn, maar de cijfers moesten al snel naar boven worden herzien. De 40.000 waarover de politie sprak, was een grote onderschatting. Zelfs de 50.000 die door de organisatoren werden geteld, vonden wij aan de lage kant. Er werd een krachtig signaal gegeven door tienduizenden die de straten van Brussel overrompelden: wij willen niet opdraaien voor de rekening van hun crisis.
[box type=”shadow” align=”alignright” width=”100″]
Fotoreportages
- Foto’s door Davy (Gent)
- Foto’s door Liesbeth (Antwerpen)
- Foto’s door Jonas (Kortrijk)
- Foto’s door Davy (Gent)
- Foto’s door Nico (Luik)
- Foto’s door François (Brussel)
- Foto’s door Nico (Luik)
Standpunten LSP
- Mobilisatiepamflet
- Pamflet op de betoging
[/box]
De vastberaden houding van veel betogers was opvallend. Dit was in ons land de eerste vakbondsmobilisatie sinds het uitbreken van de crisis. Voorheen zagen we de koopkrachtacties, maar daar kwam geen vervolg op. De crisis werd toen ingeroepen als reden waarom mobilisatie niet meer mogelijk was. De vakbondsleiding veegde de straffe eisen onder tafel en sloot een wel bijzonder minimaal IPA.
Dat mobilisatie niet mogelijk is op een ogenblik van crisis klopt niet. Dat werd vandaag aangetoond met de opkomst voor de betoging van het Europees Vakverbond in Brussel. Er waren een pak internationale delegaties, maar de meeste betogers kwamen wel degelijk uit eigen land. De sprekers op het einde van de betoging zagen zich verplicht om uit te halen naar het casinokapitalisme.
De reacties van de betogers, zowel tegenover militanten van LSP als tegenover bijvoorbeeld radiojournalisten, waren duidelijk: wij willen niet opdraaien voor hun crisis. Vandaag dreigt iedere sociale bescherming overboord gegooid te worden om diegenen te redden die de afgelopen jaren gingen lopen met recordwinsten. Op de betoging zelf waren er heel wat radicale slogans op de spandoeken. De anti-kapitalistische campagne van het Franstalige FGTB wordt gedragen door veel militanten, een aantal Nederlandstalige militanten maakte duidelijk dat de openheid hiervoor ook langs Nederlandstalige kant aanwezig is. In de toespraken moesten de vakbondsleiders zich keren tegen het casinokapitalisme.
We denken dat dit een belangrijk aspect is, maar er zal natuurlijk een oriëntatie aan moeten worden gegeven: hoe kunnen we een einde maken aan het kapitalisme en wat is ons alternatief? Op dat vlak blijft het FGTB vaag. Op 1 mei hoorden we van de ABVV-leiders ook niet bepaald hoe we de kritiek op het casinokapitalisme politiek moeten vertalen. Het ABVV stelde een interessant programma op voor de verkiezingen, maar hoe denkt de vakbond dit programma te kunnen afdwingen op politiek vlak? Via de “bevoorrechte partner” waarvoor een stemoproep werd gedaan op 1 mei?
Deze betoging moet het beginpunt vormen van een mobilisatie van de werkenden en hun gezinnen tegen de poging om de crisis te laten betalen door de eerste slachtoffers van de crisis. Wij delen het ongenoegen van de betogers en namen volop deel aan de mobilisatie en de betoging. We willen echter een stap verder gaan en niet alleen het kapitalisme aanklagen, we willen bouwen aan een politieke kracht die in staat is om komaf te maken aan het kapitalisme en een socialistisch alternatief naar voor te brengen.
Op de betoging was er een openheid voor onze ideeën. De overrompeling van het aantal betogers maakte het niet altijd makkelijk om te militeren rond ons programma, maar we slaagden er toch in om erg zichtbaar aanwezig te zijn en ruim 200 exemplaren van ons maandblad te verkopen alsook ruim 200 euro financiële steun op te halen. We verdeelden ook verkiezingspamfletten en een specifiek pamflet voor deze betoging waarin de roep naar een actieplan centraal stond.
Op dat punt bleven we op onze honger zitten. We vrezen dat dit een eenmalige betoging was waarbij het geweten voor de verkiezingen werd gesust. Dat volstaat echter niet. Deze betoging maakte een actiebereidheid duidelijk, nu zal het er op aan komen om daar iets mee te doen. Zoniet zullen de diverse regeringen na de verkiezingen al snel overgaan tot forse besparingsoperaties waarbij ze ons willen laten betalen voor hun crisis. Een actieplan is meer dan nodig!