De Standaard publiceert vandaag een opvallend rapport over de inkomens van de politici. De krant maakte een overzicht van de inkomens uit publieke mandaten, daarnaast zijn er ook private mandaten of activiteiten. Het best verdienende parlementslid is Marleen Vanderpoorten (VLD) die goed is voor bijna 350.000 euro per jaar. Onderaan de lijst staan groene parlementsleden die het met “slechts” 80.000 euro per jaar moeten doen.
[box type=”shadow” align=”alignright” width=”100″]
Een internationaal gegeven
Op de G20-top in Londen in april discussieerden de wereldleiders over de economische recessie en de strijd tegen armoede. Zelf hebben ze daarbij tijdens de top voor maar liefst 560.000 euro gegeten en gedronken. Een select gezelschap van hoge gasten (waaronder Obama, Sarkozy, Merkel,…) dronk samen 136 flessen wijn op ter waarde van 6.700 euro. De wijn was duidelijk niet in de supermarkt gekocht. Er waren flessen die tot 150 euro per fles kostten! De meeste kosten werden gemaakt door de 102 hoge gasten op het gebeuren. En dan zijn ze verwonderd dat niemand gelooft dat ze echt iets zullen veranderen…
[/box]
De ophef rond het herhaaldelijke overlopen van Dirk Vijnck van en naar LDD en VLD heeft de afgelopen dagen de media gedomineerd. Bij gebrek aan ernstige inhoudelijke verschilpunten tussen de traditionele partijen, wordt bij deze verkiezingscampagne maar gefocust op de partijen en de verkozenen zelf. “Geloofwaardigheid” noemen ze dat dan, meteen eraan toevoegend dat het vooral over het gebrek aan geloofwaardigheid gaat.
Het klopt natuurlijk dat de parlementen vandaag volzitten met verkozenen die dit als een investering zien. De ex-vrouw van Dirk Vijnck gaf dit openlijk toe in De Morgen afgelopen weekend: in ruil voor een persoonlijke investering van 5.000 euro werd Vijnck lijsttrekker in Vlaams Brabant. Zijn intussen ex-vrouw: “Het is gegaan zoals Dedecker het vertelt. Dirk stak zijn vinger op: ‘Ja mijnheer, ik heb 5.000 euro’. Ik heb hem een beetje geholpen toen. Het was toch een goede belegging?” Als een parlementslid minstens 80.000 euro per jaar verdient en vier jaar verkozen is, dan is 5.000 euro voor een verkiezingscampagne inderdaad interessant.
Geld voor de verkozenen speelt een belangrijke rol bij het verdelen van de postjes op de lijsten. Maar ook bij publieke mandaten valt nog heel wat te rapen, een aantal oudere politici nemen dergelijke mandaten op als vorm van pensioensparen. Voor zoverre dat nog nodig is natuurlijk. Velen trekken ook naar de privé en worden bestuurder van Dexia, Inbev, Carrefour,…
De Standaard maakte een overzicht van het bruto-inkomen van 286 beroepspolitici. De best verdienende politica is Marleen Vanderpoorten met 350.000 euro bruto per jaar. Als Vlaams parlementslid trekt ze 104.545,67 euro, als burgemeester van Lier 51.110,45 euro, als voorzitter van het Vlaams parlement 101.775,39 euro en 91.597,81 euro representatievergoeding. Bruto is Vanderpoorten dus goed voor 30.000 euro per maand. De slechtst verdienende politici moeten het doen met ‘slechts’ een goede 6.500 euro bruto per maand. De volledige lijst staat op de website van De Standaard.
De groene verkozenen verdienen het minst omdat ze het meest afdragen aan de partij: zo’n 20.000 euro per jaar. Wat zou een links socialistisch parlementslid doen? Wij verdedigen de noodzaak van een parlementslid die leeft aan het loon van een gemiddelde geschoolde arbeider. Dan komen we wellicht aan een bedrag tussen de 30.000 en 40.000 bruto per jaar. Is het een illusie dat een parlementslid aan een dergelijk bedrag kan leven? Absoluut niet, in Ierland heeft onze verkozene Joe Higgins dat altijd gedaan. Hij moest niet wachten op de media om zijn inkomen bekend te maken, hij deed dit zelf in een pamflet dat in heel zijn kiesdistrict werd verspreid. Hij maakte duidelijk hoeveel hij kreeg en hoeveel hij onmiddellijk door stortte aan campagnes. Zelf leefde hij aan een gemiddeld arbeidersloon.
Politieke analisten hebben het vandaag over de “geloofwaardigheid” van politici, vroeger hadden ze het over de “kloof tussen burger en politiek”. Dat komt op hetzelfde neer: de traditionele politici leven in een wereld die los staat van wat de meerderheid van de bevolking kent. Een beslissing om de pensioenleeftijd op te trekken, de indexering van de lonen te ondermijnen,… wordt amper gevoeld in hun persoonlijk leven. Onze stelling dat iedere linkse socialistische verkozene niet meer zal verdienen dan het gemiddeld arbeidersloon, is geen propagandastunt. Het is een logische en normale opstelling opdat deze verkozene in dezelfde condities zou leven als de kiezers die hij of zij vertegenwoordigt.