Syndicale bijeenkomst in Brussel. Wij hebben betaald, we willen ook onze zeg

Gisteren verzamelden een goede duizend syndicalisten van de drie vakbonden voor de Beurs in Brussel. Het thema van de actie was: “Wij hebben betaald, we willen ook onze zeg! Halt aan 30 jaar ultraliberalisme”. De campagne van het Waalse ABVV “Het kapitalisme schaadt de gezondheid” was erg zichtbaar op de actie.

Verslag door Nicolas Croes

Het gezamenlijke pamflet van de bonden stelde: “Wij zijn niet verantwoordelijk. Werknemers zijn niet verantwoordelijk voor deze crisis. Maar krijgen wel de rekening gepresenteerd. Wereldwijd verdwijnen 50 miljoen banen (zegt de Internationale Arbeidsorganisatie). Cijfers van bij ons: op één jaar tijd verwacht men 57.000 jobs minder terwijl er al 28.000 tijdelijk werklozen bij kwamen. Niemand weet of hij of zij morgen nog een baan heeft.”

De vrees voor het verlies van banen wordt algemeen gevoeld en is ook terecht. Wereldwijd is er een sterke toename van de werkloosheid. In februari alleen gingen in de VS 651.000 jobs verloren. Volgens het blad USA Today gingen er in 2008 zowat 3,6 miljoen jobs verloren in de VS. Er is niet direct uitzicht op beterschap, noch in de VS noch bij ons.

De vakbonden merkten terecht op dat de economische groei van de afgelopen jaren gebeurde op de rug van de arbeiders, terwijl nu geprobeerd wordt om de crisis eveneens door de werkenden en hun gezinnen te laten betalen. “Wij hebben al te veel betaald,” stelt het gemeenschappelijk vakbondspamflet terecht. “De banken werden gered met het geld van de belastingbetaler. De werknemers dreigen op te draaien voor het begrotingstekort. Onze koopkracht is verminderd met de stijging van de werkloosheid.” Zowel het pamflet als de toespraken op de actie maakten terechte vaststellingen over de stand van zaken.

Maar met ons betreurden nog heel wat aanwezige arbeiders en delegees het feit dat geen echt ordewoord voor mobilisatie kwam. Aan woede en actiebereidheid is er nochtans geen gebrek. De acties voor koopkracht in 2008 zitten nog vers in het geheugen en toonden de actiebereidheid van de basis. Het is nodig om in te gaan tegen de gevolgen van de crisis. In Frankrijk waren er eind januari nog 2,5 miljoen betogers tijdens een nationale stakingsdag die een heel grote steun van de bevolking kreeg. Wat zou de impact zijn van een echte syndicale mobilisatie voor werk. Zullen we het patronaat tot toegevingen dwingen als we ons beperken tot bijeenkomsten voor de beurs?