De werkloosheid neemt toe, het fortuin van Mittal ook

Als je ondanks de crisis en toenemende werkloosheid een luxeleven wil kennen, lijkt de gemakkelijkste manier vandaag om lotjes van Euromillions te kopen. Een andere manier is om baas te worden bij ArcelorMittal. Zelfs indien alles rond je in elkaar lijkt te storten, hou je zelf toch zo’n 500 miljoen euro voor jezelf in 2009.

Door Jean Peltier

De staalsector was één van de eerste sectoren die werd getroffen door de crisis. De wereldwijde productie bereikte in 2007 een historisch record met 1,3 miljard ton. Het leek even of dat productieniveau ook in 2008 zou worden behaald, maar toen sloegen de gevolgen van de financiële crisis toe en kwam de sector onder druk te staan. De vraag naar staal en de productie zijn in vrije val. In december was er een afname met 25%. Grote staalbedrijven gaan overal op de rem staan om minder te produceren of stoppen zelfs met produceren. De hoogovens draaien gemiddeld nog op 50% van hun capaciteit.

ArcelorMittal heeft vandaag nog geen sluitingen aangekondigd in ons land, maar alle investeringen werden bevroren en de directie heeft besloten om het plan “Speed Up” te versnellen. Met dat plan wil het 250 miljoen euro besparen. De vraag is ook hier wie uiteindelijk de rekening betaalt. Het antwoord van de patroons van ArcelorMittal is daarbij niet anders dan dit van de collega-bazen.

Een eerste reeks maatregelen bestaat uit gedeeltelijke technische werkloosheid voor duizenden arbeiders, projecten om bedienden vrijwillig te laten vertrekken (bedienden kunnen immers niet in economische werkloosheid worden geplaatst), een aanwervingsstop en het niet hernieuwen van tijdelijke contracten. Voor die arbeiders en hun families, alsook hun collega’s in de onderaanneming, betekent dit het verlies van enkele honderden tot zelfs duizenden euro’s per jaar.

Intussen blijven de aandeelhouders van ArcelorMittal wel verwend worden. In 2008 kregen ze 7 miljard euro aan dividenden. In 2009 zou dat bedrag lager liggen. Er zou slechts 1,2 miljard euro worden uitgekeerd, waarvan 500 miljoen euro voor grote baas Lakshi Mittal. Die bezit 44% van de aandelen van de groep. Als er kan uitgedeeld worden, staat hij op de eerste rij.

Waarom zouden de arbeiders aanvaarden dat bedrijven grote dividenden uitbetalen aan aandeelhouders (die al stinkend rijk zijn) terwijl tienduizenden arbeiders de buikriem moeten aanhalen? En waarom blijft de overheid fiscale cadeaus toekennen aan bedrijven die afdanken om de aandeelhouders meer te kunnen verrijken?