Your cart is currently empty!
Sterke toename van Chinese werkloosheid
De crisis in de exportindustrie in China leidt tot een sterke toename van het aantal werklozen. Er zijn reeds 26 miljoen gemigreerde arbeiders werkloos, meer dan een zesde van de enorme groep van (intern) gemigreerde arbeiders en evenveel mensen als de totale bevolking van Venezuela of Maleisië.
De bekendmaking van de nieuwe werkloosheidscijfers dwong de woordvoerder van het Chinese regime ertoe om te waarschuwen voor het “wellicht moeilijkste jaar” deze eeuw. De regering wil iets aan de crisis doen door de “landbouw en landelijke gebieden te ontwikkelen”, maar dat werd voorheen al meermaals aangekondigd.
De kloof tussen de relatief welvarende steden en de wanhopig arme landelijke gebieden wordt steeds groter. Boeren moeten in de stedelijke fabrieken werk zoeken om hun gezin te onderhouden en de mogelijkheid te hebben om basisvoorzieningen te betalen voor kinderen en andere gezinsleden. Eén zesde van de intern gemigreerde bevolking verliest nu haar inkomen, wat een regelrechte ramp is voor het landelijke China.
De aanwezigheid van een groot aantal goedkope arbeidskrachten heeft veel multinationals naar China gelokt om daar goedkoop te produceren voor de wereldmarkt. De Chinese export kan in het komende kwartaal mogelijk met een vijfde krimpen volgens HSBC. De ineenstorting van de markt voor consumptiegoederen is een gevolg van de wereldwijde recessie. Het zorgt meteen ook voor het einde van de snelle groei van de Chinese economie. De groei daalde reeds tot 6,8% in het vierde kwartaal van vorig jaar, voor dit jaar zou de groei volgens sommige analisten wel eens tot 5% kunnen dalen.
In januari 2009 deed de regering een onderzoek in 150 dorpen in de helft van de Chinese provincies. Daaruit bleek dat zowat 15,4% van de naar schatting 130 miljoen intern gemigreerde arbeiders naar hun dorpen zijn teruggekeerd en nu werkloos zijn. Dat werd bekend gemaakt door Chen Xiwen van een regeringsdenktank. Daarenboven moet rekening worden gehouden met het feit dat er jaarlijks 5 tot 6 miljoen nieuwe arbeiders bijkomen.
“Als we die cijfers samentellen, komen we aan ongeveer 25 tot 26 miljoen landelijke arbeiders die zonder werk zitten”, stelde hij. Om de stabiliteit op het platteland te garanderen, is er volgens Chen Xiwen dringend nood aan nieuwe jobs en het behoud van bestaande jobs.
Het probleem wordt enkel nog versterkt door het feit dat ook miljoenen stedelijke arbeiders hun job verliezen en er nieuwe generaties jongeren op het toneel verschijnen. De heersende partij stelt dat het dit jaar een prioriteit is om het platteland te ontwikkelen omdat het vreest voor sociale onrust. Op het platteland is er echter een achtergebleven situatie met enorme armoede en corruptie. Een verbetering is weinig waarschijnlijk en mogelijk zal dit leiden tot bewegingen en acties.
De krant Wall Street Journal stelde dat de Chinese regering de toename van het aantal werkloze landelijke arbeiders ziet als een “kracht die voor onrust kan zorgen”. De krant trok naar een dorp in de provincie Anhui waar heel wat arbeiders na de vakantieperiode terug vertrokken zonder veel hoop op een nieuwe job. “Zonder onze jobs, zou dit dorp niets hebben”, stelde een dorpsbewoner aan de krant. “We moeten het dorp wel verlaten. Hier zijn de omstandigheden te armoedig en is er voor ons niets om handen.”
De heersende dictatuur is zelfs bang van kleine stappen in de richting van massastrijd en organisatie. Daarom wordt snel opgetreden om bewegingen te stoppen. Naarmate de economische crisis dieper wordt, zal dit steeds moeilijker blijken. Dat is de reden waarom Chen Xiwen zijn rapport deze week bekend maakte en waarschuwde voor de bedreiging van de “sociale stabiliteit.”
De afgelopen maanden waren er enkele grootschalige en harde confrontaties in landelijke gebieden in Guizhou, Gansu, Henan en Guangdong. De harde repressieve aanpak versterkte de spanningen. Er is een grote afkeer tegenover de politie, waardoor het inzetten van een grote politiemacht steeds minder zal volstaan.
De Chinese regering heeft geen duidelijke strategie om met de sociale onrust om te gaan. Andere fracties in de heersende partij hebben een visie die afwijkt van deze van Chen Xiwen. Zij denken dat een “tolerante” houding de massaprotesten enkel zal versterken. Hun grootste probleem is echter dat de economische crisis leidt tot een toename van de werkloosheid en armoede.