Your cart is currently empty!
Steun voor regering Hong Kong zakt naar nieuw dieptepunt
Minder dan één op zes inwoners van Hong Kong is nog tevreden met het beleid van de regering. Daarmee is de steun voor de onverkozen leider van Hong Kong, Donald Tsang Yam-kuen, op een nieuw dieptepunt beland. Slechts 15,5% stelde tevreden te zijn. Dat resultaat blijkt uit een peiling van de universiteit van Hong Kong. Bijna 37% verklaarde uitdrukkelijk ontevreden te zijn, in november lag dat percentage nog 7% lager.
De peiling maakt duidelijk dat de steun voor de onverkozen regering van Hong Kong steeds verder afneemt naarmate de economische crisis dieper wordt. De steun voor de centrale regering in Peking, waar de leiders van Hong Kong worden aangeduid, nam eveneens af met 2,6% sinds november. Nu heeft nog 42% vertrouwen in die centrale regering.
De economie van Hong Kong staat zwaar onder druk naarmate de globale kapitalistische crisis dieper wordt. Samen met de VS, Europa en Japan bevindt Hong Kong zich nu officieel in recessie. En dat reeds voor de derde keer op 10 jaar tijd. De beursindex Hang Seng staat op 14.184 punten, de helft van het aantal punten een jaar geleden. Heel wat arbeiders kregen ten tijde van de Aziatische crisis eind jaren 1990 te maken met loonverlies en een dalende levensstandaard. Sindsdien was er geen echte verbetering van de levensstandaard. Een kwart van de kinderen in Hong Kong leeft in een gezin dat zich net op of onder de officiële armoedegrens bevindt.
Voor de arbeiders moet het ergste nog komen. Een peiling van de Peking-gezinde partij “Democratische Alliantie voor de verbetering en vooruitgang van Hong Kong”, kwam tot de conclusie dat 48% van de bevolking ervoor vreesde dat zijzelf of een familielid hun job zouden verliezen in 2009. Uit een onderzoek van de vakbondsfederatie van Hong Kong bleek dat slechts 39% van de werkenden in 2008 een loonsverhoging kreeg, en daarvan stelde 70% dan nog dat het lager was dan het inflatiecijfer van 5,5%.
“Heel wat bedrijven maken nog steeds winst. Ze grijpen gewoon de financiële crisis aan om de werknemers harder uit te buiten”, stelde Lee Cheuk-yan, de algemeen-secretaris van de vakbond. Het ongenoegen neemt toe en dat werd ook duidelijk bij een aantal recente stakingen in Hong Kong. Begin december waren er acties van de taxichauffeurs en nadien ook van het luchthavenpersoneel. Zelfs de voorheen aangroeiende middengroepen staan onder een grotere druk naarmate de crisis dieper wordt. Duizenden hebben hun job in de banksector verloren omdat Amerikaanse en andere banken hun deuren sloten en de overheid om steun vroegen.
Wellicht komt er binnenkort een nieuwe ronde van ontslagen naarmate belangrijke Westerse anken zoals Merril Lynch wegtrekken. Eerder kondigde Credit Suisse aan dat het wereldwijd 5.300 jobs zou schrappen, waarbij Hong Kong hard zou worden getroffen. Citigroup en Morgan Stanley gingen ook over tot afdankingen. Analisten voorspellen dat de eerste twee kwartalen van 2009 slechter zullen zijn dan de vorige twee. Tijdens de – minder extreme – Aziatische crisis een decennium geleden, dankten de banken zowat de helft van hun personeel in de regio af. Dat is een voorproefje van wat ons te wachten staat.
Meer dan 40.000 kleine spaarders in Hong Kong bleven al in de kou staan door de ineenstorting van Lehman Brothers in september. Dat leidde tot een regeringsonderzoek om na te gaan of andere banken risicovolle producten van Lehman doorverkochten aan gewone spaarders.
De groeiende oppositie tegenover het bewind van Donald Tsang is geen verrassing. Deze regering is steeds minder populair en beschikt niet over de “legitimiteit” van de steun bij verkiezingen. De eis voor algemeen stemrecht, een eis die het regime in Peking niet wil toekennen voor 2017, zal wellicht sterker op de agenda komen te staan naarmate de kapitalistische crisis toeslaat.
Socialisten komen op voor onmiddellijke vrije verkiezingen waarbij alle inwoners mogen stemmen, met inbegrip van migranten. Dat mag echter niet leiden tot zomaar een nieuwe regering vanuit de klasse van grote kapitalisten. Als de economie onder de controle van de rijke kapitalistische elite blijft staan, dan zal zelfs een belangrijke stap vooruit als algemeen stemrecht op zich niet volstaan om echte verandering te bekomen. De arbeiders moeten hun eigen partij opbouwen om tot een democratisch socialistische omvorming van de samenleving te komen.