Duitsland. Massale deelname aan eerste nationale scholierenstaking ooit

In meer dan 40 Duitse steden gingen vorige woensdag samen 100.000 scholieren in staking. Het was de eerste nationale scholierenstaking in Duitsland. Er waren een aantal opvallend grote betogingen, vooral in kleinere steden. De grootste betoging was er in Braunschweig met 10.500 aanwezigen. Maar ook andere betogingen waren groot: 8.500 in Hannover, 8.000 in Berlijn en Stuttgart, 7.000 in Bremen, 6.000 in Hamburg, 5.000 in Rostock, 4.500 in Kiel, 4.000 in Bremerhaven en Oldenburg, 3.000 in Kassel, 2.500 in Göttingen, 2.000 in Keulen, München, Nürnberg,…

Verslag door David Redelberger (Kassel) en Angelika Teweleit (Berlijn)

In mei en juni was de groeiende woede onder scholieren al duidelijk. Toen kwamen op verschillende actiedagen 40.000 jongeren op straat om te protesteren tegen het gebrek aan middelen in de scholen. Uit deze acties kwam het idee van een nationale staking en een nationale conferentie in september om die stakingsactie voor te bereiden. Leden van SAV (de Duitse zusterorganisatie van LSP) speelden een cruciale rol in het bekend maken van deze conferentie en het organiseren ervan.

Het was belangrijk om voor de nationale mobilisatie een aantal centrale eisen te hebben waarrond de beweging zich kon verenigen. Eerst en vooral was er verzet tegen de zogenaamde “hervorming” van de Abitur (het examen op het einde van het middelbaar en voor de toegang tot de universiteit) wat de druk op de scholieren en leraars enorm zou verhogen. Ten tweede waren er eisen voor kleinere klassen. Op dit ogenblik zijn er vaak klassen met meer dan 30 scholieren. Er wordt geëist dat er maximum 20 scholieren per klas zouden zijn, daartoe zijn er 100.000 extra leraars nodig.

Ten derde is er de eis van gratis onderwijs voor iedereen en een einde aan de sociale uitsluiting. Dat was een belangrijke eis en het zorgde ervoor dat de mobilisatie het sterkste stond in scholen met veel arbeiderskinderen.

Afgelopen woensdag gingen heel wat jongeren in actie, veel meer dan bij acties in de scholen in het verleden. De woede was erg groot en het bewustzijn onder de scholieren was groter dan in het verleden. Er is wel degelijk een ernstig probleem indien failliete banken op een wip een reddingspakket ter waarde van 500 miljard euro kunnen krijgen, terwijl er voor het onderwijs geen middelen zouden zijn. Tijdens de acties werden heel wat politieke thema’s bediscussieerd. Er was een grote openheid voor socialistische opvattingen en heel wat interesse in de ideeën van Marx.

Zelforganisatie

De autoriteiten deden er alles aan om de acties te stoppen. Er werden brieven gestuurd naar de ouders en de jongeren werden bedreigd met sancties indien ze deel zouden nemen aan de acties. In een aantal scholen werd de stakingsdag plots een datum voor tests of examens. De dag voor de staking stelden een aantal kranten dat radicaal-links de jongeren wou beïnvloeden om hen te “gebruiken” voor hun eigen doeleinden. Al die pogingen om de acties tegen te gaan, faalden. Er waren heel veel aanwezigen, meer dan vooraf verwacht. En dat leidde meteen ook tot een grote media-aandacht, zowel nationaal als lokaal.

Het succes van de staking lag in de zelforganisatie van de scholieren. In heel wat scholen werden in de weken voor de actie comités opgezet om ervoor te zorgen dat iedereen op school wist van de acties en het belang ervan, zelfs indien er met repressie werd gedreigd.

In verschillende steden wordt het succes van de stakingsactie aangegrepen om verder te discussiëren over nieuwe acties in de komende weken. Daarbij zal het belangrijk zijn om de beweging uit te breiden naar het onderwijspersoneel en de studenten aan de universiteiten. De nationale scholierenstaking heeft alvast een nieuwe traditie gevestigd en ongetwijfeld zullen andere tradities volgen. Zelfs indien het nu even duurt vooraleer er nieuwe acties komen, zullen de autoriteiten wel voelen dat dit slechts het begin was. Jongeren maken zich klaar om de strijd aan te gaan!