Die Linke werd iets meer dan een jaar geleden opgericht door de fusie van de voormalige WASG (Electoraal Alternatief voor werk en sociale rechtvaardigheid) en de Linkspartei/PDS (Partij voor democratisch socialisme). Vandaag is Die Linke in de peilingen de derde partij van het land. De partij komt op voor een minimumloon, de terugtrekking van de troepen uit Afghanistan en het terugdraaien van alle aanvallen op de werklozen.
Sinds de fusie van WASG en PDS is Die Linke erin geslaagd om parlementaire fracties te verwerven bij alle deelstaatverkiezingen in Duitsland, met uitzondering van Beieren. Het bestaan van Die Linke als nationale partij die opkomt tegen besparingen en privatiseringen heeft de crisis binnen de sociaal-democratische SPD versterkt. Het leidt ertoe dat stabiele tweepartijencoalities (van SPD en CDU) op nationaal vlak minder waarschijnlijk worden. Die Linke speelde ook een belangrijke rol in het voorkomen van een electorale doorbraak van neo-nazi’s. Die slagen er niet in om verder vooruit te gaan met hun sociale demagogie en verloren op verschillende plaatsen sterk.
Het voorbeeld van Oostenrijk, waar extreem-rechts een derde van de stemmen haalde, toont aan welk verschil het bestaan van een sterke linkse partij kan maken als het een linkse kritiek biedt op het beleid van de pro-kapitalistische partijen.
Ondanks al deze elementen benut Die Linke nog niet haar volledige potentieel. De partij blijft gebrekkig in het ondersteunen van strijdbewegingen en het recruteren van nieuwe leden. Miljoenen Duitse arbeiders en jongeren kijken uit naar de Linksen. Maar of deze hoop zal leiden tot ontgoocheling hangt af van de verdere ontwikkeling van de partij. Zal het zoals in Berlijn een deel worden van de regionale regering waarbij wordt ingegaan op de “noodzakelijke druk” van het kapitalisme? Of zal de partij zich opbouwen als strijdbare kracht waarvan mensen lid worden om hun belangen te verdedigen?
Een jaar Die Linke
Een jaar geleden stelden we met SAV (de Duitse zusterorganisatie van LSP) enkele voorwaarden om voor de fusie van beide partijen te stemmen. We vroegen onder meer een verwerping van de deelname aan regeringscoalities indien deze regeringen een besparingsbeleid voeren. Er was geen meerderheid voor dat standpunt en de SAV-leden stemden tegen de fusie.
Desalniettemin besloten we om met de West-Duitse SAV-leden lid te worden van Die Linke omdat deze partij wordt gezien als een deel van het verzet en de oppositie. SAV-leden kwamen binnen Die Linke op voor een actieve opstelling tegen de aanvallen van regering en patronaat en we verdedigden tevens de noodzaak van een fundamentele verandering van de krachtsverhoudingen, voor een socialistische democratie.
In Berlijn en het oosten van Duitsland neemt Die Linke deel aan regeringen en voert het een asociaal beleid. Het maakt er deel uit van een zogenaamde “rood-rode” regering in Berlijn waarbij tal van aanvallen worden uitgevoerd op de arbeiders en werklozen. In mei betoogden nog 8.000 scholieren tegen het onderwijsbeleid van deze deelstaatregering. Op dit ogenblik zijn er ook acties van het gemeentepersoneel die een substantiële loonsverhoging eisen, de regering weigert deze toe te kennen. Het beleid van deze deelstaatregering was één van de redenen waarom de SAV haar steun verleende aan een onafhankelijke WASG-kandidatuur bij de deelstaatverkiezingen in Berlijn in 2006. De lijsttrekker daarbij was Lucy Redler, een lid van SAV die hard opkwam tegen het asociale beleid in Berlijn. De WASG haalde 52.000 stemmen en verkozen gemeenteraadsleden in 7 van de 12 gemeenteraden van Berlijn.
Omwille van de eerder vermelde redenen zagen (en zien) arbeiders en jongeren in Oost-Duitsland en Berlijn Die Linke nog steeds niet als een instrument om te strijden tegen sociale afbraak en er is ook geen massale toestroom bij Die Linke. Daarom besloten SAV-leden in het oosten van het land en in Berlijn om niet tot Die Linke toe te treden. In Berlijn namen we deel aan een opvolger van WASG, de BASG, om de politieke oppositie tegen het asociale beleid te versterken.
SAV sluit ook in Oosten en Berlijn aan bij Die Linke
In september hebben de leden van SAV in Oost-Duitsland en Berlijn dan toch beslist om lid te worden van Die Linke. Met de beslissing om op nationaal vlak deel uit te maken van Die Linke hopen we de krachten die binnen deze partij opkomen voor een socialistisch programma te versterken. We zullen er verder opkomen voor een verzet tegen regeringsdeelnames en voor een strijdbare opstelling. Het feit dat we lid worden van Die Linke betekent niet dat we terugkomen op onze kritieken tegenover de PDS/Linkspartei in Berlijn of Oost-Duitsland. Integendeel, we hopen dat we door ook in het oosten lid te worden sterker zullen staan om samen met anderen binnen Die Linke op te komen voor een socialistische partij. Dat zal van binnenin makkelijker zijn dan van buitenuit.
Ook wordt Die Linke op nationaal vlak gezien als een oppositiepartij, zelfs in Berlijn en het oosten van Duitsland. In Berlijn gaat Die Linke er in de peilingen op vooruit, van 13% tot 20%. Daarmee breekt het met de eerdere achteruitgang van de steun voor de PDS. Dat komt niet door het beleid van Die Linke, maar eerder ondanks dit beleid en door het nationaal oppositieprofiel. De SAV verspreidde een verklaring over haar deelname aan Die Linke. Daarin stelden we:
“De nationale partij en Oskar Lafontaine laten zich ook voelen in het oosten en in Berlijn. Dat is waarom de BASG (de opvolger van WASG in Berlijn) niet verder ontwikkelde. We vermoeden dat het belang van Die Linke in de aanloop naar de algemene verkiezingen en met de ontwikkelende economische crisis in Oost-Duitsland en Berlijn verder zal toenemen. De afgelopen jaren was er een toename van het aantal stakingen en protestacties in het oosten en het westen van Duitsland. Tegen de achtergrond van massale ontslagen en een steeds scherpere sociale afbraak, zullen er harde klassenconfrontaties zijn. Politieke kwesties zullen daarbij scherper worden gesteld. Steeds meer arbeiders en werklozen zullen zoeken naar antwoorden en zullen naar Die Linke kijken als uitweg.”
Met de SAV komen we op voor een marxistische oppositie binnen Die Linke waarbij we opkomen voor volgende eisen:
- Geen sociale afbraak, ontslagen of privatiseringen
- Geen deelname aan regeringen die een afbraakbeleid voeren – geen deelname aan coalities maar ook geen steun vanuit de oppositie. In de plaats daarvan moet parlementaire steun voor gelijk welke maatregel beslist worden op basis van de belangen van de arbeiders en hun gezinnen
- Die Linke moet uit de “rood-rode” regering in Berlijn terugtreden
- Actieve deelname aan strijdbewegingen op straat en op de werkvloer. Voor massale mobilisaties en verzet tegen de aanvallen van de heersende klasse
- Tegen oorlog en imperialisme: geen buitenlandse interventies van het Duitse leger – ook niet in het kader van de VN
- Strijden voor verbeteringen moet gecombineerd worden met de strijd voor een democratisch socialisme.
- We willen geen dictatuur van de banken en grote bedrijven, maar ook niet van een kleine bureaucratische toplaag zoals dit het geval was in de DDR
- Voor interne partijdemocratie waarbij alle functionarissen worden verkozen en verantwoording verschuldigd zijn aan wie hen verkoos. Voor een gemiddeld arbeidersloon voor alle vertegenwoordigers van de partij.
- De SAV roept alle vakbondsmilitanten en andere activisten op, waaronder de voormalige WASG-leden in Berlijn, om lid te worden van Die Linke om deel te nemen aan de strijd om er een strijdbare socialistische partij van te maken.
Eerste reacties
De meeste reacties die we kregen op deze beslissing om ook in Berlijn en het oosten lid te worden van Die Linke waren positief. Er was heel wat interesse in de verklaring van de SAV en het persbericht van Lucy Redler. Het aantal bezoekers op onze website verdubbelde bijna op één dag. Zo’n 100 mensen namen deel aan een publieke meeting over de beslissing van SAV om in Berlijn lid te worden van Die Linke. We kregen ook tientallen emails. Lucy Redler werd geïnterviewd door verschillende dagbladen in Berlijn en ook enkele nationale dagbladen.