Marteling en vernedering: Irakezen ontdekken “democratie”

WE WAREN met miljoenen een jaar geleden om onze stem te laten horen tegen de imperialistische oorlog in Irak. Miljoenen die luid en duidelijk lieten horen dat de redenen voor de oorlog niet de verdediging van de mensenrechten en de vestiging van de democratie waren. Maar, ondanks Guantanamo (de VS-gevangenis op Cuba), waren er nog twijfelaars.

Nicolas Croes

Een jaar geleden dachten velen ongetwijfeld, ondanks een aantal bedenkingen, dat het Iraakse volk eindelijk bevrijd zou worden. Dat de negatieve kanten aan de inval in Irak, over het geheel genomen, slechts een voorbijgaand karakter zouden hebben. Sommigen dachten in dezelfde richting verder en vonden het “te extreem” om de oorlog te verbinden met het kapitalisme.

De afwezigheid van massavernietigingswapens had echter hun aantal al verminderd. Toen zagen we dat de olie-industrie beschamende privileges genoot in vergelijking met de levensomstandigheden van de gewone bevolking. De voorstanders van de oorlog raakten nog meer geïsoleerd toen bleek dat de Iraakse bevolking niet moest weten van het Amerikaanse leger, noch van een andere vreemde bezettingsmacht.

Wat schiet er vandaag nog over van de steun voor de oorlog, na de publicatie van de foto’s van gemartelde en vernederde Iraakse gevangenen? De VS dachten er tegenover het groeiende verzet in Irak blijkbaar goed aan te doen om een oude techniek van de CIA te gebruiken: marteling, zowel fysiek als psychologisch. Het was ook effectief met de goedkeuring van Donald Rumsfeld, Minister van Defensie, dat de gevangenen zo mishandeld werden. Dit blijkt uit verklaringen van betrokkenen. Merkwaardige manier om Irak te “democratiseren”! De coalitietroepen hebben zich in een onwaarschijnlijke knoeiboel gewerkt.

Dat is nu voor iedereen duidelijk. De Bush-administratie bevindt zich in een meer en meer geïsoleerde positie om hier het hoofd aan te bieden. Irak wordt met de dag meer in de chaos gestort. Dat laat zich ook voelen in de olie-productie: die bedraagt vandaag ongeveer 2 miljoen vaten per dag, tegenover 3 miljoen voor de oorlog onder Saddam. Dit valt voor het wereldkapitalisme op een slecht moment: de vraag in China stijgt en de OPEC besliste recent om de prijzen te verhogen. Bovendien bedreigt de stijging van de olieprijzen de onstabiele economische “heropleving” in de VS.

Als gevolg van het moeras waar hij zich heeft ingewerkt in Irak en de onstabiele jobsituatie in de VS blijft de steun voor Bush erop achteruit gaan. Nochtans moeten we van zijn Democratische tegenkandidaat Kerry niet veel verwachten. Die buigt evengoed voor de belangen van de Amerikaanse multinationals. Hij weigert bovendien nog altijd om de terugtrekking van de Amerikaanse soldaten in de campagne naar voor te brengen. Of het nu is in Irak of in de VS zelf: voor de meerderheid van de bevoling is er geen hoop op een beter leven onder het kapitalisme. We moeten samen – arbeiders, jongeren en andere onderdrukten – het gevecht aangaan tegen dit verrotte systeem. Een kapitalistisch systeem dat de wereldbevolking, op een superrijke elite na, enkel sociale achteruitgang, miserie en oorlog oplevert. Vecht samen met ons voor wereldsocialisme!