Your cart is currently empty!
Dit systeem biedt jongeren geen toekomst
In de geïndustrialiseerde landen wordt, in theorie, alles voorzien opdat jongeren gelukkig zouden kunnen zijn. Dat is theorie. In de praktijk botsten de ideeën die door de heersende ideologie worden opgelegd met een erg competitieve samenleving waarin er een grote druk is om te slagen op school of op sociaal vlak, naast een grote druk op het werk, om te consumeren,…
Steeds meer wordt duidelijk dat deze samenleving leidt tot een algemene malaise, ook in de rijkste landen. In België is het gebruik van antidepressiva de afgelopen tien jaar meer dan verdubbeld. In 2007 alleen werden 226 miljoen dosissen gebruikt, dat zijn er 22 voor elke Belg. En dan hebben we het nog niet over misbruik van andere vormen van drugs, waaronder ook alcohol.
Een ander symptoom van de crisis van dit systeem zien we bij het aantal zelfmoorden en dan in het bijzonder onder jongeren. Volgens een studie uit 2005 van het Universitair Ziekenhuiscentrum van Anger, is het aantal zelfmoorden onder 15-24 jarigen sinds 1960 toegenomen met 200 tot 800%. Het is de tweede doodsoorzaak geworden in deze bevolkingsgroep. In België is het de tweede belangrijkste doodsoorzaak voor 15-24 jarigen en zelfs de belangrijkste in de leeftijdsgroep van 24 tot 34 jaar.
Natuurlijk spelen er heel wat verschillende factoren mee. Maar de samenleving heeft een cruciale invloed op ieders individuele ontplooiing. Veel specialisten stellen dat het nodig is om maatregelen te nemen tegen sociale factoren die zorgen voor een extreme druk (eenzaamheid, gebrek aan opleiding, werkloosheid,…). Tegelijk zien we echter dat de druk steeds sterker toeneemt en we aan verwachtingen moeten voldoen die onmogelijk te bereiken zijn. Volgens de neoliberale logica zijn we allemaal zelf verantwoordelijk voor ons eigen succes of falen, maar zelfs een diploma is geen garantie meer op een degelijke job en werk is bovendien een onzeker iets geworden.
Velen hebben het gevoel vast te zitten, zonder enig perspectief om hun leven fundamenteel te verbeteren. De last van de vele problemen die onoplosbaar lijken of onmogelijk alleen kunnen worden gedragen, weegt zwaar op veel jongeren. Wie met de rug tegen de muur staat, zoekt soms individuele oplossingen in plaats van collectieve. Dat is niet verwonderlijk, we worden ook ingelepeld dat onze problemen individueel zijn. Met de jongerencampagnes van LSP willen we de noodzaak om collectief de strijd aan te gaan centraal stellen. Samen kunnen we in verzet gaan tegen een systeem dat de meerderheid van de bevolking niets te bieden heeft.