Your cart is currently empty!
Over fictieve intrest en echte winst
Belastingvermindering bedrijven:
Op 1 januari 2006 werd de notionele intrestaftrek voor bedrijven ingevoerd. Een nieuwe constructie om de patroons een belastingvermindering toe te staan. De notionele intrestaftrek staat naast de verlagingen van de “patronale bijdragen aan de sociale zekerheid”. Deze verlagingen, overigens geld waarvoor niet de patroons maar overwegend de arbeiders hebben gewerkt, leveren de bazen jaarlijks 5 à 6 miljard euro op. Maar nu hebben ze er dus een snoepje bijgekregen. Eén dat voor 2006 2 miljard euro extra opleverde.
Oorspronkelijk waren deze geschenken voor de patroons door Reynders, Minister van Financiën, begroot op 560 miljoen euro. Maar niet getreurd: begin maart werd een nieuwe roadshow gelanceerd (“Only in Belgium”), om België met Lucky Luke en de notionele aftrek in het buitenland te promoten. Cowboypolitiek, inderdaad.
Gewone werkenden hebben recent een verlaging van hun personenbelasting gekregen. Maar wat de regering aan de arbeiders gaf met de ene hand, nam ze weer terug met de andere. We zagen een aanzienlijke toename in lokale en zogenaamde milieubelastingen de laatste jaren. Dit kwam nog bovenop de belangrijke prijsstijgingen voor voedsel, stookolie, de kost van het wonen, etc.
België: fiscaal paradijs?
Er is ook een groep die niet te klagen heeft over zijn koopkracht: de patroons. Bij hen zijn maatregelen om hun inkomen te verhogen, sneller genomen. Neem de verlaging van de personenbelasting: procentueel profiteren de rijkste inkomens daar veel meer van dan u of ik.
Van gewone loontrekkenden kan de fiscus alles natrekken. Grote bedrijven en KMO’s worden echter nauwelijks gecontroleerd. Slechts 4% wordt elk jaar grondig opgevolgd. Met wat geluk is dat 1 keer om de 25 jaar, werklozen krijgen minder respijt van de regering. Er is een bewuste onderbemanning van de fiscale diensten die de patroons moeten controleren. De regering wil, door zo laag mogelijke belastingen op het kapitaal te heffen, België neerzetten als een belastingparadijs voor rijke investeerders. Dit zou dan de investeringen en werkgelegenheid ten goede moeten komen. Naar schatting kost de fiscale fraude ons jaarlijks 30 miljard euro. Hoeveel goed betaalde, stabiele jobs zou je daarmee kunnen creëren?
De invoering van de notionele aftrek moet deels de afschaffing, onder invloed van de EU, van de coördinatiecentra voor multinationals goedmaken. Deze centra leverden de grote bedrijven superlage belastingen op. Terwijl loontrekkenden gemiddeld 43% belastingen moeten betalen (waarmee de openbare diensten dan worden uitverkocht), betaalden de multinationals via de coördinatiecentra dikwijls 1% of minder aan belastingen. De vennootschapsbelasting zou in België reeds gezakt zijn tot 16%, in een hevige concurrentie met andere (Oost-)Europese landen.
In 2005 voerde de regering ook al campagne in het buitenland voor de notionele aftrek, het paradepaardje van Verhofstadt en Reynders. Ze deed dat onder de slogan: “Invest in Belgium. Increase your profit. (Investeer in België. Verhoog je winsten.)” Zo hoort u het ook eens van iemand anders.
Via de notionele aftrek kunnen bedrijven, als ze investeren met eigen kapitaal, een fictieve intrest op dit bedrag van hun belastbare winsten aftrekken. Dit bestond al voor de intrest op leningen die bedrijven aangingen. Officieel heette het dat er een discriminatie werd weggewerkt. Die zou bovendien veel investeringen en jobs opleveren, en zo zichzelf terugverdienen. Maar met die investeringen valt het een beetje tegen. In de werkelijkheid gaat het om een subsidie voor de winsten van de patroons, die vooral de aandeelhouders rijker maakt. Van een cultuur van passieve afhankelijkheid gesproken!
De misbruiken van de notionele aftrek zijn legio. Veel bedrijven gaan eerst een lening aan, waarbij ze de intrest aftrekken van hun belastbare winst. Vervolgens investeren ze in een dochteronderneming, waarbij ze nog eens langs de kassa passeren. Twee keer met het handje omhoog. En ondertussen met het VBO en Unizo maar persberichten versturen dat de sociale fraude van werklozen moet worden aangepakt, en dat hun uitkering moet worden beperkt in de tijd. Wie zijn hier de echte profiteurs?