Het was weinig verrassend, maar uit een peiling van Le Soir blijkt dat slechts 10% van de Belgen vindt dat de politiek met hun bekommernissen bezig is. Terwijl wij te maken krijgen met prijsverhogingen, onbetaalbare stookolie, het opdrijven van de flexibiliteit op de werkvloer,… zijn de politici bezig met commissies over de splitsing van BHV of met een politiek theater dat enkel tot doel heeft om het eigen imago bij te schaven.
Vlak na de stemming van BHV in de Kamercommissie weerklonk het al in een aantal kranten: “Wie gelooft hen nog?” vroeg Het Laatste Nieuws zich af. “Stop dit theater” stelde Het Nieuwsblad. Het ongenoegen is groot en de afstand tot de traditionele politici wordt groter. Het politieke theater van de afgelopen weken met alle grote ego’s die worden uitgespeeld in allerhande spelletjes doet velen denken aan een extra editie van de reality-soap “Het leven zoals het is”. Ditmaal: “de kleuterklas”.
Om tot een oplossing te komen, is de burgerij nu zelfs overgegaan tot het inzetten van hun joker. Een reddingsboei die op ogenblikken van crisis kan worden ingezet om de belangen van de burgerij veilig te stellen: de koning. Die speelde ook in de crisis rond de Witte Beweging in 1996 zijn rol en ook voordien werd de Koning meermaals uit zijn stal gehaald om de belangen van het kapitaal te verdedigen. Nu zal de Koning een moeilijke taak hebben om de leiders van CD&V en MR tot communautaire (en vooral mediatieke) gematigdheid aan te zetten en zelfs af te dreigen met een tripartite en een breuk met de respectievelijke nationalistische kartelpartners.
Alleszins geeft het schouwtoneel dat plaats vindt een negatief beeld van de politici. Uit een peiling van Le Soir blijkt dat slechts 10% vindt dat de politiek met hun bekommernissen bezig is. Slechts 25% van de Vlamingen, 22% van de Brusselaars en 9% van de Walen vindt dat BHV een institutionele crisis waard is. Over de wetenschappelijke waarde van de peiling, kan er betwisting zijn (er werden slechts een duizendtal mensen ondervraagd). Maar anderzijds wordt toch algemeen aangevoeld dat er een groeiende afkeer is tegenover het politieke theater van de traditionele partijen.
De afschuw tegenover de politici is groot, maar de vraag naar een alternatief is nog niet geconcretiseerd. Alleszins wordt aangegeven met de huidige situatie dat er een grote ruimte is voor een politiek alternatief en dat er ook dringend nood aan is. Het realiseren van dat potentieel is echter nog een andere vraag die tijd en energie vergt. Dat zorgt bij sommigen voor ongeduld, bij anderen voor cynisme. Maar een geduldige opbouw van een initiatief als CAP kan wel het begin van een antwoord vormen op het potentieel voor een alternatief.
Het ABVV doet een eerste aanzet van verzet met een militantenconcentratie op de Heizel morgen (om 10u). Het ACV wil actie voeren tegen de dalende koopkracht. Er zal meer nodig zijn dan symbolische of beperkte acties om de geplande aanvallen tegen te gaan. Bovendien zal ook in syndicale kringen de discussie moeten gevoerd worden over een politiek alternatief. Zolang er een groot vacuüm is, blijft er ruimte voor allerhande populistische initiatieven of voor acties die nationalistisch dreigen te worden (denk maar aan de manifestatie voor het behoud van België van komende zondag dat een sterk “Belgicistische” inslag heeft). Een duidelijk antwoord met acties en mobilisatie van de arbeiders en hun gezinnen tegen de afbraak van de sociale zekerheid en voor arbeiderseenheid over de taalgrenzen heen, is nodig. Ook hier ligt een taak weggelegd voor CAP om het idee van eengemaakt arbeidersverzet te populariseren.