Your cart is currently empty!
BLOG. Enkele korte stukjes vanop linkse socialistische blogs
We publiceren elke zaterdag enkele korte stukjes die deze week verschenen op blogs die (al dan niet rechtstreeks) verbonden zijn aan LSP. Het gaat om opvallende of scherpe stukjes die ons waren bijgebleven.
VS-Generaal Sanchez: oorlog in Irak is “nachtmerrie”
Luitenant-generaal Ricardo Sanchez was een jaar lang militair kopman van de VS in Irak, maar ging vorig jaar op pensioen (nadat hij onder meer in de problemen kwam na het schandaal van het misbruik en de martelingen van gevangenen in Abu Ghraib). Hij erkent dat het conflict vandaag “een nachtmerrie” is “zonder uitweg”. In één trek stelde Sanchez ook dat de politieke leiders in de VS “niet competent” zijn. Het enige dat de VS nu nog kan bereiken in Irak is volgens hem een uitstel van de nederlaag. De huidige politiek om het aantal troepen op te drijven in Irak, is een “wanhoopsdaad”. De autoriteiten reageerden. Generaal Petraeus stelde dat de situatie effectief moeilijk is, maar dat er geleidelijk aan vooruitgang is.
Antiglobalistentop in Antwerpen?
Gisteren was Bob Geldof te gast in Antwerpen. Geldof is reeds jarenlang geëngageerd in de strijd voor een betere wereld. Na de benefietconcerten rond de hongersnood in Afrika in de jaren 1980 maakte Geldof van benefieten en campagnes zijn beroep, de muzikale carrière van de man staat op een lager pitje. Samen met zijn collega-zanger Bono trok Geldof onder meer naar de G8 om er te pleiten voor schuldkwijtscheldingen voor de derde wereld. Nu trok Geldof naar Antwerpen. Was er daar dan een top van antiglobalisten? Niet bepaald… Er was een gala-avond van de diamantsector met gasten als prinses Mathilde, minister-president Kris Peeters, de Liberiaanse president Ellen Johnson Sirleaf,… Wat deed Geldof in dat gezelschap? Hij werd uitgenodigd en (tot 90.000 euro) betaald door de organisatoren om aanwezig te zijn. Daarmee wil de diamantsector haar niet zo positieve imago wat oppoetsen. Het feit dat Geldof zich daartoe laat gebruiken, wijst er op dat hij steeds minder gemeen heeft met de antiglobaliseringsbeweging. Integendeel, hij laat zich voor de kar spannen van de rijke diamantairs.
Media voert propaganda-oorlog tegen openbare gezondheidszorg.
De laatste weken is gezondheidszorg HOT in de pers. Er gaat geen dag voorbij of er vloeit de nodige inkt over de (on)deugden van onze gezondheidszorg, vooral over die van over het Kanaal. Onnodig te vermelden dat het niet altijd even zinnig is (en dat is soms een eufemisme).
Sommige artikels en standpunten zijn een rechtstreekse reactie op het ongenuanceerd beeld dat in de film Sicko wordt geschetst van de Europese gezondheidszorg en de Britse NHS in het bijzonder. Michael Moore had beter moeten weten…Door bijvoorbeeld de Britse NHS te portretteren als het aardse Nirvana heeft hij de gezworen aartsvijanden (de op winstbeluste privé-aasgieren) van de publieke gezondheidszorg een wapen in de handen geduwd. De Britse NHS is verre van het paradijs op het eiland. De neoliberale besparingspolitiek van de laatste decennia begint steeds duidelijker sporen na te laten op de eens zo geroemde National Health Service.
Het fundamenteel debat wordt echter bij al deze schrijfsels uit de weg gegaan: welke politieke keuze maken we? Kiezen we voor megawinsten voor de bedrijven of kiezen we voor serieuze openbare diensten. Duizelingwekkende winsten voor de enkelingen versus de behoeften van de overgrote meerderheid van de bevolking… Patronaat, media en traditionele politici vormen front voor de eerste optie, laat daar geen twijfel over bestaan. Zij verkondigen dat ze de gulden middenweg zoeken…deze bestaat echter niet, evenmin als een derde weg naar het socialisme.
De tegenstanders van publieke gezondheidszorg storen zich dan ook niet aan de nodige stemmingmakerij… Prijs voor ‘beste’ propagandastoot van de privésector die ondertussen al ongeneerd zit te kwijlen op de miljardenstromen in de gezondheidszorg, gaat deze week naar onze favoriete bazengazet: Het Laatste Nieuws met het artikel “Britten trekken tanden zelf door tekort aan tandartsen” Dit artikel is eigenlijk te zot om los te lopen en we zullen het daarom in al zijn riooljournalistieke glorie publiceren:
Door een tekort aan tandartsen in de openbare gezondheidssector zien sommige Britten zich genoodzaakt zelf hun tanden te trekken, tandsteen te verwijderen met een schroevendraaier of een kroon terug te plaatsen met lijm. Dat blijkt uit een enquête bij 5.212 Britten die vandaag werd gepubliceerd.
Stopverf
"Ik heb veertien tanden moeten uittrekken met een tang", aldus een van de ondervraagden. "Ik heb mezelf een tand uitgetrokken, dat is makkelijker dan een tandarts te vinden", getuigde een andere. Nog een patiënt vertelt dat hij een tand heeft moeten vullen met stopverf, terwijl een andere ondervraagde verklaart dat hij een kroon met lijm heeft herbevestigd. Ook getuigt een patiënt dat hij met een schroevendraaier tandsteen verwijdert.
Privé-tandarts te duur
In totaal verklaarde zes procent van de ondervraagden dat ze zichzelf moeten verzorgen omdat ze geen tandarts vinden die deel uitmaakt van het National Health System, het openbare Britse gezondheidssysteem. Andere Britten die moeilijkheden hebben om een afspraak vast te krijgen met een tandarts van de overheid nemen hun toevlucht tot een privé-tandarts, hoewel die veel duurder is. (hln.be 15/10/07)
Het “De Pfaffs”-gehalte van dit artikel is vrij hoog. Kennelijk levert een bevraging onder enkele duizenden Britten (van de 60 miljoen) al de nodige zeemansverhalen op. We zouden evengoed een beperkte rondgang kunnen doen in enkele volkscafés in Aalst of in Antwerpen: het percentage zware verhalen van bij ‘den tantist’ zal waarschijnlijk veel hoger liggen.
Vanvelthoven moet nog wat oefenen om "links" image geloofwaardig te maken…
Uittredend minister van werk Peter Vanvelthoven (SP.a) haalde fors uit naar de werkgevers. Hij stelde in een interview met De Morgen dat de investeringen van het patronaat in opleiding, onderzoek en ontwikkeling ondermaats zijn. Hij stelt zelfs dat de werkgevers luiheid kan verweten worden. Dit weerhield Patrick Janssens er overigens niet van om samen met Johan Vande Lanotte naar de top van diamantairs te trekken. Vanvelthoven stelt dat de overheid voldoende gedaan heeft om werklozen te "activeren" en dat het nu aan de werkgevers is.
Klinkt allemaal radicaal. Peter doet er nog een schepje bovenop en haalt zowaar Marx aan: "Wie had ooit kunnen denken dat onze bedrijven zich zouden laten inspireren door Het recht op luiheid van Karl Marx?". Peter heeft ergens iets opgevangen, maar moet nog een beetje schaven aan zijn kennis van het marxisme. Om hem op weg te zetten, bieden we hem volgende leestip aan: "Recht op luiheid" van Paul Lafargue. En als Peter helemaal wil opscheppen met zijn kennis van het marxisme, moet hij eens laten vallen dat Lafargue de schoonzoon van Marx was. Natuurlijk kunnen we het een lid van een eigen politieke dynastie niet verwijten dat hij dat detail niet wist.
Voorpost- en VB-leden verliezen de weg in Oostenrijk… en komen onverwacht terecht in geboorteplaats Hitler!
Sandy en haar kompanen van het militante Voorpost hadden er een helse tocht opzitten. Vanuit hun heimat in het verre en nu reeds in nostalgische mijmeringen opdoemende Vlaanderen – ze hadden het Antwerpse Kontich amper een half uur de rug toegekeerd, maar toch – waren ze lukraak naar het Oosten afgedwaald. Niet het verre, maar het dichtbije Oosten. Een soort Oosten dat vlakbij de deur was en niet veraf in den vreemde.
De plek waar de Germaanse stammen nog steeds huisden, naar eeuwenlange traditie. Volgens de hen overgeleverde, oeroude gebruiken. Zoals het in elkaar slaan van de naburige stammen om onduidelijke redenen. Onze voorouders, ons vlees en bloed. En die van Voorpost, vanzelfsprekend. Voorbij de wouden en Beierse bierpullen.
Naar ginds. Ergens voorbij de horizon, waar de wind hen zou voeren.
Alles was er blank. Zelfs de bergtoppen. Dit was Oostenrijk. Wie had dat verwacht? Wie had, in het diepst van zijn gedachten, zo’n stom toeval kunnen bevroeden? Geen volksvreemd element viel er in deze streken te bespeuren, tussen de vele bokken en schapen op de steile, met uitstekende rotsen bezaaide hellingen.
De overleving van het blanke ras stond, na 57 keer op goed geluk de verkeerde afrit te hebben genomen in dit onbekende Oostenrijk, stilaan op het spel. In het muffe busje van de Voorpostmilitanten was de stemming enigszins onder het nulpunt gezakt. Het bier was op, de ramen beslagen, iedereen was doodmoe, de uniformen begonnen “te knellen en te spannen, Leider toe”. En de Vlaamse liederenschat – bestaat er wel een andere? – bleek toch niet zo onuitputtelijk als aanvankelijk gedacht.
De militanten waren leeg. Volledig op. Flukse Sandy ook, onze bruinharige spring in ’t veld – wat is er niet bruin aan Sandy? Ze wilden er allemaal uit. Nu! Stoppen chauffeur, stoppen. Dat was een bevel. Er begonnen er al een paar aan zijn oor te trekken, de achteruitkijkspiegel te verzetten, asbakken in het gangpad om te kieperen, en in het Duits de inval in Polen te imiteren. Niets dan kattekwaad, in de rijke Vlaamse traditie van Tyl Uilenspiegel, de uitbundige Pallieter en Rudolf Hess. Volgens Voorpost was deze laatste ook een soort Vlaming, en één van de beste.
Het deed er al lang niet meer toe waar onze Vlaamse vrijbuiters, zo ver van outer en heerd, zouden belanden. Hopeloos, hopeloos verdwaald waren ze. Eindelijk frisse lucht!
Wie schetst er echter hun en onze verbazing toen de eerste verdedigers van ons volk, waaronder de flukse Sandy, uit het busje kwamen gestuiterd? Braunau am Inn! Ze waren pal gestopt naast het plaatsnaambordje van, godbetert, Braunau am Inn. Wat had dit te betekenen?
Sandy kon haar geluk en herwonnen vrijheid niet op. Ze zette meteen haar sympathieke schouders onder het grappige plaatsnaambordje. O, o, wat hadden haar vriendjes een pret. Braunau am Inn. Wat klonk dat grappig! En waren ze zelf niet een beetje… braun? Eva Braun?
“Helaba, dedju, ’t is toch niet waar zeker!” schreeuwde een nadenkend type onder het gezelschap uit, terwijl hij opgewonden naar het plaatsnaambordje wees. “Braunau am Inn. Verdorie… Beckenbauer… Nee. Steffi Graf, de vrouwelijke tennislegende… Nee, ook niet. Roger Federer! Weeral mis, da’s een wereldberoemde Zwitser…
Ai ai, ik heb hem. Ik heb hem! Vrienden, hier is Adolf Hitler geboren! Allé kom, toe, je kent hem wel, Sandy. Van de Nacht van de Lange Messen en de hele Tweede Wereldoorlog! O mijn God, Sandy, ik denk dat ik je plechtig ga omhelzen.”
Gelukkig voor het nageslacht was de foto toen al lang genomen. Rechtermuisknop, klik, bewaren,… Fijne herinneringen weten ze te koesteren, daar bij het Vlaams Belang. “Interessant, mijn beste Watson”, zou onze vriend Sherlock Holmes zeggen. Maar dan in het Engels van de koningin.
Irak: extra problemen op komst in noorden…
Het Turkse parlement steunt het voorstel van de regering om militaire operaties uit te voeren in het Koerdische gebied in het noorden van Irak. De Turkse regering wil daar bases van de Koerdische rebellen van het PKK aanpakken. De mogelijkheid van militaire interventies van Turkije in Koerdisch gebied in Irak, zou de problemen in Irak enkel nog versterken. Voor de VS is het zeker een probleem: voor haar bezetting van Irak kan de VS op weinig lokale steun rekenen. In het Koerdische gebied valt dat nog mee, onder meer door de garantie op meer autonomie voor de Koerden. Een militaire interventie van Turkije, een belangrijke bondgenoot voor de VS, zou dat wel eens kunnen keren. En dat zou een verdere stap in de richting van een militaire nederlaag van de VS zijn.
Domme Nobelprijswinnaar…
DNA-pionier James Watson won ooit een Nobelprijs. Nochtans blijkt dat hij niet bepaald intelligent is. Volgens deze intellectueel zijn zwarten minder intelligent dan blanken. Hij kon niet verklaren hoe het dan kwam dat hij zelf geen pikzwarte huidskleur had. Watson stelde ook: "Ons sociaal beleid is gebaseerd op het feit dat hun intelligentie (die van de Afrikanen) dezelfde is als de onze, waarbij echter alle testen zeggen dat dit niet echt het geval is". Uiteraard wordt die stelling door alle ernstige wetenschappers betwist.