De positie van Chinese jongeren vandaag. Een Chinese scholier brengt verslag uit

De Chinese jongeren hebben niet de grote invloed op de samenleving die hen soms wordt toegeschreven. Integendeel, heel wat elementen zorgen ervoor dat jongeren hun mogelijkheden en talenten niet ten volle kunnen benutten. De jaarlijkse tests aan de universiteit en het hoger onderwijs zijn een manier geworden voor de regering en de CCP om de jongeren en hun opvattingen onder de knoet te houden.

Feng Chen, Chinese scholier op chinaworker.info

Het regime probeert ervoor te zorgen dat de jongeren enkel in aanraking komen met de inhoud van de gecontroleerde leerboeken. Uiteraard wil het regime niet dat we in contact komen met kennis die volgens hen schadelijk is voor hun positie of tegen hun onderwijs ingaat. Zo weten weinigen wat er eigenlijk gebeurt is op “6-4” (de repressie tegen de studenten op Tien-a-men in Peking op 4 juni 1989). Wie er iets van weet, denkt vaak dat het een “anti-revolutionaire” gebeurtenis was en is er dus tegen. Ook zien we dat veel jongeren niet weten wat socialisme betekent of wat het echt inhoudt.

Het maoïsme en nationalisme vormen twee populaire ideologische trends onder Chinese jongeren vandaag. Alleen stel ik vaak vast dat jongeren die denken maoïst te zijn, eigenlijk niet goed weten wat dat inhoudt. Het “communisme” dat de meeste jongeren kennen, is dat van hun schoolboeken. Ze weten niet of Marx en Engels nu van hetzelfde land afkomstig zijn, laat staan wat de inhoud van het communisme is.

Ideologische trends

Er zijn hier en daar een aantal jongeren die overtuigd zijn van het communisme, maar die in verschillende kleine groepen zitten. Daaronder zijn er heel wat maoïsten, maar er zijn ook jongeren die de beperkingen van de CCP (Chinese Communistische Partij) inzien zonder een idee te hebben wat ze daaraan kunnen doen. Sommigen hebben al gehoord van Trotski en het trotskisme, maar weten niet veel meer. De “linkse” jongeren voeren vaak heftige politieke discussies, maar vaak leidt dat niet tot enige politieke opheldering. Terwijl verschillende groepen elkaar bestrijden, is er een opgang van anarchistische opvattingen of de ideeën van de Kwomingtang (nationalisten).

Anderzijds staan veel jongeren onder invloed van de officiële standpunten die door de CCP worden verspreid. Hierdoor hebben ze slechts een erg beperkte visie op de actuele situatie in het land. Het stimuleert de radicale nationalisten die erg vijandig staan tegenover Japan en de VS. Er zijn zelfs gevallen van jongeren die zichzelf zien als “Chinese nazi’s” maar dan wel met een grote bewondering voor het westen.

De jonge generatie van kapitalisten en bureaucraten vormt de meest betrouwbare basis voor het huidige regime. Ze zijn afhankelijk van het fortuin van hun ouders en van corruptie om een eigen comfortabel leventje op te bouwen. Sommige van deze jongeren zijn zelfs erg trots op de corruptie, fraude, omkopingen,… van hun ouders. Ze nemen meteen ook de opvattingen van hun ouders over en verdedigen zonder enig voorbehoud iedere repressieve daad van de CCP.

Communistische jongerenliga

De impact van de Communistische Jongerenliga (CJL) is vandaag erg beperkt. De meeste jongeren tussen 16 en 27 jaar zijn lid van de CJL, waardoor dit de grootste jongerenorganisatie ter wereld is. Maar dat is niets om trots op te zijn. Veel leden van de CJL worden verplicht om lid te worden. Wie weigert om “vrijwillig” aan te sluiten, kan daar nadien erg negatieve gevolgen van ondervinden.

De regering stimuleert de verspreiding van sommige conservatieve opvattingen onder jongeren. De officiële media wordt gebruikt om zogenaamd “revolutionaire” programma’s te vertonen. Tegelijk worden jongeren semi-officieel aangemoedigd om een westerse levensstijl aan te nemen. Zo wordt sterk nadruk gelegd op het verspreiden van de pop-cultuur. Zo wordt er zelfs steeds meer nadruk gelegd op het promoten van Japanse en Koreaanse popsterren.

De regering en de officiële media geven natuurlijk niet toe dat er maffia actief is in China, maar onder jongeren is dit nochtans duidelijk. In mijn stad zijn er soms verschillende gewelddadige aanvallen op één week. Een aantal jongeren is aangetrokken tot geweld. De jongeren radicaliseren momenteel en daarmee gepaard gaand worden ze ook brutaler.

Te weinig middelen voor onderwijs

Het onderwijs in China was in 2005 slechts goed voor 2,82% van het BBP. In 2006 daalde dit verder tot 2,27%. De regering maakt dus minder middelen vrij voor onderwijs. In 1990 stelde het regime nog dat het als doelstelling had om 4% van het BBP aan onderwijs te besteden, maar dat wordt niet gehaald. Meer dan 100 landen besteden een groter aandeel van de begroting aan onderwijs.

In de meeste grote en middelgrote steden bedragen de inschrijvingsgelden soms meer dan 2.000 yuan. De duurste eliteschool (waar er een grotere kans is om nadien naar een topuniversiteit te kunnen gaan) vraagt zelfs een inschrijvingsgeld van 40.000 yuan. Recent was er een gerucht dat een hoge functionaris zijn zoon naar de universiteit van Peking stuurde door 1 miljoen yuan te betalen zodat de zoon binnen raakte. Vaak wordt hier gezegd: “Als je geld hebt en je vader is een functionaris, dan krijg je het beste.”

Op het immense platteland kunnen slechts een beperkt aantal scholieren hun middelbaar onderwijs afwerken. Bij veel bouwbedrijven werken jongeren die nog geen 18 zijn. Ze moeten vaak hard werk verrichten en soms meer dan 12 uur per dag. Steeds meer scholieren geven ook hun studies op omdat ze gedemotiveerd zijn of omdat ze verslaafd raken aan dure spelletjes, zoals online games of andere.